Attempt...

Σκέφτομαι εδώ και κάποιο καιρό να φτιάξω ένα δεύτερο blog, στο οποίο να παρουσιάζω κείμενα από το site του Noam Chomsky τα οποία θα μεταφράζω στα ελληνικά και θα δίνω και κάποια links για την πληροφόρηση σε σχέση με το background των όσων γράφει, το οποίο εμένα τουλάχιστον μου διαφεύεγει κάποιες φορές και το ψάχνω στο νετ... Όχι τίποτα τρελά πράγματα... wikipedia ftw.... Εδώ θα κάνω ένα attempt με μια ομιλία του την οποία θα βρείτε
εδώ στα αγγλικά.
Να διευκρινίσω πως δεν είναι ολόκληρωμένο το κείμενο που βάζω εδώ γιατί η μετάφραση σπάει αρχίδια... και αν είναι να μην ενδιαφέρει κανέναν, βαριέμαι να την κάνω μιας και αγγλικά σκαμπάζω κάτι ψιλά και μπορώ να τα διαβάσω και από το site... Όσοι πιστοί προσέλθετε λοιπόν και αν κάνουμε καλή κουβεντούλα θα ανεβάσω το άλλο blog ώστε να μπορώ σε αυτό να γράφω τις παπαριές μου και στο άλλο να είμαι σχετικά πιο σοβαρός (αν μπορώ εγώ να είμαι σοβαρός... :P). Here we go....

Η Ευρώπη και η Αμερική ως εγγυητές της Διεθνούς Τάξης
Ομιλιτής: Noam Chomsky
Η ομιλία παραδόθηκε στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων στις 19/01/2006

Δεδομένου ότι ο χρόνος είναι πολύ περιορισμένος δεν θα αναλώσω τα 20 λεπτά μου στην ομιλία μου, έτσι μπορούμε να έχουμε το χρόνο να μιλήσουμε, το οποίο είναι πιο ενδιαφέρον. Η ιδέα ότι η Ευρώπη – και τελευταία οι Ηνωμένες Πολιτείες – είναι εγγυητής της παγκόσμιας τάξης είναι πολύ παλαιά όπως ξέρετε.

Κάποιος μπορεί να αρχίσει να την πραγματεύεται με το κλασικό δοκίμιο περί «ανθρωπιστικής επέμβασης» που μελετάται σε κάθε νομική σχολή και τα λοιπά. Αυτό είναι το δοκίμιο του John Stuart Mill για την «ανθρωπιστική επέμβαση» [ J.S. Mill, "Λίγα Λόγια για τη Mη-Eπέμβαση," περιοδικό Fraser, Δεκέμβριος 1859. ] – ο οποίος ήταν ο πρώτος που πραγματεύτηκε συγκεκριμένα αυτό το θέμα. Περιττό να πει κανείς πως, ο Mill ήταν πρόσωπο ασυνήθιστης νοημοσύνης και ηθικής ακεραιότητας, έτσι συζητάμε για την αιχμή της αιτιολόγησης για αυτό. Το δοκίμιό του υπέβαλε το ερώτημα εάν η Αγγλία πρέπει να επέμβει στον άσχημο κόσμο, στην Ευρώπη και αλλού, ή εάν πρέπει να κοιτάει μόνο τη δουλειά της και να αφήσει τους βάρβαρους να τα βρουν μόνοι τους. Το συμπέρασμά του, δυσδιάκριτο και σύνθετο, ήταν ότι σταθμίζοντας τις διάφορες συνθήκες, η Αγγλία πρέπει να αναλάβει να επέμβει. Αν και, όπως είπε, με αυτόν τον τρόπο, η Αγγλία θα υπομείνει την επίκριση και την κακοποίηση των Ευρωπαίων, οι οποίοι θα αναζητήσουν αγενή (ΣτΜ «ανιδιοτελή» ίσως είναι καλύτερη λέξη… “base motives” στο πρωτότυπο) κίνητρα σε αυτά που η Αγγλία κάνει επειδή δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι η Αγγλία είναι αυτό που αποκάλεσε "καινοτομία στον κόσμο," μια αγγελική δύναμη που δεν επιδιώκει τίποτα για τον εαυτό της και ενεργεί μόνο προς όφελος των άλλων. Αν και επιβαρύνεται με το κόστος της επέμβασης, μοιράζεται τα οφέλη της εργασίας της με τους άλλους εξίσου. Και επειδή αυτό είναι τόσο ακατανόητο για τους Ευρωπαίους μας προσάπτουν αγενή κίνητρα (ΣτΜ βλέπε προηγούμενη ΣτΜ) και τα λοιπά

Η άμεση ανησυχία του ήταν Ινδία, και απαιτούσε την επέκταση της κατοχής της Ινδίας σε διάφορες νέες επαρχίες. Ο συγχρονισμός (ΣτΜ «timing» στο πρωτότυπο) του άρθρου είναι αρκετά αποκαλυπτικός. Εμφανίστηκε το 1859. Δηλαδή αμέσως μετά από αυτό που αποκαλέστηκε στη βρετανική ιστορία ως «Ινδική Ανταρσία»: η εξέγερση Ινδών Στρατιωτών (Πεζικού) του βρετανικού στρατού [ το 1857 ], την οποία η Μεγάλη Βρετανία κατέστειλε με ακραίες αγριότητες και βιαιότητα. Αυτό κάλλιστα ήταν γνωστό στην Αγγλία. Υπήρξαν τεράστιες κοινοβουλευτικές διαμάχες και συζητήσεις επαυτού. Υπήρξαν άνθρωποι που αντιτάχτηκαν: Richard Cobden, ένας πραγματικά αφοσιομένος (ΣτΜ μπορείς επίσης να διαβάζεις «ταγμένος», «commited» στο πρωτότυπο) φιλελεύθερος, και μερικοί άλλοι. Ο Mill ήξερε τα πάντα για αυτό. Ήταν απεσταλμένος γραμματέας της Επιχείρησης της Ανατολικής Ινδίας (ΣτΜ «East India Company» στο πρωτότυπο, ενδεχομένως να υπάρχει στα Ελληνικά μια τυποποιημένη μετάφραση για αυτό, την οποία όμως αγνοώ, οπότε το μετέφρασα κατά το δοκούν, εάν κάποιος έχει υπ’όψην του κάποια επίσημη μετάφραση καταγεγραμμένη σε κάποιο βιβλίο Ιστορίας, θα χαρώ πολύ να με ενημερώσει και να το διορθώσω), και παρακολουθούσε τα πάντα στενά. Ο σκοπός της επέκτασης της βρετανικής δύναμης (ΣτΜ ή «επιρροής», «power» στο πρωτότυπο) στην Ινδία, όπως ήξερε, ήταν να προσπαθήσει να αποκτήσει το μονοπώλιο του οπίου (ΣτΜ δεν έχω κάνει ορθογραφικό… μιλάμε για ντόπα «όπιο» από παπαρούνες κλπ) έτσι ώστε η Αγγλία να μπορεί κάπως να εισχωρήσει στην κινεζική αγορά. Δεν μπορούσαν να πουλήσουν προϊόντα στην Κίνα επειδή, όπως παραπονέθηκαν, τα κινεζικά αγαθά ήταν συγκρίσιμα και δεν επιθυμούσαν τα βρετανικά αγαθά. Έτσι ο μόνος τρόπος να εισχωρήσει στην κινεζική αγορά ήταν με πολεμικά πλοία (ΣτΜ «gunboats» στο πρωτότυπο) αναγκάζοντάς τη (ΣτΜ τν Κίνα) να γίνει έθνος εξαρτημένων από το όπιο υπό την απειλή όπλου και με τη δημιουργία μονοπωλίου του εμπορίου οπίου – δεν τα κατάφερε επαρκώς, οι Αμερικανικοί έμποροι πήραν ένα μέρος της αγοράς – αναγκάζοντας τους Κινέζους να γίνουν οπιομανείς και αποκτώντας πρόσβαση στην κινεζική αγορά. Και στην πραγματικότητα έγραφε σωστά κατά την διάρκεια του Δεύτερου Πολέμου Οπίου [ από 1856 έως 1860 ], ο οποίος πέτυχε ακριβώς αυτό (ΣτΜ που περιγράφεται παραπάνω). Η Μεγάλη Βρετανία ίδρυσε την πιο εκτενή παγκόσμια επιχείρηση ναρκο-λαθρεμπορίου: δεν υπήρξε ποτέ κάτι, έστω και, μακρινά ανάλογο (ΣτΜ «remotely like it»). Όχι μόνο κατάφεραν να εισχωρήσουν στην Κίνα για πρώτη φορά, αλλά τα κέρδη από το όπιο υποστήριξαν και το Raj, τις δαπάνες του βρετανικού ναυτικού και παρείχαν το πολύ σημαντικό κεφάλαιο που τροφοδότησε με καύσιμα τη βιομηχανική επανάσταση στην Αγγλία.

Ο Mill το γνώριζε πολύ καλά αυτό. Έπρεπε να το γνωρίζει. Αλλά εντούτοις, η εικόνα που έχει είναι πως αφού η Αγγλία είναι μια αγγελική δύναμη, πρέπει να βοηθήσουμε τους βάρβαρους που δεν μπορούν να λύσουν τις υποθέσεις τους μόνοι τους. Αυτό είναι χαρακτηριστικό. Δεν θα ανατρέξω στα αρχεία. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι (ΣτΜ «κάνουν») το ίδιο. Η Γερμανία ήταν (ΣτΜ «έκανε») το ίδιο. Η Ιαπωνία ήταν (ΣτΜ «έκανε») το ίδιο. Τα ιαπωνικά αρχεία στη Μαντζουρία και την Κίνα, είναι εσωτερικά αρχεία που κατασχέθηκαν μετά από τον πόλεμο και μεταφράστηκαν στα αγγλικά από την εταιρία RAND (ΣτΜ RAND είναι τα αρχικά για Research ANd Development). Ξεχειλίζουν ακριβώς με το γάλα της ανθρώπινης καλοσύνης (ΣτΜ προφανής ειρωνεία, διάβασε και παρακάτω): Η Ιαπωνία πρόκειται να δημιουργήσει έναν "γήινο παράδεισο," χρησιμοποιώντας τους πόρους της προς όφελος των βαρβάρων, θα υποστηρίξει την κυβέρνηση Manchukuo – που στην πραγματικότητα είχε επικεφαλής τους αυθεντικούς Κινέζους εθνικιστές – η οποία θα τους προστατεύσει από τους ληστές που προσπαθούσαν να αποτρέψουν τις ευγενείς προσπάθειες της Ιαπωνίας. Αυτό ήταν πιθανώς πολύ ειλικρινές. Αυτά είναι εσωτερικά αρχεία. Ο αυτοκράτορας Hirohito στη δήλωση παράδοσής του έδωσε μια εύγλωττη δήλωση με τις ίδιες ευγενείς προθέσεις. Ο Hitler παρουσίασε τα ίδια επιχειρήματα όταν κατέλαβε την Τσεχοσλοβακία. Ο στόχος ήταν να αποβληθούν οι εθνικές συγκρούσεις, ώστε να επιτραπεί στον καθένα να ζήσει εν ειρήνη και αρμονία κάτω από την κηδεμονία της (εκ)πολιτισμένης Γερμανίας. Και έτσι συνεχίζεται και στο παρόν.

Παραδόξως, ο κόσμος δεν δέχεται ποτέ αυτήν την «ευγένεια». Υπήρξε μια μεγάλη αναγέννηση αυτού του φαινόμενου στο τελευταίο μέρος του εικοστού αιώνα, το οποίο πιστεύω ήταν μια από τις πιο ατιμωτικές περιόδους για την ιστορία της διανόησης. Τα τελευταία λίγα έτη του τέλους της χιλιετίας, υπήρξε ένα ξέσπασμα της αυτο-κολακείας εκ μέρους των επικεφαλής διανοούμενων της Δύσης, από όλο το φάσμα, που περιγράφουν κυρίως την Αμερικανική εξωτερική πολιτική λέγοντας πως έχει εισέλθει σε μία «ευγενή φάση» με μια «άγια πυράκτωση», όπως περιγράφεται από τους New York Times και την Washington Post ως "ο ιδεαλιστικός νέος κόσμος", ανοίγοντας το δρόμο για μια εποχή ειρήνης. Ο Vaclav Havel έδωσε μια ομιλία για το πώς μια χώρα για πρώτη φορά στην ιστορία ενεργεί για "τις αρχές και τις αξίες" χωρίς κανένα ίδιον συμφέρον. Η ομιλία συνέχιζε έτσι για ώρα. Τα περιοδικά με μεγάλη παρουσίαση δημοσίευσαν άρθρα για το πώς οι "διαφωτισμένες Ηνωμένες Πολιτίες", εννοώντας εμάς (ΣτΜ Ο Chomsky είναι Αμερικανός), είχαν όχι μόνο το δικαίωμα, αλλά και την ευθύνη, να πραγματοποιήσουν την επέμβαση προς όφελος των ανθρώπων που υποφέρουν ανά τον κόσμο, κοκ

Ως εδώ έχω μεταφράσει σε πρώτη φάση... είναι περίπου στο μέσον της ομιλίας... Λοιπόν αναλόγως με το feedback που θα έχω θα δω τι θα κάνω. Αν ψήνεται και κανείς να με βοηθήσει με τη μετάφραση να προσθέσει στοιχεία κλπ είναι προφανώς ευπρόσδεκτος :)