Για γέλια ή για κλάμματα?

Πολλές φορές (οκ όχι κάθε μέρα....) περπατάω στο δρόμο και μιλάω με την πάρτη μου.... ειδικά όταν δεν έχει πολύ κόσμο γύρω γύρω (για ευνόητους, θέλω να πιστεύω, λόγους). Άλλες φορές μιλάω μπροστά στον καθρέφτη μόνος μου. Πάντα ξέρω πως μιλάω με τον εαυτό μου και ξέρω πως δεν είμαστε 2 άτομα (παρόλο που έχω γίνει τρελή ντούβα τα τελευταία 2 χρόνια...) και πάντα (όταν είμαι στο δρόμο) κάποια στιγμή κοιτάω γύρω μου σχετικά έντρομος μπας και με ακούει κανείς... και όταν διαπιστώνω πως όχι, γελάω πονηρά και με ανακούφιση....
Υπάρχουν όμως κάποιοι που μιλάνε μόνοι τους και το ζούνε πραγματικά! Νομίζουν πως όντως συζητούν δύο ανεξάρτητες οντότητες....! Και αυτοί οι κάποιοι όταν είναι σε κάποιο ευαγές ίδρυμα (βλέπε Δαφνί) είναι αναμενόμενοι... Όταν όμως τους συναντάς έξω και δεν είναι ρακένδυτοι, με τρελαμένο εντελώς βλέμμα, αλλά έχουν μια "κανονική" ή και κανονική δουλειά και έχουν ανακαλύψει και το blogging και συνεχίζουν να κουβαλάνε την τρέλα τους να μιλάνε με τον εαυτό τους.... ε, μένω μαλάκας! Μένω με το στόμα ανοιχτό και δεν ξέρω τι σκατά να κάνω, να κλάψω? (από τα νεύρα μου...) να γελάσω? Τι σκατά να κάνω? οέο?
Δηλαδή είναι σα να φτιάξω τώρα ένα δεύτερο (ή και τρίτο και τέταρτο και νιοστό account όπου ν φυσικός αριθμός.....) και να ανοίξω ένα blog στο οποίο πέρα από τα ποστ να γράφω και όλα, ή τα μισά comments, posing as a random guest or even as a member of the "posting team". Woot? Woot? Και το γαμάτο είναι πως άμα μου πει και κανείς κάτι επ'αυτού, θα παρεξηγηθώ! Θα του πω αισθανόμενος ειλικρινή και αβίαστη αγανάκτηση, "δεν κατάλαβα παλιοφασίστα! Για να γράψω στο προσωπικό μου ημερολόγιο (το οποίο βασικά βλέπουν όλοι.....) πρέπει να εκδώσω και πιστοποιητικό φρονημάτων? Και πιστοποιητικό γεννήσεως? και να ξεκαθαρίσω τι κάνω στη ζωή μου γενικά?". Ερρρρ όχι, αλλά αυτό είναι άσχετο με αυτό που σου είπα.... Με λίγα λόγια παραληρείς για δεδομένα σωστές θέσεις, όμως αυτό που έθεσα σαν ερώτημα δεν αμφισβητεί καμία από τις θέσεις αυτές... οπότε ναι μεν έχεις δίκιο, αλλά σε κάποιο άλλο θέμα και όχι σε αυτό που έθεσα, με αποτέλεσμα να πείθεις τους μαλάκες (τους περισσότερους δηλαδή, που πάντα τους πείθουν οι σοφιστείες και οι λαϊκισμοί....), αλλά να φαίνεσαι και εντελώς κούκου σε όσους κατάλαβαν τι σου είπα και δεν κατάλαβαν γιατί απάντησες άλλα αντί άλλων....
Τώρα, αν το πιστεύεις πραγματικά πως είσαι 2 ξεχωριστά άτομα (εγώ προσωπικά δεν πιστεύω πως είμαι καν ένα "ξεχωριστό" άτομο...) οκ, αλλά μήπως να το κοιτάξεις? Μήπως αυτοί που σου λένε πως κάτι κακό παίζει με την πάρτη σου δεν είναι απλώς φασιστοειδή που σε ζηλεύουν (εσένα και τη "μεγάαααααλη" επισκεψιμότητα του blog σου) και απλώς απορούνε και σου επισημαίνουν την (επιεικώς) παράξενη συμπεριφορά σου? Μήπως θέλουν να σε βοηθήσουν? Μήπως ξέρουν κάποιον καλό ψυχίατρο βρ'αδερφέ και προσπαθούν εδώ και καιρό να σου πασάρουν την κάρτα του χωρίς να σε πληγώσουν αλλά δεν ξέρουν πώς?
Και κάτι ακόμη. Όταν βλέπω ανθρώπους να φωνασκούν για το τι γαμάτες εμπειρίες ζωής έχουν βιώσει, καθώς και το πόσο ατρόμητοι και ήρωες είναι και το πόσο εκτός του μέσου όρου γαμάτα τυπάκια έχουν υπάρξει στο παρελθόν, αρχίζω να γίνομαι σκεπτικιστής.... Ειδικά αν τα ίδια τυπάκια έχουν και αυτό το πρόβλημα δυισμού (ή και "τριισμού", ...., "νι-ισμού"). Δεν μπορώ από κει και πέρα να τα πάρω στα σοβαρά ή και να ασχοληθώ ξανά μαζί τους..... Θα κάνω το πολύ ένα ποστάκι και μετά θα τα αφήσω να πέσουν στην μαύρη ανυπαρξία του δικού μου, φυσικά, κόσμου. Εκεί δηλαδή όπου ό,τι και να κάνουν δε θα με αφορά, ούτε θα έχω επίγνωσή του. Γιατί μόνο έτσι παύουν να έχουν ισχύ πάνω μου...
Θα βοηθούσε να το κάναμε όλοι με πολλούς και πολλά, αυτό. Θα έπαυαν να υπάρχουν πολλές μαλακίες στον κόσμο μας και πολλοί μαλάκες θα έχαναν την ισχύ που απολαμβάνουν σήμερα... Αντί αυτού όμως ασχολούνται μαζί τους πολλοί. Τους κράζουν, τους βρίζουν κλπ Από τη στιγμή που ασχολείσαι με αυτούς, με οποιονδήποτε τρόπο, τους θρέφεις.... Πάψε να τους θρέφεις λοιπόν.... Όσο μεγαλύτεροι μαλάκες είναι, τόσο πιο επιτακτική η ανάγκη να πάψεις να ασχολείσαι μαζί τους.... Πίστεψέ το! Θα ατροφήσουν και θα μαραθούν σαν το κακό σπυρί στον κώλο! (με το οποίο αν ακολουθήσεις επιθετική τακτική, θα σπάσει και θα μολυνθεί.... και άντε να χέσεις μετά. Θα ιδρώνεις και θα κλαις... πίστεψέ με! Δε θέλεις να συμβεί αυτό!) Τι καλύτερο από το να αφήσεις το κακό σπυρί που εμφανίστηκε απείραχτο και σιγά σιγά θα φύγει. Είναι απλά τα πράγματα.
Μακάρι να τα βλέπανε περισσότεροι. Δε χρειάζεται καν να επιχειρηματολογείς εναντίον τους, τους δίνεις υπόσταση, χαλάς τη ζαχαρένια σου και για ποιον? Διά οποίον λέγω? Για αυτόν που μιλάει στον εαυτό του νομίζοντας πως μιλάει σε κάποιον άλλον? Ή για αυτόν που για να σε πείσει πως δεν είναι ένας ανούσιος μισότρελος μαλάκας, φωνάζει ασυνάρτητα τα "κατορθώματά του", που κάνουν τον πιο μεγάλο ψεύτη ψαρά/κυνηγό που έχει πει τα χειρότερα, να αναφωνήσει: "Μα πόσο μεγάλος ψεφτομαλάκας είσαι γαμώ την τρέλα μου?"
Bah, to the abyss u go...... burp (αυτό ήταν το τέρας της αβύσσου που μόλις χώνεψε τον μαλάκα.... πάει δεν υπάρχει πια! Rejoice!)