Shit happens....

Είχα παραπονάκια από μια φίλη πως τα πρωτοχρονιάτικα ποστ μου ήταν πολύ απαισιόδοξα και καταθλιπτικά και με επιτακτικό ύφος μου παράγγειλε να γράψω κάτι αστείο κι εγώ επειδή φοβήθηκα για τη ζωή μου έστυβα την κεφάλα μου να βρω κάτι αστείο, αλλά με δυσκόλευε πολύ. Γενικώς να είσαι αστείος κατά παραγγελία είναι κομματάκι δύσκολο. Την παρασκευή που μας πέρασε όμως μου είχε έρθει η έμπνευση! Είχα γράψει το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου και ήμουν πολύ κοντά στο να το ποστάρω. Όμως έπρεπε να φύγω μαζί με τον Σ (είναι συνάδελφος και με εκπαιδεύει...) και να πάμε σε μια εταιρία στο κέντρο... Οπότε λέω θα κάνω ένα copy paste αυτά που έγραψα στο ποστ σε ένα αρχειάκι word και μόλις βρω λίγο χρόνο θα το τελειώσω και θα το ποστάρω...
Έλα όμως που η θεά τύχη δεν το ήθελε αυτό το ποστ να δει το φως της δημοσιότητας (λέμε τώρα...). Το πιο πιθανό είναι πως όταν έκλεισα το αρχείο και με ρώτησε αν θέλω να σώσω τις αλλαγές, εγώ ο λεβεντομαλάκας πάτησα όχι :S και έτσι χάθηκε ένα διαμάντι, ένα ποστ σταθμός στο χιούμορ παγκοσμίως... Τι να κάνεις ρε Τζο είσαι άτυχη.... κι εσύ και όλη η ανθρωπότητα....