Μαλακιούλες...

Τι γίνεται γαμώ την τρέλα μου μέσα? Έχει πέσει περονόσπορος στη γαμοbloggόσφαιρα? Έχουν σταματήσει όλοι να γράφουν ή γράφουν μία στις 15 μέρες... Τι ξενέρωμα είναι αυτό ρε πούστη μου? Έχει πέσει μαζικό ξενέρωμα σε όλους και δεν έχετε - έχουμε τι να γράψουμε? Καβλώσαμε όλοι στην αρχή και μετά είδαμε πως τελικά δεν είχαμε να πούμε και πολλά ή αρκεστήκαμε στο να διαβάζουμε τους και καλά γαμάτους - διάσημους (my ass...) bloggers? WTF (what the fuck για τους αδαείς :p)?
Παίζει λέει και bloggoparty... Θα γίνει σε club... Δε μπαίνω στον κόπο να δώσω σχετικό link ή πληροφορίες για ποιο club για δύο λόγους... Πρώτον μου φαίνεται πως αυτοί που θα τυο οργανώσουν θα βγάλουν και τα φραγκάκια τους και αυτό με αηδιάζει... δεύτερον γιατί είναι η πιο μαλακισμένη ιδέα που είδα ποτέ, να γίνει συνάντηση bloggers εξορισμού συζητητών, σε μέρος που οι συζητήσεις και ειδικά οι ομαδικές συζητήσεις είναι αδύνατες... Αντί να μαζευτούμε σε κανά ήσυχο καφέ ή κάποιο τέλος πάντων ήσυχο μέρος, να κάτσουμε να τα πούμε και να γνωριστούμε, θέλουν να μαζευτούμε σαν τα πρόβατα σε μια μαλακία ψευτοκυριλέ, για να καταναλώσουμε ποτά και να βγάλουν φράγκα κάποιοι μαλάκες... Γλείψτε μου τον πούτσο είναι η πρώτη πιο ευγενική απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό...
Σαββατοκύριακο πέρασε γαμώ... παρεμπιπτόντως... ελπίζω να ισχύει και για εσάς αυτό :) Πλάκα πλάκα θέμα για γράψιμο δεν έχω ούτε εγώ και παπαρολογώ ως συνήθως... Οπότε σας αφήνω, να μη σας ζαλίζω και τα παπάρια πολύ... Τα λέμε

Ασαλιτσίμ γκοσουλεμπόχ...

Έλα ρε μαλάκα τι λέει? Τι φτιάνς?
Πώς πάμε? Όλα καλά? Εγώ ναι. Είναι οι μέρες γεμάτες... και έτσι όπως είναι γεμάτες δεν ξέρω τι σκατά θα βρω για να ευχαριστηθώ μερικά βασικά πράγματα που θέλω να κάνω τις επόμενες μέρες... Δυστυχώς θα σπάει η μέρα σε κομμάτια και θα τρέχω πέρα δώθε σαν ακέφαλο κοτόπουλο...
Άσχετο... Είναι ένας καριόλης blogger που έχει σταματήσει να γράφει, έχει κρεμάσει πληκτρολόγιο και γράφει σπανιότατα πλέον και κάποτε υπήρξε ο master του κραξίματος. Δεν άφηνε κανένα μουνί ατιμώρητο και ακόμη και τώρα όποτε παίρνει την απόφαση να γράψει, παρακαλάς να μην είσαι στο στόχαστρό του γιατί τον ήπιες... Με αυτόν τον καριολίνο, κάπου, κάπως, κάποτε, είχαμε μια ελάχιστη διαδυκτιακή επαφή... Μετά τίποτα, αλλά δε χαλιέμαι κι όλας... Χαλιέμαι που σταμάτησε να γράφει... Μαλάκα Bruce ξεκόλλα... Ξανάρχισε να γράφεις... Έλεος! Δε λέω καλά τα κειμενάκια σου και στο μουσικό blog (crackhitler) αλλά ρε μαλάκα δε συγκρίνεται με τους παπάδες που έκανες :( Άντε γαμήσου ξαναγράψε!
Anywayz, τι έλεγα? Α, ναι... γεμάτες μέρες... δεν παραπονιέμαι, όλα μια χαρά. Καλύτερα γεμάτες και να μην ξέρεις τι θα πρωτοκάνεις, παρά άδειες και μίζερες...
Συνεχώς μου σκάνε στο κεφάλι θέματα για ποστ και συνεχώς εκείνη την ώρα δεν έχω είτε πρόσβαση, είτε διάθεση, είτε και τα δύο μαζί, να βρεθώ μπροστά σε ένα pc και να γράψω ποστ...
Έστειλα μήνυμα σε μια blogger που έχω δει δύο φορές μόνο και για κάποιον τρελό λόγο με συμπάθησε (ποπο να το κοιτάξεις αυτό...), σκεπτόμενος πως θα ξενερώσει που τη ζαλίζω... Καπάκια χτύπησε το τηλέφωνό μου και ήταν αυτή και μάλιστα πολύ χαρούμενη που πήρε μήνυμά μου... Χάρηκα κι εγώ... χαμογέλαγα αφού το κλείσαμε για κανά δεκάλεπτο... Γουστάρω όταν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που χαίρονται να με ακούν ενώ δεν είμαστε και φίλοι από τα παλιά... γουστάρω γιατί κι εγώ κάπως έτσι είμαι...
Άσχετη ερώτηση... όταν ακούω δύο τύπους να μαλώνουν και πάνω στον καβγά τους ο ένας παρουσιάζει τα σκατά του άλλου, εγώ τείνω να απομακρυνθώ και από τους δύο... εσείς γιατί τείνετε να τους ψηφίζετε? Δεν έχω ιδέα... να πάτε να γαμηθείτε που έχετε και μούτρα να γκρινιάζετε μετά...
Έρχεται ένα καλό τετραημεράκι, μωράκι θα με πας για ούζα? εεεεεεε? Άμα δε με πας θα πάω μόνος μου ρε! Φιλάκια σου :)

Θέλω ούζα τώρα!...

Ταρατατζούμ ταρατατζούμ, σαρακαταπάουα, σαρακαταπάουα, τι να μας πει κι o ράπερ, από τη νικαράουα? Γαμημένες μέρες... Γαμημένες μέρες που με πιάνουν οι γαμημένες μου μαυρίλες και δεν ξέρω τι μου φταίει.. Κάθομαι μπροστά στη γαμωοθόνη ενώ έπρεπε να είμαι έξω και να πίνω ούζα με φίλους και να είμαι κλασμένος από τα ούζα, τον ήλιο και τα γέλια...
Αγχολυτική εφίδρωση, αναστημένων κολεόπτερων, αφρίζει πάνω στα ονειρικά τσιμέντα του δάσους της πάνω γης, ενώ πετούμενα αφροδισιακά, επαφίενται στην καλή σου θέληση να τα σκοτώσεις με κουτάλια φτιαγμένα από μέλι και καρπούς ανοιξιάτικης ποίησης, γλυκανάλατης, βαρετής και επιφανειακής σκέψης, παραδομένης στα κατάστιχα της πέτρας του βουνού, πάνω στα όμορα αμφιδρομούντα αποκαΐδια της καταχνιάς του πεύκου, ξορκίζοντας τον δαίμονα της απραξίας που σου κατασπαράζει το εσώτερο πυρ αφήνοντας το κρύο άγγιγμά του, στα ζεστά σου μάτια που κοιτάζουν αδιαφορώντας για ό,τι βλέπουν και δεν τα γεμίζει με ζωή ανύπαρκτης επιθυμίας για υπαρκτά πρόσωπα, ανήμπορα αντιδράσεων και μεταφυσικών αναζητήσεων του πουθενά, ανακυκλούμενα σε φαύλους κύκλους σκέψεων και κινήσεων, θερμικών που αναλώνουν χρόνο μέχρι το πέρας του από το εδώ και τώρα σε κάτι άλλο που δεν είναι ούτε εδώ και σίγουρα δεν είναι ούτε τώρα, τώρα που όλα δείχνουν να χρειάζονται μια επαφή ψυχρή να βγάζει φλόγες που παγώνουν και μυρωδιές ανύπαρκτες που σε πείθουν πως ζεις ανάμεσα σε όμορφα τοπία, βουνίσια, παραθαλάσσια κι ενίοτε υπέργεια, με υπέργηρα σημάδια στα χέρια και το πρόσωπο μα νέα μάτια και καρδιά που χτυπά δυνατά κάθε που προσμένει το απροσδόκητο να έρθει και να κρούσει τις θύρες της χρείας, με τη χροιά να ανασαίνει την ανάσα σου και τη φωνή σου και τα μαλλιά σου ν'ανεμίζουν από ψηλά προς χαμηλά, πάνω και κάτω στο χτύπημα του εκκρεμούς του χρόνου, μετρώντας με τους χτύπους τους παλμούς της επικείμενης καταστροφής του ηλεκτρισμού που δίνει ζωή στα πάντα και σε σένα που δεν υπάρχεις για να δικιολογείσαι, δεν υπάρχεις γενικώς και βρίσκεσαι κάπου στα βάσανα μιας άλλης θάλασσας, νεκρής από χρόνια που τώρα πάει να ζωντανέψει πάλι, με ψάρια και φύκια που τεχνητά τοποθετήσανε στη μήτρα της, το βυθό, που σε ψάχνει και σε περιμένει να επιστρέψεις κάποια στιγμή, προτού να φύγεις για πάντα, αφήνοντας πίσω όλα του κόσμου τούτου, του φαντασιακού και να επιστρέψεις στη ζοφερή πραγματικότητα που σε καλεί να ξυπνήσεις και να είσαι άλλος άνθρωπος από αύριο που ξεκινά η καινούρια νύχτα, με αστροφορεμένες υπάρξεις να κοιτάν το φεγγάρι και να λουφάζουν ανεξιχνίαστες και άφαντες πίσω από την κοντινή λάμψη την όχι και τόσο δυνατή σε σύγκριση με μακρινές φωτιές που λιώνουνε τα πάντα στ'άγγιγμά τους, μακριά κι αλάργα από τα εδώ, μακριά και από παντού αλλού πέρα από κει που καίνε άσβεστες και ιδρωμένες τη φωτιά τους.
Γεια σου.


ΥΓ Που να πιω και τα ούζα γαμώ την πουτάνα μου μέσα... μόνο που τότε δε θα είμαι για να γράφω στο blog... θα γράφω γενικώς... (έγραψες μεγάλε και τέτοια...)
ΥΓ2 Καλοκαιρινές οπτασίες γεμίζουν το μυαλό μου κι αδειάζουν τα ψυχικά μου αποθέματα, καθήμενος όντας σε μια γαμωκαρέκλα SATO (ή SATO ή κάτω! απίστευτα ηλίθιο σλόγκαν...)
ΥΓ3 Έχετε δει άνθρωπο να γκρινιάζει πιο δημιουργικά επειδή είναι στη δουλειά και δεν πίνει ούζα κάπου έξω? Παραδεχτείτε το διάολε! Είμαι γαμάτος!
ΥΓ4 Άντε και γαμήσου μαλάκα It Is... έτσι για το καλό...
ΥΓ5 Φιλάκια και μη διαβάζεις μόνο τα υστερόγραφα, or the bunny gets it!

Κρατήρας...

Άλλαξε το version του blogger με το έτσι θέλω... αν εξαιρέσεις τη μαγκιά που σου λέει σε ποιο ποστ έχεις κόμεντ, μου τη σπάει η καινούρια version... κλασσικά σπαστικές οι αλλαγές μέχρι να τις συνηθίσεις και μετά να έρθουν οι επόμενες σπαστικές αλλαγές... Anywayz...
Συμπλεγματικά κρίνοντας εξ'ιδίων, θίγεσαι. Χωρίς να θες να δείξεις πως σε πείραξε, προσπαθείς να φανείς αστείος. Το λανθάνον σου ασυνείδητο σε προδίδει και οι γύρω στέκουν με ένα ψυχρό αμήχανο χαμόγελο μη θέλοντας να δώσουν συνέχεια. Το κατάλαβες άραγε? Μάλλον ναι... έξυπνο παιδί είσαι εξάλλου...
Πάνω σε μια λεία επιφάνεια στέκει μια ρωγμή. Ακολουθώντας τη βγαίνεις στην άκρη μιας κοιλάδας από φωτιά και πάγο. Στην ένωσή τους ατμοί κρύβουν την ορατότητα και εκστασιάζεσαι με τα παιχνιδίσματα του φωτός που κάνουν τα μάτια σου να ανοιγοκλείνουν με δέος. Διάφορα περίεργα πλάσματα σε παρακολουθούν με κάποιο φόβο ή θυμό, έτοιμα να αντιδράσουν σε μια απότομή σου κίνηση, είτε για να το βάλουν στα πόδια, είτε για να γευτούν τις σάρκες σου.
Το χώμα κάτω από τα πόδια σου κίτρινο και πράσινο. Νιτρικά και θειούχα άλατα, προσδίδουν στην ατμόσφαιρα μια αποπνικτική οσμή, που όσο ανασαίνεις επεκτείνεται στη γεύση σου. Τόπους - τόπους, βλέπεις ρωγμές της γης να φτάνουν μέχρι δεν ξέρεις που. Αναβλύζουν ατμούς και καυτό νερό. Τα έντομα που είχαν την ατυχία να βρεθούν εκεί κείτονται νεκρά. Τα ζώα ζαλισμένα, παραδομένα στη μοίρα τους ξαπλώνουν και παραληρούν, δεχόμενα έναν αργό θάνατο συνοδευόμενο από οπτασίες και παραισθήσεις που τα καθιστούν επικίνδυνα αν και μίζερα.
Μόνο ανθεκτικοί οργανισμοί καταφέρνουν να επιβιώσουν. Κοιτούν να βρουν τα μονοπάτια που ανεβαίνουν στριφογυριστά μακριά από τα δηλητήρια. Μέσα από ομίχλες και φαινομενικά απροσπέλαστα τείχη, βρίσκουν το δρόμο τους. Καρφώνουν με μανία πέλματα πάνω σε μαλακά σημεία και προχωρούν, βήμα το βήμα, προς τον καθαρό αέρα. Ακόμη και από αυτά, όσα δεν κοίταξαν ψηλά να δουν το μονοπάτι στο όλον, κάποια στιγμή φτάνουν εκεί που δεν έχει άλλο πάτημα...
Πανικόβλητα πληγώνουν τα πόδια τους. Τα νύχια τους σπάνε, ανασαίνουν βαθειά τα δηλητήρια και ζαλισμένα πέφτουν πάλι κάτω. Κανείς δε γυρνά να τα κοιτάξει. Που και που κάποια από τα ζαλισμένα ζώα σπεύδουν να κατασπαράξουν ανηλεώς και εκδικητικά όποιο ζώο έχει την ατυχία να γκρεμιστεί. Μέσα στη δίνη του ζαλισμένου τους μυαλού, βλέπουν σαν εχθρό όποιον προσπαθεί να ξεφύγει από ένα ζαλισμένο πεπρωμένο απάθειας και απραξίας.
Οι καπνοί είναι πυκνοί. Η ανταμοιβή του καθαρού αέρα μπορεί να αποβεί θανατηφόρα. Αβέβαιη σίγουρα, δεν είναι να διεκδικηθεί απ'τον καθένα. Κανείς ποτέ από τα ζαλισμένα ζώα δεν είδε κάποιον να γυρνά απ'τ'οξυγόνο. Σίγουρα όποιος τα καταφέρνει πεθαίνει σκέφτονται. Σίγουρα κάποιος περιμένει στην κορυφή να σου πάρει το κεφάλι. Έτσι κοιμούνται ήσυχα παραμιλώντας μες τα όνειρά τους για μια καλύτερη ζωή.
Το βουνό από πάνω τρέμει. Μαύροι καπνοί και στάχτες εκτοξεύονται ψηλά. Σε λίγο το μάγμα θ'αρχίσει να ρέει. Η λάβα πάει στα χαμηλά. Ο κρατήρας θα γεμίσει απολιθώματα που κάποτε θα βλέπουμε με δέος και απορία. Στεκόμενοι μέσα στους ίδιους καπνούς, θ'αναρωτιόμαστε... Τι τάχα κάναν όλα αυτά τα ζώα λίγο πριν πεθάνουν από τη λάβα? Σίγουρα κάτι σπουδαίο!

Σύννεφα...

Παρατηρούσε τον κόκκινο έναστρο ουρανό. Τα σύννεφα που κάθε τόσο κινούνταν από τον άνεμο και αλλάζανε μορφές, του θύμιζαν πως τίποτε δε μένει σταθερό. Του θύμιζαν τις δικές του αλλαγές και τους ανέμους που τον έσπρωχναν ν'αλλάξει.
Που και που, κάποιο άλλο σύννεφο έρχονταν στην πορεία του. Ο άνεμος τους έσπρωχνε να ενωθούν και μαζί με ένα μεγάλο μπαμ! ξεκινούσαν να βρέχουν. Πολλές φορές, ενώ έβρεχε και μπουμπούνιζε, έβλεπε από εκεί ψηλά, κάποιο παιδί να κουρνιάζει τρομαγμένο. Ήθελε να του φωνάξει να μη φοβάται. Ήθελε να του πει πως δεν είναι κακός, ή άγριος. Πως δε θέλει το κακό του. Πως είναι ευτυχισμένος που βρέχει και έτσι ξαλαφρώνει από όλα όσα τον βάρυναν. Δε μπορούσε όμως να μιλήσει.
Μπορούσε απλώς να βρέχει. Μαζί με το συντροφικό του σύννεφο, έβρεχαν συνεχώς τον κόσμο από κάτω τους, μέχρι και οι δύο να αδειάσουν. Η συνείδησή τους τότε ενωμένη πια και αλλαγμένη για πάντα, μεταφέρονταν στη γη. Τρύπωναν στα έγκατά της και συνέχιζαν το ταξίδι τους, συνεχώς διυλιζόμενοι και συνεχώς πέφτοντας όλο και πιο βαθειά.
Κάποτε έπεφταν σε μια υπόγεια σπηλιά που είχε συγκεντρωμένες άλλες υγρές συνειδήσεις. Γίνονταν μέρος τους. Τόσο αυτοί, όσο και οι συνειδήσεις που συναντούσαν. Ένα αιώνιο κουβάρι συνειδήσεων, σκέψεων, κλαμάτων, γέλιων, αισθήσεων, πόνου και χαράς. Ζούσαν για λίγο εκεί.
Μετά όλο και κάτι γίνονταν και ξανάβρισκαν το δρόμο τους προς τον ήλιο ή το φεγγάρι. Έβγαιναν στην επιφάνεια, ζεσταίνονταν, εξατμίζονταν και πήγαιναν να συναντήσουν και πάλι τον αέρα. Μαζεύονταν και βάρυναν. Σχημάτιζαν μορφώματα περίεργα, άλλοτε χαοτικά και άλλοτε με νόημα. Μορφές οι οποίες σε κάποια μάτια έπαιρναν ένα νόημα ξεχωριστό, σε άλλα μάτια φαίνονταν εντελώς τυχαίες και άλλα μάτια δεν σηκώνονταν καν να τις κοιτάξουν.
Όλα αυτά τα βλέμματα τα βάρυναν. Στωικά περίμεναν τον άνεμο να τα σπρώξει να σμίξουν με το κατάλληλο ταίρι. Να σμίξουν για να ξεκινήσουν την ανακουφιστική τους βροχή μ'ένα μεγάλο μπαμ. Αιωρούμενα περιμένουν. Περιμένουν ένα βλέμμα σου. Μια ανάσα σου, να τα σμίξει. Περιμένουν να ξαναρχίσουν το ταξίδι τους.
Ψιτ, κι εσύ παιδί... μη φοβάσαι...


ΥΓ1 Αφιερωμένο σε ένα κωλόπαιδο που μου είπε πως το νερό είναι ζωντανό και το αποπήρα...
ΥΓ2 Με το που έβγαλα το γουόρδ βεριφικέσιο σκάσανε τρία σπαμάκια... and counting :S

Γαμιέστε...

Σας έχω πει ότι γαμιέστε όλοι? Ναι ε? Καλά... Μην το ξαναπώ και καταντήσω εντελώς βαρετός...
Γύρισα από τις μίνι διακοπές από την Παρασκευή ως και χτες Δευτέρα... Πέρασα υπέροχα... Γούσταρα τρελά και ήμουν σίγουρος πως θα ήταν τέλεια... Είδα την παλιολόθ... Αυτή η κοπέλα δεν παλεύεται! Πήγαμε για καλό, για να τη δούμε να γουστάρει, να γουστάρουμε κι εμείς και καταγχώθηκε! Να μας νταντέψει, να μας μαγειρέψει, να μας βολτάρει και "Περνάτε καλά?", "Όλα καλά?"... Να πω πως είναι η καλύτερη... Είναι γαμώ τα παιδιά, δεν είναι όπως είναι στο νετ παιδιά... Μιλάμε είναι η γυναίκα χείμαρρος... Μιλάει με ρυθμούς πολυβόλου, γελάς με ρυθμούς πολυβόλου... Πολύ γέλιο η λοθίτσα :) Επίσης να πω πως δάκρυσα από χαρά και ανακούφιση όταν μας έκανε μια απίστευτη ξήγα το πρώτο βράδυ εκεί, που μας πήγε με τ'αμάξι να πάρουμε βαλίτσες, γιατί το σκεφτόμουνα και ήθελα να βάλω τα κλάματα... Μας πήγε, μας έφερε και ξάπλωσα στο κρεβάτι με μια ανακούφιση που δεν περιγράφεται... Ευχαριστώ Λοθ!
Οι τέσσερεις μέρες που ήμουν away, θα μπορούσαν να φτιάξουν 42 ποστ... Σχεδόν κάθε ώρα και ποστ (ναι μαλάκα μου ξέρω... 4 μέρες δεν είναι 42 ώρες... μη μου ζαλίζεις τη μουνάρα...). Τη Δευτέρα στο δρόμο της επιστροφής, κάναμε μια στάση και από τον crazy chef... Είναι όντως τρελός σεφ παιδιά... Το άτομο δεν υπάρχει... Δυο μέτρα είναι ο πούστης... Στις μύτες σηκωνόμουν να τον φιλήσω κι έσκυβε κι όλας... Περίμενα να δω χιόνια στα μαλλιά του, αλλά δεν είχε βαρύ χειμώνα φέτος (καλά ήταν πολύ κρύο αστείο αυτό... γιατί δεν το σβήνεις ρε μαλάκα? ε? δεν ξέρω... doh!). Μας τάισε που λέτε ο θεός... Μπουκιά κι εκσπερμάτωση... ή οργασμός για τις κυρίες... Παραλίγο να χωρίσω και να του κάνω πρόταση γάμου... Ψηλέ σε θέλω! Επαγγελματίας... με όλη τη σημασία... οι πιτσιρικάδες τον κοιτάζανε με ανοιχτό στόμα και προσπαθούσαν να αρπάξουν τα μαγικά που έκανε...
Οπότε γυρνάω στην Αθήνα... Βαράει μελαγχολία στο max... Πόπο, δουλειά αύριο :( Σκατά με ρίγανη... Πόπο, τρεξίματα... Έχω να κάνω αυτό, το άλλο, το παράλλο... Σκάω το πρωί στο γραφείο... με πιάνουν με τη μία από τα μούτρα χωρίς να έχω φτιάξει καφέ ακόμη... Νεύρα, νεύρα, νεύρα...
Επίσης... τι σκατά σας έπιασε με τους θανάτους και της μαλακίες γαμώ την τρέλα μου? Γαμώ την κρίση των τριάντα σας, γαμώ? Έλεος ρε μαλάκες... Μπαίνω να διαβάσω καμιά μαλακία να γουστάρω, να γελάσει το χειλάκι μου να μου φτιάξετε το κέφι και μου γαμάτε την ψυχολογία... Α στα διάλα...
Τελειώσαν τα τσιγάρα, να πάτε να γαμηθείτε μου την έχετε σπάσει... Μου τη σπάνε όλα σήμερα... Τα λέγαμε... Όξω...

Υπαρξιακό παραλοίρημα ώρα 5:00...

Είναι 5. Κοιμήθηκα κατά τις 7 με σκοπό να ξυπνήσω κατά τις 10-11 και να πάω να βρω την Α να κοιμηθούμε (έλεος ρε μλκα πόσες ώρες θα κοιμηθείς πια?) για να ξυπνήσουμε μαζί το πρωί, να πιούμε καφέ και να ξεκινήσουμε να πάμε στη λοθ...
Τελικά κοιμήθηκα σαν το ζώο και ξύπνησα στις 3... Η Α φρίκαρε... νευρίασε και με το δίκιο της δηλαδή αλλά τι να κάνω? Ο ύπνος τρέφει τα παιδιά... Ακούω την εκπομπή του άλφα νι 205 βλέπε λινκ μου (an205 γιατί είσαι και στόκος και μπορεί να μην καταλάβεις ποιον εννοούσα...), μιλάει πολύ ερωτικά στο μικρόφωνο... τόσο ερωτικά που μου γαργαλάει το αφτί και θέλω να του σκάσω μπιφτέκι στη μουρίτσα γιατί αν δεν είσαι γκομενάκι και μάλιστα αν δε μου αρέσεις σαν γκομενάκι, μη μου μιλάς ψυθηριστά στο αυτί... ανατριχιάζω in a creepy and unpleasant way though... Btw ρε μαλάκα κάνεις αυτό που κράζω στα πασχαλινά στραβώματα... ρίχνεις τους τόνους λόγω μεγάλης βδομάδας... εφ εφ ες... Αφού ο χριστούλης ήταν ρόκερ, μακρί μαλλί κλπ... τέσπα... (επίσης έχεις χαζοφωνή αλλά μη μασάς δε θα το πω πουθενά...)
Τέσπα, ενώ ακούω τον an και παράλληλα χαϊδεύομαι, μου τη σπάει το πληκτρολόγιο του laptop που γαμιέται αβίαστα και μου τρώει γράμματα... και στα ελληνικά σου ζαλίζει το μουνί γιτί έχει όπου να'ναι κάποια σύμβολα όπως η γαμημένη η απόστροφος... τέσπα (φακ! έβαλε το venceremos! είναι το πρώτο μου ποστ ρε αρχηγέ!). Ναι μισό να ακούσω το κομμάτι και συνεχίζω.... με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες δίχως καβάτζα καμιάαααα.... Άσιμε μορφή γαμώ την πουτάνα μου γαμώωωωωωωωωω
Λοιπόοοοον, είναι κάτι τέτοιες ώρες και κάτι τέτοιες φάσεις, που με πιάνει ένα περίεγο συναίσθημα (μη μιλάς ρε μαλάκα... τι διαφημίσεις? αρφ....), με πιάνει ένα έτσι υπαρξιακό (καλά άμα ήμουνα γκόμενα την είχατε γαμήσει τώρα... θα τρέχατε και δε θα φτάνατε με τις μαλακίες που θα κατέβαζα... μην τρέχετε ρε μουνιάααααα ελάτε πίσω! φακ!) μισό να βάλω το δεύτερο μέρος του an να δω αν θα βάλει τίποτα της προκοπής... έβγαλα τους sex pistols για πάρτη σου... και μόνο το venceremos μου άρεσε :p άντε κι ένα δύο ακόμη... όχι για να μη σε πληγώσω... ναι που λες με πιάνει έτσι ένα υπαρξιακό, μια μαλακισμένη διάθεση για κλάψα και μελαγχολία, την οποία καταστρέφει ο an με τη φωνή του... γιατί με πιάνουν τα γέλια... και τα τραγούδια που βάζει γιατί με νευριάζουν... καλά ρε μαλάκα από όλα τα υπόγεια ρεύματα διάλεξες το μόνο τραγούδι που δε μου αρέσει! Έχεις ταλέντο μιλάμε! γκρρρρρρ
Ένιγούεϊ... θα προσπαθήσω να αγνοήσω αυτά που ακούω... Που λες, είμαι εδώ μπροστά στο λάπιτόπι, και προσπαθώ να περάσω το γαμημένο φίλινγκ που μου βγάζει η νύχτα και απ'ότι κατάλαβες δεν τα καταφέρνω... συνήθεις... επιτέλους... έχω κάνει την κορυφαία καμμενιά να μεθύσω ακούγοντας συνήθεις μόνος στην αγγλία προκειμένου να κλάψω για γκόμενα... μιλάμε μπήκα σε κατάθλιψη με μια κασέτα να λουπάρει και το ούζο να ρέει... με σκοπό να κλάψω... παθέτικ μάδερ φάκερ... διαπιστώνω πως ξέχασα τους στοίχους... κάτι είναι κι αυτό... όπα το ρεφρέν το θυμάμαι...
Γράφω γιατί θα λείπω ως την τρίτη και δε θέλω να σας πιάσουν τα στερητικά σας, να κλαίτε και να πίνετε για πάρτη μου και "γιατί μας παράτησες ρε It Is" και τέτοια... Είμαι μεγάλη καρδιά ο πούστης! Γιατί σκατά με πιάνουν λοιπόν τα υπαρξιακά μου? Τέτοιες ώρες? Δεν ξέρω... Μικρός 4-5 χρόνων, έτσι όπως έπαιζα, σταματούσα μερικές φορές και έμπαινα σε ένα trance στο οποίο σκεφτόμουν "Εγώ είμαι εγώ και ζω, δεν είναι όνειρο το πως ζω. Τι θα γίνει όταν μεγαλώσω? Τι θα κάνω? Αυτό που κάνω τώρα είναι πραγματικό έχει αντίκτυπο κάπου, σε κάποιον... Εγώ είμαι εγώ και δεν είναι όνειρο πως ζω... ζω... στ'αλήθεια" Οκ, οκ, το διάνθισα τώρα... Αυτό που σκεφτόμουν επακριβώς ήταν το "Εγώ είμαι εγώ και δεν είναι όνειρο πως ζω..." (βελτιώθηκες απίστευτα στο δεύτερο μέρος an...)
Αυτή η γαμημένη σκέψη με στοίχειωνε... είναι πολύ τρομαχτική... δεν ξέρω ακριβώς γιατί ούτε θέλω να μου πείτε εσείς... αλλά μου φαίνεται πολύ τρομακτική... Η συνειδητοποίηση του ότι υπάρχω και ζω... και δεν είναι ένα γαμημένο ατελείωτο όνειρο που δεν θα τελειώσει ποτέ, ή που ό,τι κάνεις θα είναι χωρίς αντίκτυπο. Δεν έχει ριστάρτ... μόνο γκέημ όβερ παίζει... Η μόνη καβάτζα είναι πως αν είσαι κωλόφαρδος, κάποιες φορές δε χρειάζεται τσίγκο το ούφο για να συνεχίσεις να παίζεις... (ούφο = ηλεκτρονικό τύπου άρκεϊντ τσίγκος = κατοστάρικο, εικοσάρικο, γουατέβερ...) σε κερνάει ο μαγαζάτορας...
Μαλακισμένα μου παιδάκια (και μιλαώ σε αυτούς από εσάς που έχω γνωρίσει λίγο καλύτερα...) να αγαπάτε... να σας αγαπάνε και να γουστάρετε... Και όταν τα συναισθήματα κοκκινίζουν τα μάτια και ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι... χρησιμοποιείστε αυτό το γαμημένο αίμα που για πρώτη φορά ανέβηκε στον γαμοεγκέφαλό σας για να σκεφτείτε... ό,τι κάνετε έχει αντίκτυπο... κάπου, σε κάποιον... σε σένα τον ίδιο... μαλακίες... όταν θα μου φύγουν τα αδερφίστικα υπαρξιακά θα κοιτάω το κείμενο και θα μου φαίνεται μια μαλακία και μισή... ήδη έτσι μου φαίνεται...
Α ναι... δεν έχω word με ελληνικό ορθογραφικό έλεγχο... οπότε τα ορθογραφικά θα σας τυφλώσουν... (δε σας χάλασε.... βασικά άμα διαβάζει κανείς ακόμη ποια ορθογραικά να τον χαλάσουν... ήδη χαλασμένος εγκεφαλικά είναι... έλεος δηλαδή...) έχω και τον an να με κλαψομουνιάζει τώρα στο τέλος της εκπομπής...
Τέσπα, έχω μια ακαταμάχητη επιθυμία να γράφω μέχρι να ξημερώσει, δε θέλω να κοιμηθώ, δε θέλω να σταματήσω να γράφω... θέλετε όλοι οι υπόλοιποι ε? Στα παπαράκια μου... Κάνεις και διαφήμιση του blog ρε τρελέ από την εκπομπή? Αχαχαχαχα
Λοιπόν... το έχασα το φίλινγκ... την κάνω... τα λέμε από τρίτη, εκτός άμα μπω από λάρισα με λοθ... χλωμό το κόβω... τέσπα. Φιλάκια...

Λαϊκισμός rulez us all...

Ντρέπομαι αλλά θα το πω! Χτες το βράδυ παρακολούθησα για λίγο (καλά καλά μισή ώρα ήταν, δεν ήταν λίγο... Μπουχουχουυυυ δείξε μια επιείκεια, ήταν οι παλιοσυνθήκες που με ανάγκασαν....) την εκπομπή του ευαγγελάτου, αποκαλύψεις (or something like that anywayz...).
Η απότομη επαφή με την τηλεόραση πέρα από το δέος, μου προκάλεσε και μερικές, εύλογες θέλω να πιστεύω, απορίες... Ας πούμε: Γιατί βάζουν μουσική από ψυχολογικό θρίλερ? Δεν αποτελεί σχόλιο η προσθήκη μουσικής που προκαλεί συγκεκριμένα και κατευθυνόμενα θα έλεγα συναισθήματα? Αυτό με τη σειρά του, δεν αντιβαίνει στους κανόνες δεοντολογίας (αχαχαχα τι είπα πάλι ο θεός!) του λειτουργήματος (έχω ρέντα ο πούστης!) του δημοσιογράφου? Με λίγα λόγια το να προκαταλαμβάνεις και να δημιουργείς συγκεκριμένα συναισθήματα στο κοινό που υποτίθεται ενημερώνεις, δεν αντιβαίνει στην αντικειμενικότητα?
Να σας πω όμως και την αμαρτία μου! Να σας πω τι λάτρεψα! Λάτρεψα τα videάκια! Τα λάτρεψα! Είμαι εκστασιασμένος που σας το λέω! Τα θυμάμαι και μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο! Επικά τα βίντεα παιδιά! Ξεκινάει το καλό μου και παίζει η μουσική αυτή που σε κάνει να τρως τα νύχια σου! Αρχίζει και περιγράφει το τι θα δούμε μια γυναικεία φωνή που ο θεός να μου κόβει μέρες και αυτής φωνητικές χορδές... Μην την πετύχω πουθενά... Ουπς... μου ξέφυγε αυτό.... Τέσπα, ξεκινάει η καλή μου και αρχίζει και περιγράφει. Ο ευαγγελάτος μας τα έχει πει ήδη περίπου πέντε φορές... Συνεχίζει αυτή η μαλακισμένη καριόλα, που πριν κάνει ότι κάνει και ονομαστεί δημοσιογράφος (my ass...), έπαιρνε πίπες για 30 cents... εξού και η ορθοφωνία και η καμπανιστή χροιά φωνής... τι βότσαλα και εκφώνηση ρητορικού λόγου μπροστά στη μανιασμένη θάλασσα... τσιμπούκια καλή μου! Τσι μπού κια! Μιλάμε για αποτελέσματα! Τέσπα, συνεχίζει αυτή η κάβλα και μας λέει πάλι τα ίδια ξανά και ξανά! Τουλάχιστον άλλες εφτά φορές. Σε κάθε δεκάλεπτο βίντεο τα 8 λεπτά είναι η μαλακισμένη να επαναλαμβάνει τις ίδιες παπαριές. Να πεις πως είναι υψηλά νοήματα που δεν πιάνει το μέσο μυαλό να το καταλάβω... Όοοοοχι! Απλές παπαριές που πριν καν δεις το βίντεο τα ήξερες ρε αδερφέ... Κι αν δεν τα ήξερες τα ψηλιαζόσουν σίγουρα. Εκεί η μαλακισμένη να μου ζαλίσει την ψωλή, σα χαλασμένη βελόνα πικάπ, τα ίδια και τα ίδια (μας έπρηξες τ'αρχίδια...)
Ουσιαστικά όμως ξέρω γιατί το κάνουν. Το κανάλι σέβεται τους τηλεθεατές με ειδικές ικανότητες! (το ακούσατε αυτό το τραγελαφικό? όχι γιατί το άκουσα και αυτό και μου πέσαν τ'αρχίδια... Τα άτομα με ειδικές ανάγκες λέει γίνανε εν μία νυκτί άτομα με ειδικές ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ! Ρε γαμημένοι και-καλάδες... Η γλώσσα υπάρχει για να δηλώνει αυτό που είναι και όχι να καλύπτει ενοχικά κόμπλεξ του κάθε μαλάκα politically correct τρικάριολου... Τι πάει να πει ειδικές ικανότητες? Χάνουμε την ουσία και δε βλέπουμε στα μάτια το πρόβλημα - θέμα για να το αντιμετωπίσουμε με τη δέουσα προσοχή... Γάμα τις ράμπες στα πεζοδρόμια ρε Μπάμπη... τα παιδιά έχουν ειδικές ικανότητες!) Σου λέει αυτοί που με βλέπουν έχουν διψήφιο αριθμό IQ... Να τους τα πω λοιπόν 100 φορούλες μπας και το πιάσουν το βαθύτερο νόημα (εν προκειμένω, το νόημα αυτό το βασανιστικό, ήταν πως οι υδραυλικοί, οι ηλεκτρολόγοι και οι μαντράδες, μας κλέβουν... Έλα?! Το λόγο σου?!)
Συνεχίζω... Κάποιος έχει πει σε αυτά τα μαλακισμένα παπαράκια πως τα αποσιωπητικά (τα ... ντε!) Γαμάνε κώλους! Πως άμα σταματάνε τη φωνή τους κάθε δυο λέξεις, προσδίδει ένα κύρος και την απαραίτητα βαρύτητα που πρέπει να δοθεί σε τρανταχτές αποκαλύψεις, όπως: "Ο κυρ-Τάκης ο περιπτεράς, γνωστός στη γειτονιά και ως φραγκοφονιάς, κλέβει τα ρέστα μερικές φορές, ειδικά άμα σε κόψει πως δεν έχεις βγάλει ούτε δημοτικό και ξέρεις να μετράς μόνο ως το 20..." Αποσιωπητικά δεν έβαλα γιατί θα ήθελα 4 blog να με χωρέσουν για αυτήν την τεράστια πρόταση - αποκάλυψη - σοκ!
Επίσης φέρνει στην εκπομπή και λαό. Λαό με θέσεις και άποψη, όπως πχ ηθοποιούς! Καλά έφερε και επαγγελματίες με θέση στα σωματεία για να πουν κι αυτοί την άποψή τους... Ναι, εάν και εφόσον εξυπηρετεί το λαϊκισμό και τις φανφάρες του αρχιμαλάκα... (αν δεν κατάλαβες ποιον εννοώ με τον όρο αρχιμαλάκας, άστο να πα να γαμηθεί... σταμάτα το διάβασμα και δες κανά βιντεάκι λούπα...)
Τέσπα, έχω άλλες 100 μαλακίες, ερρρρ παρατηρήσεις ήθελα να πω για το πόσο γελοίες είναι αυτές οι εκπομπές, αλλά κατάντησα κι εγώ γελοίος που ασχολούμαι...
Πότε θα ξαναδώ κάτι τέτοιο? Πότε? Ποτέ! Πότε? Ποτέ! Πόοοοοτε? Ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ! Ποτέεεεεεε, ποτέεεεεεε.
Σπάσε την TV και πιάσε το βυζί... Εκεί ναι! Θέλει επαναλήψεις... Επαναλείψεις μέχρι να γίνεις άτομο με ειδικές ικανότητες!

Pretentious cocksuckers, smoke my pole...

Γράφειν άλογα...

Bah, πάω να γράψω αυτόματα και μου βγαίνουν ερωτικές παρλαπίπες... Έχω δεσμευτεί να μη γράφω ερωτικές παρλαπίπες και σε έναν κάποιο βαθμό το έχω πετύχει... Δε θα το χαλάσω τώρα διάολε! Σε ποιον έχω δεσμευτεί? Στην αφεντομουτσουνάρα μου ντε! Γιατί έχω δεσμευτεί? Γιατί έτσι...
Τι σκατά να γράψω λοιπόν? Δεν έχω ιδέα... Αυτές οι κωλογιορτές με έχουν αποσυντονίσει εντελώς ρε πούστη μου... Τη μεγάλη βδομάδα σκέφτεσαι πως έρχεται το τετραήμερο, που θα πας κλπ. Μετά ξεκινάς τρίτη του πάσχα και είσαι ακόμη κάπως από τις διακοπές, είναι κουτσουρεμένη η βδομάδα, πάλι δε μπορείς να συγκεντρωθείς και να έχεις όρεξη... σκατά με φράουλες (φράουλες? μπλιαααααααχ).
Εδώ δε μπορώ να γράψω κάτι της προκοπής και γράφω μαλακίες... συγκέντρωση και όρεξη για δουλειά θα έχω? :p Τέσπα...
Χτες πέρασα γαμώ παρεμπιπτόντως... Δε με ρώτησες? Στ'αρχίδια μου! Στο λέω εγώ γιατί κάτι πρέπει να γράψω... Γιατί πρέπει να γράψεις ρε μαλάκα οπωσδήποτε? Γιατί με τρώει το γαμώχερο... τι σκατά θες να κάνω? Έχω πάθει εξάρτηση (κάποιο σκυλοτράγουδο μου θύμισε αυτή η φράση αλλά δε θυμάμαι ποιο... Για να δω ποιο σκυλί από σας θα μου πει :p)
Ήπια ένα μπουκάλι κρασί μόνος μου χτες γιατί το άλλο το τσουτσουνάκι δεν ήπιε... Και είναι και αλκοολάκι πανάθεμά το! Παρόλα αυτά με άφησε να το πιω μόνος μου... Το καλό είναι πως με το κρασί, αν δεν είναι σκέτη χημεία (βλ. κουρτάκη....), δε με πιάνει πονοκέφαλος το άλλο πρωί... Άσε που το πρωί είχα καφέ έτοιμο και τέτοια χαϊλίκια... Ζω μεγάλες στιγμές τελευταία λέμε...
Δεν είναι γαμώ να ξυπνάς και να βλέπεις μια ευχάριστη φάτσα δίπλα σου? Καλά είναι... Ξεκινάς τη μέρα με άλλη διάθεση βρ'αδερφέ... Φαίνεται κι όλας αυτό... Δηλαδή όπως φαίνεται η χολή από μέσα σου και σκάει και απλώνεται στη φάτσα σου και είσαι αποκρουστικός ή αποκρουστική (οι ανέραστοι - αγάμητοι - ανοργασμικοί στρίτζηδες κάνουν μπαμ από χιλιόμετρα...), έτσι φαίνεται και άμα είσαι μέσα στην κάβλα... Σκάω δουλειά χαμόγελα όλοι, γουστάρουν που με βλέπουν σου λέω... (πόσο ψωνισμένος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος? Δεν ξέρω εγώ είμαι πολύ σεμνό παιδί και είμαι ο καλύτερος....) Τους λέω μαλακίες, γελάμε, πίνουμε καφεδιά στην κουζίνα και ξεκινάει να ρολάρει η μέρα ευχάριστα... Το καλό κλίμα στη δουλειά και το να μπορείς να πεις και καμιά μαλακία με συναδέλφους χωρίς να φοβάσαι ρουφιανιές, καριολιές κλπ είναι μεγάααααλη υπόθεση τελικά... Όσο σκατά και να'ναι τα πράγματα σε φτιάχνει...
Μιλάω ακατάπαυστα πάλι... somebody stop me, or even shoot me please! Γιατί δε με σταματάτε ρε και γίνομαι ρόμπα? Έλεος! Τι έλεγα? Α ναι... για τη δουλειά λολ... μόλις έσκασε mail από συνάδελφο με τη φάτσα καμηλοπάρδαλης να μασουλάει χόρτα... Τρελή φάτσα! Τέσπα... Γουστάρω να κάνω τον κόσμο να γελάει. Βλέπω την άλλη να μπαίνει μέσα και να έχει κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα, κάτι σκέφτεται και είναι στην κοσμάρα της αλλά δεν είναι σε χαζοχαρούμενη κοσμάρα... Μάλλον αγχωμένη. Της λέω μια παπαριά, γελάει ξεχνιέται για λίγο, συνεχίζει με χαμόγελο μετά... Ορίστε μόλις άλλαξα τον κόσμο (έλεοςςςςςςςςς... τι άλλη μαλακία θα μας πεις ρε φίλε :S)
Καλά λοιπόν αφού μου τη λέτε θα σταματήσω να λέω μαλακίες... Σκατόπαιδα :( Φεύγω, με πληγώσατε... Όχι όχι! Κάτσε κάτσε! Όχι φεύγω σου λέω μη με κρατάς. Όλα τελειώσανε μεταξύ μας! Σε παρακαλώ! Έκανα λάθος! Ήταν μια αδυναμία της στιγμής! Δεν ήθελα να σε πληγώσω! Ναι, αλλά με πλήγωσες. Γι'αυτό σου λέω φεύγω για να μην πληγωθώ ξανά. Όσο πιο νωρίς, τόσο λιγότερο το κόστος και για τους δυο μας! Αντίο. Θα σε θυμάμαι για πάντα. Ειδικά με αυτές τις ζαρτιέρες και τη στριγκάρα που χάνεται στην άβυσσο της κωλοχαράδρας σου, δε θα σε ξεχάσω ποτέ! Το ίδιο και τις πίπες που κάνεις (λες...).
Αϊντέεεεεεε ε! Δεν είναι τίποτα... το παθαίνω που και που... Δε συντρέχει λόγος ανησυχίας...



ΥΓ Άσχετο, αλλά άμα ξαναδώ κανά μαλάκα και ειδικά δημοσιογράφο μεγάλης και υποτίθεται σοβαρής εφημερίδας να γράφει "πράσινα άλογα", θα ξεράσω πάνω μου.... Πράσσειν άλογα είναι η έκφραση αγράμματοι μαλάκες... Πράσσειν άλογα, δηλαδή το να πράττεις χωρίς λογική... Πράσινα άλογα δεν υπάρχουν... ούτε καν σαν έκφραση... ζώα (κάθε χρώματος...)
ΥΓ2 Αν δεν είχατε και μένα κούτσουρα απελέκητα θα μένατε ρε!
ΥΓ3 Αυτή η ποστάρα που έκανα σήμερα είναι εντελώς για τα μπάζα... Ντρέπομαι που την ανεβάζω, αλλά στα παπάρια μου... Ό,τι πληρώνεις παίρνεις φιλαράκι... και μιας που είναι τσάμπα παίρνεις τα παπάρια μου :p

Φίδια...

Ονειρεμένα., αφλόγιστα, συμπαρομαρτούντα. Αναλογίζεστε τις συνέπειες της παρακμής. Τρώγεστε πάνω στην καυτή, κατάξερη γή. Αίμα, ιδρώτας, σκόνη, λασπώνουν πάνω σας, πριν ξεραθούν στο λαιμό σας και σας αφήσουν ασθμαίνοντα να κοπιάζετε για μια ανάσα.
Τα λεπιασμένα χέρια σας κρατιούνται ακόμη σε μια λαβή θανάτου. Νύχια λερωμένα από δέρμα γδαρμένο, το αίμα να ξεραίνεται από κάτω τους. Μάτια θολά, κοιτάζουν με μίσος. Ποιον μισείς? Ποιον κοιτάς με βλέμμα φονικό? Για ποιον εύχεσαι το θάνατο? Γιατί δε βλέπεις σ'αυτόν τον εαυτό σου?
Εσένα μισείς. Εσένα κοιτάς με φονικό το βλέμμα και με κατάρες θανάτου και αρρώστιας καταδικάζεις τη ζωή σου σε αιώνιο θάνατο... καθημερινά. Το μέσα σου σε δηλητηριάζει με κάθε σου ανάσα και είναι προφανές και προς τα έξω. Κάθε μέρα περνά εις βάρος σου.

Πασχαλινά στραβώματα...

Λοιπόν, ξεκίνησα να γράφω για το πόσο μου την έσπασε μια διαφήμιση palmtop που πλασάρει το εν λόγω προϊόν με το σλόγκαν "work and roll", αλλά τελικά να πα να γαμηθεί... δε μου βγαίνει... Δε μου αρέσει καθόλου πάντως που χρησιμοποιούν το rock and roll για να πλασάρουν μια μαλακία, λες και τους ανήκει ο όρος. Αν ζούσε ο Bill Hicks και το έβλεπε θα τους γαμούσε το χριστουλάκο... Το ίδιο και αν το έχει δει ο Carlin.... λογικά αν το έχει δει θα το έχει εντάξει στο πρόγραμμά του στις παραστάσεις και θα τους κατεβάζει τα ακατέβαστα...
Περπατάς και βλέπεις συνεχώς μαλακίες που σου τη σπάνε... Είτε είναι κιτς, είτε είναι κακόγουστα, εμετικά, άδικα, κάφρικα κλπ. Παντού υπάρχει ένας μύθος και παντού υπάρχει κάτι που να σου σπάει τ'αρχίδια και να σου χαλάει το τσι...
Άλλο που μου τη σπάει! Θέλουν να με κάνουν χριστιανό με το ζόρι! Με το ζόρι ρε μαλάκα! Βρίσκεις ανοιχτό σουβλατζίδικο μεγάλη Παρασκευή? I think not! Σταθμός που ακούω στο ράδιο και που πλασάρεται ως και καλά προχωρημένος και μαγκιά και τα σπάμε και τέτοια, θα παίζει αδερφίστικα κομμάτια μέχρι και το μεγάλο Σάββατο! Έλεος ρε μαλάκες! Λες και θα στραβώσει ο χριστούλης άμα παίξεις δυνατά κομμάτια! Ήμαρτον! Όπως έλεγε ο Bill Hicks περισσότερο θα στραβώσει (δε θα ήταν γαμώ τα τυπογραφικά να γράψω σταβρώσει αντί για στραβώσει? το β στο σταυρώσει για να είναι όντως typo μαλάκα μου...) αν κατέβει κάποια στιγμή και φοράμε όλοι σταυρούς στο λαιμό... και συνεχίζει ο θεός ο Bill λέγοντας: Είναι σα να πας στην Τζάκυ Κέννεντυ και να φοράς στο λαιμό μινιατούρα riffle! Έλεος δηλαδή!
Τέσπα, σκέφτομαι μια πρωτοποριακή καινοτομία για φέτος! Τις εξής δύο:
Α) Να σκάσω στον επιτάφιο με σουβλάκια στο χέρι και ένα σακουλάκι καλολαδωμένες πατάτες με τριμμένο τυρί!
Β) Να πάρω άδεια μικροπωλητή και να πουλάω βρώμικο στη διαδρομή του επιτάφιου της μεγαλύτερης, πιο επίσημης εκκλησίας της Αθήνας...
Το δεύτερο έχει δυο μειονεκτήματα... Πρώτον δεν προλαβαίνω να πάρω την άδεια και δεύτερον δεν έχω ιδέα ποια σκατά είναι η μεγαλύτερη εκκλησία της Αθήνας και ακόμη περισσότερο ποια σκατά διαδρομή ακολουθεί ο επιτάφιος της εν λόγω εκκλησίας... Παρόλα αυτά άλλη μια γαμάτη ιδέα κατέβασα ο πούστης και πολύ με γουστάρω! Α ναι... πριν κανά τσουτσέκι ξεκινήσει να μου πει ποια είναι η εκκλησία που ψάχνω να του πω το εξής γλυκό, που περνάει και το πασχαλινό μήνυμα συμφιλίωσης: "Δε με νοιάζει ρε μαλάκα καραγκιόζη! Στα παπάρια μου! Να πα να γαμηθεί κι η μεγαλύτερη εκκλησία και ο κάθε χοντρός καλοζωισμένος της αρχιπαπά(ρα)ς!"
Οι μόνοι παπάδες που εκτιμώ είναι κάποιοι (σίγουρα όχι όλοι, σίγουρα οι ελάχιστοι) παπάδες σε γειτονιές και κάποιοι σε χωριά... Αυτοί που δίνουν λεφτά ακόμη και από το μισθό τους στους ανθρώπους της ενορίας τους που έχουν ανάγκη... Υπάρχουν και τέτοιοι, έχω και συγκεκριμένο παράδειγμα και τους βγάζω έξω από όση αηδία και περιφρόνηση έχω για τους υπόλοιπους.
Άσχετο... Τώρα που παίζει μεγάλη ζήτηση για αυγά... αλλά μιλάμε για τεράστια ζήτηση... πως αντεπεξέρχεται η παραγωγή? Βάζουν βιάγκρα στους κόκορες? Ανυποψίαστος εργαζόμενος πτηνοτροφείου, δέχτηκε άνανδρη επίθεση καβλωμένου κόκορα, που με λύσσα και περιφρόνηση για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια τον βίασε βάναυσα και επανειλημμένα μπροστά στα έκπληκτα μάτια των συναδέλφων του. Αυτόπτες μάρτυρες κατέθεσαν πως άκουσαν τους υπόλοιπους κόκορες να ζητωκραυγάζουν και να ενθαρρύνουν τον Μήτσο, όπως ήταν γνωστός ο κόκορας στην τοπική πτηνο-κοινωνία, καθώς και να λούζουν με πλήθος κοσμητικών επιθέτων τον ανήμπορο να αντιδράσει εργαζόμενο που έκλαιγε και ζητούσε βοήθεια στην αρχή από το θεό και όταν αυτό δεν έπιασε από κάθε δαιμόνιο, τελώνιο, ακόμη και τον ίδιο τον άρχοντα του σκότους! Αργότερα στο νοσοκομείο το άτυχο θύμα, που για ευνόητους λόγους δε θέλησε να αποκαλυφθεί η ταυτότητά του, δήλωσε: Ήθελα απλώς να κάνω τη δουλειά μου! Πως θα ξαναντικρίσω τους συναδέλφους μου? Και μετά ξέσπασε σε λυγμούς... Από την άλλη πλευρά ο δράστης αμετανόητος δήλωσε: "Κικιρίκουυυυυυυυ, κλω κο κλω κλω κλω" Που σημαίνει "Με προκαλούσε κάθε μέρα και ντυνόταν πρόστυχα. He's a fucking cock (cock = καβλί αλλά = και κόκορας εχεχεχε τι λογοπαίγνια κάνω η πουτάνα σήμερα!) teaser!" Η τοπική κοινωνία έχει συγκλονιστεί. Όλοι οι γείτονες του δράστη μας είπαν πως ήταν ένας ήσυχος κόκορας που ποτέ δεν προκάλεσε φασαρίες, ενώ γαμούσε τις κότες που του αντιστοιχούσαν εμπρόθεσμα και ήταν πολύ σωστός στη δουλειά του, με ένα από τους καλύτερους μέσους όρους γονιμοποίησης ανά μέρα...
Και τώρα να περάσουμε στα αθλητικά....


ΥΓ Καλό Πάσχα παλιοκάβλες :) Me loves ya all!
ΥΓ2 Κικιρίκου, κίκι κου... = παίζει να έφαγα κανά σάπιο αυγό και γράφω ό,τι να'ναι :p

Reality vs χούλιγκανς...

ΠΡΟΣΟΧΗ!

Ακολουθεί κείμενο με ακραίες ιδέες... Σε περίπτωση που θίγεσαι εύκολα σάλτα γαμήσου και σε άλλη παραλία. Το παρακάτω κείμενο μπορεί να είναι ακραίο, παραμένει όμως χιουμοριστικό (κατά κύριο λόγο, αλλά όχι εξολοκλήρου) και δεν έχω καμία όρεξη να μου ζαλίσεις τα παπάρια με ηθικολογίες ή τη δήθεν ευθιξία σου. Σε όλους τους υπόλοιπους που έχουν όρεξη να διαβάσουν μερικές κάφρικες παπαριές με ανοιχτό μυαλό.... enjoy...

Η ζωή προχωράει από μόνη της ό,τι και να γίνει. Ακόμη και ο αρμαγεδόν να συμβεί, η ζωή είναι μεγάλη πουτάνα και θα τον βρει το δρόμο της. Μπορεί να μην υπάρχουμε τότε για να το διαπιστώσουμε, όμως τον κόβω φέτες πως θα συνεχιστεί η ζωή με κάποια μορφή που ίσως να είναι εντελώς διαφορετική, αλλά θα συμβεί. Γιατί? Γιατί ο μηχανισμός της ζωής, ο νόμος της φύσης, η εξέλιξη, είναι ο πιο τέλειος μηχανισμός. Διαφορετικότητα, προσαρμογή σε νέες συνθήκες και κυρίως, θάνατος του αδύναμου.
Αυτό το τελευταίο είναι το πιο γαμάτο. Οι αδύναμοι πεθαίνουν, οι δυνατοί ζουν και έχουν τη δυνατότητα αναπαραγωγής. Αδύναμο ζώο έχει να κάνει κυρίως με τη φυσική του κατάσταση. Με τους μηχανισμούς άμυνάς του κλπ. Ο άνθρωπος έχει ένα έξτρα πλεονέκτημα που λέγεται γαμημένη λογική! Σκέψη! Μυαλό γαμώ την πανακόλα σου γαμώ! Το άκουσες ή να στο ουρλιάξω πιο δυνατά μέσα στο γαμημένο σου κουφό αυτί?
Κλαίνε όλοι με δήθεν δάκρυα για κάποιον που σκοτώθηκε σε επεσόδια για αγώνα βόλεϊ γυναικών... Άσχετα από το γελοίο γεγονός πως σε λίγο θα σκοτώνονται για αγώνα σκάκι, ή για αγώνα "ποιος θα κατουρήσει πιο μακριά", δε μπορώ να καταλάβω προς τι τα δάκρυα?
Οκ, είμαι κυνικός. Οκ, είμαι σκατίκαφρος, απάνθρωπος, μαλάκας, ανάλγητος και ότι άλλο θες... Παρόλα αυτά δε μπορώ να στεναχωρηθώ για κάποιον που πέθανε πηγαίνοντας εν γνώση του να πλακωθεί με άλλους κάφρους... Ένα ζώο λιγότερο θα σου πω. Ένας μαλάκας λιγότερος να καταναλώνει τα αποθέματα του πλανήτη. Μένεις έκπληκτος με την καφρίλα μου? Ρε δεν πας να γαμηθείς υποκριτή μαλάκα, που με το χέρι μπροστά από το στόμα το παίζεις τάχα αηδιασμένος και θιγμένος από την καφρίλα? Τράβα ψόφα κι εσύ σε μια γωνιά.
Να το πάω και λιγάκι παραπέρα? Κατά την ταπεινή μου άποψη, έχω βρει τη λύση για το πρόβλημα του χουλιγκανισμού. Ναι μαλάκα μου, οριστική λύση. Γαμάτη λύση με μόνο πλεονεκτήματα και ούτε μισό μειονέκτημα. Ανέξοδη και όχι μόνο αυτό! Κερδοφόρα! Ναι! Καλά άκουσες.... κερδοφόρα παπαράκο μου.
Μαζεύεις όλους αυτούς τους οργανωμένους μάγκες των ηρωικών συλλόγων. Γαύροι, βάζελοι, χανούμια, μπαοκτζήδες, αρειανοί και όσοι άλλοι είναι μάγκες και "βαράνε". Τους δίνεις λοστούς, μαδέρια, τσιμεντόλιθους, σπασμένα καθίσματα, καπνογόνα, κροτίδες, μαχαίρια, κρυπτονάιτ, νεράτζια με ξυράφια, μολότοφ και ό,τι ναρκωτικό τραβάει η ψυχή τους, με προτίμηση στις ψυχοτρόπες ουσίες και τα διεγερτικά. Τους βάζεις όλους αυτούς σε έναν ανεκμετάλλευτο χώρο που σαπίζει εδώ και χρόνια (είμαι σίγουρος πως έχουμε αρκετούς τέτοιους) τον οποίο περιχαρακώνεις με ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα και τάφρους με πιράνχας (οκ αυτό είναι καλλιτεχνική παρέμβαση, μπορείς να τη βγάλεις μόνο με τα συρματοπλέγματα, αλλά σκέψου τι γαμάτο θα είναι να δεις live πιράνχας να τρώνε κάποιον μαλάκα και να μην είναι και φίλος σου ή εσύ αλλά μια εμετική σκατοαλητόφατσα! I call this enter-fucking-tainment!!!!). Τους αφήνεις όλους αυτούς να σπάσουν τα πάντα (γλιτώνεις έξοδα κατεδάφισης!), να μαχαιρωθούν, χτυπηθούν, αλληλοπυρποληθούν, πολτοποιήσουν κλπ ο ένας τον άλλον, μέχρι να μείνει μόνο ένας! Αυτόν που θα μείνει τον βάζεις πάνω σε ένα επιβλητικό βάθρο, πυροτεχνήματα φωτίζουν τον ουρανό, ο εθνικός ύμνος παίζει στη διαπασόν και όπως τελειώνει θριαμβευτικά, πυροβολείς αυτόν τον καριόλη εξ'επαφής στο κεφάλι με κοντόκανη καραμπίνα με σκάγια για ελέφαντες...
Ωραία. Φαντάσου τώρα πως στο χώρο αυτό έχει παντού κρυφές κάμερες και τα πάντα προβάλλονται από τα συνδρομητικά κανάλια live και σε μαγνητοσκόπηση από τα κρατικά με μερικές ώρες καθυστέρησης. Σκέψου τα έσοδα από τις διαφημίσεις και τις καινούριες αιτήσεις συνδρομής. Σκέψου έξτρα έσοδα για να επιλέγεις εσύ την κάμερα που θες για καλύτερη λήψη του αγαπημένου σου χούλιγκαν, ή της αγαπημένης σου ομάδας! Σκέψου πωλήσεις από κασκόλ, φανέλες με τα νούμερα και τα ονόματα των αγαπημένων κάφρων κλπ!
Είναι σίγουρο πως θα βρεθούν αμέσως και οι χορηγοί! Ο ΟΠΑΠ στάνταρ θα βρεθεί πρώτος πρώτος να εντάξει το όλο εγχείρημα στο πάμε στοίχημα! Επίσης το over - under θα δώσει και θα πάρει (πάνω από τρία άτομα ανά μολότωφ πχ...). Φυσικά η vodafon δε θα κάτσει με σταυρωμένα χέρια! We are kicking ass! How are you?
Ψυχαγωγία διάολε! Αφήστε τα ψευτοδάκρυα, αφήστε τις σεμνοτυφίες! Αφού όλοι γουστάρετε! Όλοι θα ρίχνατε μια ματιά στα αίματα αν ήσασταν εκεί γύρω! Σόου! Σασπένς! Δε ζητάω πολλά. Είμαι ένας ακόμη απλός και αγαθός μέσος πολίτης που απλώς ζητάω δικαίωμα στην ψυχαγωγία!
Κανείς με τίποτε καλές αποδόσεις? Μην πάει το δελτίο μου στον κουβά!


ΥΓ Η ιδέα για το ανωτέρω περιγραφόμενο σόου, είναι δική μου! Αν κανά λαμόγιο καναλάρχης, παράγοντας τηλεοπτικού σταθμού, ομάδας, ή έστω κάποιος απλός αγνός φίλαθλος την κλέψει, θα διωχθεί ποινικά σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί κλοπής πνευματικών δικαιωμάτων! Και αν αυτό δεν είναι αρκετό, θα τον βρω και θα του ανοίξω το κεφάλι!
ΥΓ2 Σκατήκαφροι μαλάκες και εύθιχτοι ηθικολόγοι, μωρές παρθένες και λοιποί υπάνθρωποι, είτε σας πείραξε αυτό που έγραψα είτε όχι.... ΣΤΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ!!!!

Γειτονιές που χάθηκαν...

Έλα χαμογέλα. Ο ουρανός στα μάτια σου φωτίζει το μαύρο του κόσμου με φώτα που προσδίδουν χρώμα και ζωή.
Τα ονειρικά τρίπολα σαλεύουν στο μυαλό μου. Πτυχώσεις του χωροχρόνου μπαίνουν μπροστά μου κι επηρεάζουν το είναι του τίποτα, κάνοντάς το κάτι. Αλαβάστρινα λόγια πέφτουν πάνω σε πλαστικά αυτιά και χάνουν την ουσία τους. Έννοιες ξεφτιλισμένες κείτονται νεκρές, προδομένες από τάχα ιδεολόγους. Συνωμοσίες από άρρωστα μυαλά, γραφικοί γέροι συζητάνε ξέροντάς τα όλα, παιδιά εξαφανισμένα από γειτονιές, χαμένα μέσα σε γυάλινες οθόνες, καταναλώνουν τη ζωή τους παίζοντας το ρόλο ενός ακόμη "target group".
Χαμένες γειτονιές, χαμένα παιχνίδια περιμένουν ξεχασμένα κάποιον να τα θυμηθεί, ξεχασμένες ανθρώπινες σχέσεις, έχουν αντικατασταθεί από την παγωμάρα μιας άψυχης οθόνης σε πολλά μεγέθη. Χρώματα πολλά αφύσικα. Ξεχασμένες οι μάντρες που φυλάνε εγκαταλελειμμένα σπίτια, προσφερόμενα για εξερευνήσεις μιας κάποτε ζωής. Στοιχεία φαντασμάτων περιμένουν σκονισμένα κι αραχνιασμένα το τρεμάμενο χέρι ενός παιδιού να τα αγγίξει με ανατριχίλα και να φανταστεί μια ζωή που ίσως να ήταν έτσι ίσως κι όχι, μα ήταν. Ήταν και δεν είναι. Η μπουλντόζα θα έρθει μαζί με φορτηγά να γκρεμίσει τα βοσκοτόπια των παιδιών, τα βοσκοτόπια της φαντασίας και της ενεργητικότητας και να βάλει στη θέση τους ψηλά κτήρια που χωράνε πολλές οθόνες κι έχουν υπόγεια γκαράζ να στεγάσουν τζιπ.
Οι μπάλες δε θα σπάσουν τζάμια. Η κυρά Κατίνα δε θα φωνάξει υστερικά για ησυχία. Θα έχει κερδίσει η κυρά Κατίνα την ησυχία της. Θα είναι και πιο δυστυχισμένη από ποτέ. Στην τηλεόραση θα βλέπει ριάλιτι και σαπουνόπερες και σιγά σιγά θ'αρχίσει να μιλάει στον εαυτό της στον καθρέφτη, μέχρι το μυαλό της να σαλέψει εντελώς και ατροφικό και άρρωστο να την προδώσει. Μετά από μέρες ο οδηγός κάποιου τζιπ θα αηδιάσει τόσο από τα φαγητά που μαγειρεύει η κυρά Κατίνα που θα της κάνει καταγγελία. Δυο αστυνομικοί θα χτυπήσουν την πόρτα της χωρίς να πάρουν απάντηση. Θα ακούσουν στην τηλεόραση κάποιο τηλεπαιχνίδι και τα κονσερβοποιημένα χειροκροτήματα θα παίζουν στη διαπασόν.
Με συνοπτικές διαδικασίες θα σπάσουν την πόρτα εκνευρισμένοι που η παλιόγρια αγνοεί την εξουσία τους επιδεικτικά. Η κυρά Κατίνα θα είναι αναπαυτικά ξαπλωμένη στην πολυθρόνα της. Κοιμάται και το τηλεκοντρόλ της έχει πέσει από τα χέρια. Μαζί του παρέσυρε και την τελευταία πνοή της κυρά Κατίνας. Κανένα παιδί δε θα πανηγυρίσει για το θάνατο της γριάς που έσκιζε μπάλες με το κουζινομάχαιρο μπροστά τους, έχοντας ένα χαμόγελο αλαζονικό, κακής ικανοποίησης. Και είναι κρίμα.
Είναι κρίμα όλες αυτές οι χαμένες γειτονιές...



ΥΓ Εν μέρη εμπνευσμένο από παλιά ποστ (παλιοπόστ δηλαδή) του eggod.
ΥΓ2 Αφιερωμένο (προφανώς) στην παλιά μου γειτονιά και σε όλους τους φίλους που ματώναμε μαζί τα γόνατά μας για χρόνια και τώρα ματώνουν μόνοι τους όλοι πλην 2....

Insomnia...

No fucking sleep...
Ύπνος... ποτέ δεν είχα τις καλύτερες σχέσεις μαζί του παρά μόνο όταν είχα πολλή δουλειά να κάνω... Ξαφνικά τότε με έπιανε μια γαμημένη υπνηλία... Μιλάω για δουλειά-αγγαρεία και όχι κάτι που γουστάρω... Σύνδρομο του φαντάρου έχω ακούσει να το λένε... Τέσπα... Το σκ κοιμήθηκα ελάχιστα. Είμαι γαμοκουρασμένος αλλά είναι η κούραση η γλυκιά που σε αφήνει με ένα ηλίθιο νυσταγμένο χαμόγελο... Δε μασάω. Θέλω να συνεχίσω να μην κοιμάμαι. Θεωρώ πως ο ύπνος είναι πάνω κάτω χάσιμο χρόνου, όταν έχεις να κάνεις πράγματα που γουστάρεις.
Την Κυριακή το βράδυ προσκύναγα από τη νύστα. Έφαγα και αργά και είχα βαρύνει απίστευτα. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι όμως και έχοντας να αντιμετωπίσω έναν άνισο αγώνα με τα βλέφαρά μου, που εκείνη την ώρα ζύγιζαν περί τους 100.000 τόνους, δεν ήθελα να κοιμηθώ. Ήθελα να ρουφώ τις στιγμές συνέχεια. Να μη σταματάω. Να βλέπω, να μυρίζω, να αγγίζω.
Τελικά υπέκυψα. Είναι όμως ωραίο να υποκύπτεις :) Ειδικά αν ακόμη και στον ύπνο σου νοιώθεις αυτά που ένοιωσες λίγο πριν κλείσουν τα μάτια σου και βυθιστείς στα όνειρα.
Όταν αηδιάσετε εντελώς με αυτά που γράφω να μου το πείτε για να σας δώσω την ευχή μου να πάτε να γαμηθείτε, μαλάκες που θα μου κάνετε και κριτική :P
Τέλος πάντων. Είμαι στη δουλειά, άλλαξα καφέ από ζεστό σε κρύο γιατί μπήκε ο Απρίλης και μπαίνω σε ανοιξιάτικο - καλοκαιρινό mood, σκουντουφλάω, αλλά είμαι έτοιμος αυτή τη στιγμή (ναι το ξέρω είναι αργά :S) να πέσω με τα μούτρα στη δουλειά... Το βράδυ θα συρθώ μέχρι την όασή μου και θα κρατήσω τον εαυτό μου ξύπνιο, όσα red-bull κι αν χρειαστεί να καταναλώσω!
Α ναι... και θα είμαι σαχλός, γλυκανάλατος, ηλίθιος, καθυστερημένος, χαζοχαρούμενος, αηδιαστικός, εμετικός, ανώμαλος και ό,τι άλλο μπορείς να σκεφτείς... Γιατί? Γιατί μπορώ και γιατί γουστάρω.
Φιλάκια γλυκουλίνια μου (έλεος! είπε η αρκούδα και έκανε τη χαρακτηριστική κίνηση με το δάχτυλο στο στόμα ακολουθούμενη από ήχους ξεράσματος... Δε σε χάλασε, είπε ο λαγός τρίβοντας τις ρόγες του με σαλιωμένο δάχτυλο...)