Monday, September 17, 2007

Ίσως αύριο...

Ένα τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα... Κάπνιζε αρειμανίως... χωρίς να φχαριστιέται κάπνισμα... Σα να υπήρχε μια κρυφή ανάγκη, ένα κρυφό συμφέρον, που τον έφερνε στη θέση να χρειάζεται να καπνίζει για να πάρει μια ανάσα... Από δίπλα είχε ένα καφέ που κουτσόπινε για να ξεχνάει την πείνα του. Τα σχήματα του καπνού τον απορροφούσαν και τον έκαναν να ρεμβάζει... Λες να ήταν γι'αυτό που κάπνιζε τόσο?
Οι μέρες περνούσαν από δίπλα του και τον άφηναν διαρκώς θεατή... Που και που όλο και κάποιο στόχο έβαζε... Από αύριο θα κάνω αυτό, ή εκείνο... Ποτέ δεν έκανε τίποτα... Πάντα ερχόταν ένα επόμενο αύριο... Ξέρεις φίλε, όταν το ένα αύριο διαδέχεται το άλλο, σε βάζει σε μια κατάθλιψη βαθιά.. Σε φέρνει σε μια θέση που δε σέβεσαι τον εαυτό σου... Προσπαθείς ίσως να ζήσεις από τα σήμερα των άλλων... Τους εμψυχώνεις και τους βοηθάς να εκτελέσουν τα σήμερα και τα αύριό τους... Έτσι για να αισθάνεσαι λίγο καλύτερα που το δικό σου αύριο δεν έρχεται ποτέ...
Κατά βάθος το ξέρεις πως δεν έχει νόημα αυτή η στάση σου... Το ξέρεις πως κατά βάθος κανένας δε σε εκτιμά... Αφού δεν εκτιμάς εσύ τον εαυτό σου... Ποιος να εκτιμήσει μια cheerleader, μια μασκότ? Κανείς... Χαμογελάνε και η παρουσία σου τους είναι ευχάριστη ως ένα σημείο... Άπαξ και πάει παραπέρα όμως, κανένας δε σε θέλει κοντά... Όταν σταματήσεις να είσαι ευχάριστος και χαμογελαστός... ίσως σαν πάψεις να είσαι γελοίος... Αυτόματα κανείς δεν επιθυμεί την παρουσία σου κοντά του...
Μένεις λοιπόν να ατενίζεις σα χαζός το αύριό σου... Κι αυτό φυσικά επιμένει να μην έρχεται ποτέ... Αφού μέσα σου ούτε εσύ το πιστεύεις πως θα έρθει... Κανένα ουσιαστικό βήμα... Καμιά απόφαση για ξεβόλεμα... Ίσως νομίζεις πως τουλάχιστον η παραδοχή της κατάστασής σου είναι κάτι, ίσως να λες πως τουλάχιστον εσύ το αναγνωρίζεις και πως ψέγοντας τον εαυτό σου κάτι κάνεις, σε σχέση με τους άλλους που δεν έχουν καν επίγνωση... Αλλά ξέρεις κάτι ρε φίλε? Κάνεις λάθος... Κάνεις λάθος γιατί οι άλλοι που δεν το σκέφτονται καν, είναι εντάξει με τον εαυτό τους... Δε βουτάνε σε βάθη καταθλιπτικά, δεν οικτίρουν τον εαυτό τους... τον γουστάρουν και τον εκτιμούν... Και είναι σίγουρο πως όσο λάθος και να είναι, αφού έχουν αυτοεκτίμηση, υπάρχει εκεί έξω κάποιος που τους εκτιμά... Εσύ? Μπορείς να πεις το ίδιο για τον εαυτό σου? Μάλλον όχι...
Δεν περιμένω απάντηση ρε φίλε... Μην πας να μουρμουρίσεις δικιολογίες... Δε με νοιάζει να μου απαντήσεις και δε μου πέφτει και λόγος... Στον εαυτό σου λογοδοτείς... Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνεις και συνεχίζεις να κυνηγάς την ουρά σου... Δε θα την φτάσεις ποτέ... Τα αύριο θα έρχονται και θα παρέρχονται... Θα μένεις πάντα θεατής και κανείς δε θα σε χειροκροτήσει ποτέ... Ούτε ο ίδιος σου ο εαυτός...
Δεν έχω κάτι άλλο να σου πω... Φεύγω... Αν περιμένω κάποιο δικό μου αύριο? Χεχε...

8 Comments:

Blogger alexis said...

πλάκα κάνεις? έχουμε συγχρονιστεί και δεν το ξέρω?!?

17/9/07 16:43  
Blogger JoaN said...

Μασκοτ! πωωωωω δεν έπρεπε να δοαβάσω αυτό το ποστ θαρρώ...

17/9/07 16:55  
Blogger lee said...

απο οτι καταλαβαινω πολλοι εχουν αισθανθει ετσι στη ζωή τους.(me included).
Οποιος εχει ψυχικες υπερδυνάμεις να μας πει το μυστικο. Κατα τα αλλα, οτι μπορει ο καθενας κάνει. Ας μην μπερδευουμε ομως την ανασφάλεια με την μη αυτοεκτιμηση.

18/9/07 10:46  
Blogger it is said...

thrills γιατί το λες αυτό ε? :p


joan, είσαι μασκοτάκι? :p καλά δεν είναι απαραίτητο να ισχύει για όλες τις μασκότ αυτό, αρκεί να μην περιορίζονται στο συγκεκριμένο ρόλο :)


lee δε σου το λέω το μυστικό, να κάτσεις να σκάσεις... η έλειψη αυτοεκτίμησης είναι ικανή αν και όχι αναγκαία συνθήκη για τη δημιουργία ανασφαλειών, συμφωνώ με αυτό... τι σχέση έχει όμως με αυτό που λέω στο κείμενο? Σοβαρεύουμε? ε? ε? ε? :p

18/9/07 11:40  
Blogger Zissis said...

Ερρ...γκουχ...χρμμμ...φακ...*αλλάζει θέση*...*καπνίζει*....
Άντε γαμίδια.

18/9/07 20:37  
Blogger it is said...

eggod... σε νοιώθω... :)

19/9/07 10:22  
Anonymous Anonymous said...

δεν ξέρω.. σφέφτομαι διάφορα. ας πούμε, για έναν άνθρωπο είναι σίγουρα καλύτερο να είναι καραγκιόζης που δεν το ξέρει ότι είναι καραγκιόζης, παρά μη-καραγκιόζης που νομίζει ότι είναι καραγκιόζης(δεν έχω ξαναγράψει πιο πολλες φορές 'καραγκιόζης' στη ζωή μου,χα)αλλά για τους γύρω του; εγώ προτιμω το δεύτερο. αλλά δεν ξε΄ρω, προβληματίστηκα.. η αλήθεια είναι ότι η αυτοεκτίμηση είναι αφροδισιακή..

26/9/07 19:25  
Blogger it is said...

Είναι σίγουρα αφροδισιακή... το καλύτερο είναι σε οποιαδήποτε περίπτωση να νοιώθεις καλά με τον εαυτό σου... :) imo πάντα :p

27/9/07 10:13  

Post a Comment

<< Home

eXTReMe Tracker