Saturday, April 19, 2014

Γυρνάς και βλέπεις τον εαυτό σου

Όταν ο δρόμος σου σε φέρνει πίσω, ακροπατώντας στων ονείρων τις αιχμές, γυρνάς και βλέπεις τον εαυτό σου. 
Πίσω από τη μιζέρια σου και από της καθημερινότητάς σου τον αχό, κρύβεται η ματιά στον εαυτό σου. Αυτή η ματιά που σε αποδομεί. Αυτό το βλέμμα στον εαυτό σου που σου λέει πως δεν αξίζεις. Αυτό το βλέμμα που χρειάζεσαι έναν άλλον να στο αλλάξει. 
Όταν ξεφύγεις από τη ρουτίνα σου την καθημερινή, ξεχνάς. Γυρνάς κάποια στιγμή στα ίδια και δειλιάζεις. Μα θα τα καταφέρω? Θα το μπορέσω τούτη τη φορά να το πετύχω, να ξεφύγω απ' τα δεσμά της ίδιας της δικής μου παρακμής? 
Θέλω ετούτη τη φορά να το πετύχω. Θέλω να φύγω από τους χρόνιους δεσμούς. Θέλω τον εαυτό μου να περάσω και να δω, για μια φορά μονάχα να μου πω πως είμαι όμορφος στο όλον.
Την αναποφασιστικότητα να διώξω και ν' αλλάξω. Μόνιμα. Θα το μπορέσω? 
Μία φορά μονάχα ως τώρα στη ζωή μου, κατάφερα τους τοίχους να γκρεμίσω. Κατάφερα να διώξω της αμφιβολία της ήττας και να πω, πως μόνη μου επιλογή η νίκη. Σε μία φάση που είχα χάσει τον εαυτό μου πλήρως. Που είχα ξεχάσει τι είναι να 'μαι εγώ... Χρειάστηκα ένα ζευγάρι μάτια να κοιτάει, ένα ζευγάρι μάτια που στα μάτια του δεν είχα μα καμιά επιλογή. Μονάχα νίκη. Τα κατάφερα. Τότε.
Είναι τα μάτια τούτα πάλι εμπρός μου? Θα καταφέρω μόνο νίκη να θωρώ?
Είναι φορές που νιώθω ναρκωμένος, υπνωτισμένος προς τον πάτο προχωρώ. Γιατί νομίζω πως τάχα δεν αξίζω? Τα εισερχόμενα ερεθίσματα αλλιώς μου στρώνουν το χορό κι εγώ τα βήματα τους α-φρονώ. Γιατί? 
Γιατί ενώ για φίλους και δικούς παλεύεις, αφήνεις τον εαυτό σου για στερνό? Αφού το ξέρεις. Αν δε λογίζεις τον εαυτό σου γι' άξιο, αν δεν πιστεύεις πως αξίζεις κάτι... κανέναν δε μπορείς να τον βοηθήσεις κι όμως... Παλεύεις για τους άλλους, τους βοηθάς. Βοηθάς να βγει από μέσα τους το σπάνιο, το άξιο, αυτό που μέσα τους κοιτάς και ξέρεις πως υπάρχει. Γιατί δεν κάνεις και για σε το ίδιο? Δεν το αξίζεις τάχα? 
Γιατί η ενέργεια για σένα να σου φαίνεται πως είναι περιττή? Γιατί δεν αγαπάς αυτό που είσαι? Γιατί δεν προσπαθείς για σένα μια φορά? 
Θέλω ν' αλλάξω. Τα δεδομένα μου να φτιάξω σε καινούριες τους τροχιές. Σε ενεργειακά ψηλότερες συχνότητες να τρέξω. Μα θέλω να το μοιραστώ. Θέλω για μένα μια ψυχή να νοιάζεται και να προσέχει. Θέλω το είναι μου να της το δώσω να χαρεί. Να ενωθούμε σε χορό ανοδικό σπειροειδή, με στόχο του τα άστρα. 
Μη φοβάσαι. Τα τείχη εσύ τα υψώνεις. Τα όρια εσύ τα βάζεις. Τα εμπόδια εσύ. Την απογοήτευση και το μάταιο. Μονάχα να μοιραστώ. Την αγάπη μου για σένα να την κάνω και για μένα. Να είμαι ψηλά μαζί σου. Να είσαι ψηλά μαζί μου. Να ενωθούμε στις δυνάμεις μας, να αλληλοκαλύψουμε τις αδυναμίες μας. Να γίνουμε ένα. Για πάντα. 
Αγάπα με. Αγάπα με σαν ένα φίλο. Αγάπα με σαν κάποιον π' αγαπάς. Είμαι εγώ... Ο εαυτός σου.

3 Comments:

Blogger JoaN said...

Πανέμορφο και πάνσοφο κείμενο!
Εύγε νέαρε! ;)

22/4/14 18:41  
Blogger it is said...

Τι κάνεις ρεεεεε?

Πάει... γέρασα πια :p Τι νεαρέ?
Αυτές τις μέρες μ' έπιασε και ξανακοίταζα το blog και τα links και σκεφτόμουν τι να κάνεις (εσύ και κανά δυο άλλοι).

Χάρηκα πολύ που πέρασες :) Ελπίζω να είσαι καλά! Από τα πιο συμπαθητικά παιδιά που "γνώρισα" από εδώ :)

22/4/14 19:34  
Blogger JoaN said...

αχαχχα! Καλάαα είμαι! Εσύ;;
ώραια είναι να έρχεσαι πιο συχνά μωρε...

8/5/14 13:40  

Post a Comment

<< Home

eXTReMe Tracker