Αλογόκαβλες....

Πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος Κούλα... Είπε η αρκούδα κι έκλασε...
Μέσα στο δάσος της ατέρμονης χαράς και κάβλας, ο καβαλάρης προχωρά στητός κι ολόρθος. Τα κωλομέρια της φοράδας του βαρά και προχωρά, ωσάν τον άνεμο και το λιοπύρι της βροχής.
Που και που γυρνά τα πίσω μπρος κι αναπολεί τη θάλασσα και το σκοτάδι που τον κύκλωνε, ξεχνώντας το θαλάσσιο ελέφαντα που του γαμούσε τη ζωή.
Κοιτά τα δέντρα και τα ζώα της χαράς κι αναγαλλιάζει η ψυχή του και το καβλί του της φοράδας το σαμάρι γαργαλά. Τότε η κάτασπρη φοράδα ήχους βγάζει και απ'τα ρουθούνια της ατμούς κι αφρίζει από το στόμα τους αφρούς της νιότης.
Ο καβαλάρης σκέφτεται πόσο μαλάκας είναι, καθώς ξεχάστηκε και πάλι πάνω στη φοράδα κάβλωσε και τώρα πρέπει να της παίξει το μουνί... Κοιτά τριγύρω μπας και κανά ξέμπαρκο άτι αντικρίσει και πάει τη φοράδα προς τα κει, να λαμπικάρει λίγο το μυαλό της, γιατί καλός ο νόστος μα κι η φοραδίτσα έχει ψυχή.
Έτσι αγάμητη και καβλωμένη δεν είναι κι εύκολο να συνεχίσει να υπηρετεί και με σκυμμένο το κεφάλι να καλπάζει ολοένα σ'άλλα μέρη. Και για να φτάσει πάλι σπίτι ο καβαλάρης πρέπει η φοράδα του να'ναι καλά και γαμημένη. Αλλιώς το ξέρει τι τον περιμένει το έζησε παλιά με τον αλλοπαρμένο Αστραχάν που του'κανε τα τρία δύο και τη ζωή του κόλαση. Μες τα καλά του καθουμένου, μέσα στην πόλη της οργής, είχε τινάξει και τα δυο του πόδια τα μπροστά κι αφού τον έριξε και τόνε γύρισε τα μπρος να είναι πίσω.
Με γυμνά τα δόντια και λύσσα που ποτέ δεν είχε ξαναδεί τον Αστραχάν να έχει, ούτε κανέναν άλλον που'χε δει, ο άλογος του τράβηξε τα σώβρακα και φόρα παίρνοντας του έσκισε τιμή και δόξες μέσα σε μια στιγμή.
Αυτό το ήξερε από τότε και δεν ξανακαβάλησε αλόγους, μόνο αλόγες. Μα και πάλι τα σημάδια της τρέλας, τα έβλεπε μπροστά του εμφανή και είπε κάτι να κάνει μην τύχει κι έχει πάλι την ίδια μοίρα...
Αγόρασε λοιπόν έναν αλογοδονητή κι από τότε κάθε του αλόγα ήταν πιστή κι ευχαριστημένη... ή μήπως όχι?


ΥΓ1 Και όλη αυτή η μαλακία, επειδή έσβησα 4-5 μισοτελειωμένα ποστ, στα οποία ήθελα με κάποιον όχι gay τρόπο να μοιραστώ μαζί σας πως δε νοιώθω και τόσο καλά σήμερα και δεν ξέρω γιατί και είμαι στις μαύρες μου κι ας γελάω... Ε δε μου βγήκε οπότε πάρτε αυτή τη μλκία στα μούτρα και να λέτε και πάλι καλά...
Άμε μου και στο διάολο τώρα (σε μένα πάει αυτό...) Γαμιέται ο Δίας σήμερα λέμε...

ΥΓ2 Μαλακία μέρα διάλεξα να σου δώσω τη διεύθυνση του blog.... μη με κράζεις αύριο... :p
ΥΓ3 Το κατέβασα και a certain someone με έπεισε να το ξανανεβάσω... δε λέω ποια για να μην την λιντάρετε :p