Φανταστηκέ μου φίλε αυτό για πάρτη σου

Έχω ένα φίλο...(ναι στα παπάρια μας ρε μαλάκα It Is γιατί να θέλουμε να το διαβάσουμε αυτό?)...Εχμ είτε θέλετε είτε δε θέλετε ΣΤ'ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ!!!
Όπως έλεγα λοιπόν έχω ένα φίλο. Δεν έχει καμία σχέση με όλους τους άλλους μου φίλους. Αυτός ο τύπος έχει ένα τραπέζι ρεζερβέ στην καρδιά μου ξεχωριστά απ'όλους.
Γιατί? Δεν ξέρω ακριβώς γιατί. Γιατί έτσι έκατσε. Τον συγκεκριμένο φίλο τον βλέπω εξαιρετικά σπάνια. Μπορεί να βοηθά κι αυτό. Όποτε τον βλέπω όμως μπορώ και επικοινωνώ. Κι όταν λέω επικοινωνώ εννοώ πραγματικά επικοινωνώ. Είναι ο μόνος φίλος που αισθάνομαι πως έχω τη δυνατότητα να του ανοίξω κάθε πτυχή του εσωτερικού μου κόσμου και πολλές φορές η συζήτηση με φέρνει να συζητάω μαζί του για πράγματα που δεν έχω καλά-καλά συζητήσει με τον εαυτό μου.
Είναι παράξενο (όχι δεν είμαι λούστης φίλε ομοφοβικέ!). Είναι πολύ παράξενο.
Αν βρεθούμε πιο τακτικά απ'ότι βλεπόμαστε συνήθως (δηλαδή 3-4 φορές το χρόνο max) μπορεί να μην έχουμε τι να πούμε. Και με φρικάρει αυτό. Όμως όταν ακολουθούμε την πεπατημένη η επικοινωνία εκτοξεύεται.
Από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα ήξερα πως κολλάμε. Ήξερα πως λειτουργούσαμε στις ίδιες στροφές. Ήξερα πως θα του πω 1 και θα καταλάβει 10.
Γιατί δεν γίναμε κολλητοί? Έχουμε αρκετά διαφορετική ιδιοσυγκρασία σε κάποια θέματα. Οι απ'έξω τον θεωρούν φλώρο και εμένα (και καλά πάντα) μούρη....Οι απ'έξω είναι και λίγο μαλάκες αλλά είναι άλλη ιστορία αυτό....
Τέσπα...κάποια στιγμή στο λύκειο μου ανοίχτηκε και μου είπε κάποια πράγματα που απ'όσο ξέρω τότε δεν είχε πει σε κανέναν άλλον και ακόμη και σήμερα άντε να τα ξέρουν 2-3 ακόμη....(μπορεί και να λέω πολλούς). Αυτό νομίζω πως έδεσε τη φιλία μας με άρρηκτους δεσμούς. Αυτό με έκανε να καταλάβω το πόσο με υπολογίζει, να καταλάβω το γιατί λειτουργεί όπως λειτουργεί και να μπορέσω κι εγώ με τη σειρά μου να του πω ακόμη περισσότερα απ'όσα του είχα πει.
Μάλλον είναι ο άνθρωπος που με ξέρει καλύτερα απ'όλους αυτή τη στιγμή και αυτό μου δίνει μια ασφάλεια. Αισθάνομαι πως δε μπορώ να χαθώ γιατί θα έρθει ο φανταστικός μου φίλος for the rescue. Θα με βάλει στη θέση μου. Θα πιούμε τα ουζάκια μας και θα αιστανθώ ασφάλεια και ηρεμία ψυχική. Με βοηθά να αυτοπροσδιορίζομαι. Μου θυμίζει ποιος σκατά είμαι γιατί στο χάος της έλλειψης πραγματικής επικοινωνίας αναγκάζεσαι να υιοθετείς πρωτόκολλα, ώστε να μπορέσεις να επιβιώσεις χωρίς να αισθάνεσαι απόλυτα μόνος.
Ναι έχω κι άλλους φίλους με τους οποίους τα πρωτόκολλα είναι πολύ κοντά στο να μην υφίστανται αλλά κανέναν που να μπορώ να επικοινωνήσω εντελώς χωρίς πρωτόκολλα.
Τον είδα χτες πάλι το φίλο μου. Τείνω να καταλήξω μετά και τη χτεσινή μας συζήτηση πως τελικά βρισκόμαστε για να πάρουμε πάλι τα μπόσικα όταν έχουμε αμφιβολίες για το τι μας συμβαίνει. Βρίσκουμε ο ένας τον άλλον για να θυμηθούμε κάποια πράγματα για τον εαυτό μας που τα ξέρουμε μεν, αλλά με την επικύρωσή τους από τον άλλον βγαίνει αυτό το άγχος του "μπας και λέω μαλακίες?". Ξεφυσάμε με ανακούφιση κάποιες φορές και άλλες λέμε "οκ ναι μαλακίες έλεγα τελικά" και αυτό είναι το ωραίο στην όλη φάση.
Επίσης ωραίο είναι το πως από άσχετες εντελώς συζητήσεις και χωρίς καμία νύξη whatsoever βγαίνουν θέματα που μας γαμάνε την ψυχολογία στην επιφάνεια αλλά βγαίνουν τυχαία και αυθόρμητα (είναι το παιχνίδι μας μάλλον για να επιβεβαιώνουμε κάθε φορά πως ακόμη παίζει αυτή η μεταφυσική σχεδόν επικοινωνία μας).
Και μετά από κάθε συνάντηση χαιρετιόμαστε σα να είναι να βρεθούμε και αύριο και φεύγουμε ανακουφισμένοι (τουλάχιστον εγώ δεν ξέρω για σένα φανταστικέ μου φίλε :P). No drama, no tears απλώς μια ελαφρότητα μεθυσμένη.
Δεν ξέρω αν υπάρχει αυτό που λένε soulmate όσον αφορά σε ερωτικές σχέσεις. Ξέρω όμως πως έχω έναν φίλο με τον οποίο υπάρχει μια σύνδεση ψυχών που δε θα χαθεί ποτέ....
Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.....