Σκόρπιες Απορίες....

Χτες είμουνα στο κέντρο της Αθήνας. Επειδή γενικώς στο παρκάρισμα είμαι χειρότερος από γκόμενα (it sucks....) δεν παίρνω αμάξι ποτέ στο κέντρο γιατί αγχώνομαι. Οπότε πάω με τρένο που και με απαλάσσει από το παρκάρισμα και με γλιτώνει από την κίνηση (ακούς βλάκα που παραπονιέσαι για τις απεργίες και το κυκλοφοριακό χάος? Τρένο το λένε you knows?)
Παρατήρησα (όχι για πρώτη φορά είναι η αλήθεια) το εξής:
Όταν κάποιος τρέχει να προλάβει το κλείσιμο των αυτόματων πορτών του τρένου 9 στις 10 φορές έχει ένα χαζό χαμόγελο στο πρόσωπό του, είτε σα να αισθάνεται πως κάνει σκανταλιά, είτε σα να αισθάνεται πως αν δεν προλάβει θα φανεί αστείος στους άλλους αλλά και στον εαυτό του, είτε γιατί του φαίνεται γενικώς αστεία η όλη φάση του να τρέχει....δεν ξέρω ακριβώς γιατί. Μου φάνηκε πάντως ενδιαφέρον....(στον πούτσο μας It Isούλη....θα βρίσεις καθόλου? προσπαθώ να δείξω πως έχω βαθύτερους προβληματισμούς και είμαι φιλοσοφημένος ρε παπάρα, έχει πέραση στα γκομενάκια, σκάσε και μη μου κάνεις χαλάστρα....)
Α μιας που τ'ανέφερα, αυτό για τις απεργίες λέω....Εγώ που χρησιμοποιώ τρένο για το κέντρο πάντα μα πάντα και που έχει χρειαστεί να τρέξω στις χειρότερες υπηρεσίες evah σε υπουργεία, ταμεία κλπ όποτε έχει απεργία και συγκέντρωση τρίβω τα χέρια μου...Ρε παιδιά όταν έχει συγκεντρώσεις οι υπηρεσίες είναι σχεδόν άδειες....γιατί όλοι όσοι γκρινιάζουν για τις απεργίες αποθαρρύνονται από το να κατέβουν στο κέντρο και να πάνε στις υπηρεσίες....suits me fine :D
Κάτι άλλο που είδα χτες και με άφησε με απορίες....Είναι μια εξαθλιωμένη τύπισσα έξω από ένα περίπτερο και μιλάει με την περιπτερού (επίσης εξαθλιωμένη...) μιλάμε για φάτσες που δεν υπάρχουν... Η περιπτερού δε δείχνει να το διασκεδάζει και πολύ. Κάθε τόσο πάει πίσω τα μαλλιά της με τα χέρια της σε στυλ "Δεν την παλεύω άλλο". Παρ'όλ'αυτά όταν μετά από καμιά ώρα περνάω πάλι έξω από το περίπτερο και οι δύο τύπισσες είναι στην ίδια θέση με την απέξω τύπισσα να μιλάει συνεχώς (παίζει να μην είχε σταματήσει ούτε δευτερόλεπτο να μιλάει...).
Γιατί μιλούσανε? Γιατί έκανε παρέα η μία στην άλλη? Αφού η μέσα δεν ήθελε να ακούει. Γιατί μιλάνε δυο άνθρωποι όταν δε θέλει ο ένας να ακούσει τον άλλον?
Και κάτι που μου αρέσει πολύ για το τέλος για να μη νομίζετε πως είμαι negative τυπάκι:
Γουστάρω πολύ να βλέπω παππούδες στο τρένο να κρατάνε τις γαιγιάδες από το χέρι για να στηριχθούν και να φροντίζουν ο ένας τον άλλον. Μου αρέσει που ακόμη κι αν γκρινιάζουν ο ένας στον άλλον είναι έκδηλο σε σημείο που βγάζει μάτι πως δεν κάνουν ο ένας χωρίς τον άλλον και πως αγαπιούνται με μια τρυφερότητα που κάνει τα μωρά να φαίνονται σατανικά!
Αν με ρωτούσαν πως θα ήθελα να είμαι σε αυτήν την ηλικία θα έλεγα πως θέλω να είμαι έτσι ακριβώς. Γεροξεκούτης, γκρινιάρης, αλλά με μια γιαγιά δίπλα μου την οποία αγαπάω και γουστάρω να της κρατάω το ρυτιδιασμένο χέρι για να μην πέσει στο τρένο. Γιατί αν πέσει η γιαγιά θα πέσω κι εγώ....