Παπαρδέλες....

Είναι περίεργη φάση το blogging..... Κάτι σου είπα τώρα :S
Είναι κάτι ανάμεσα σε γραπτό και προφορικό λόγο και αυτό του δίνει μια ομορφιά αλλά, παράλληλα το κάνει και επικίνδυνο. Επικίνδυνο να εκτεθείς that is.... Προκαλεί έντονα συναισθήματα πολλές φορές και σε κάνει παρορμητικό, μόνο που δεν έχεις προλάβει να σκεφτείς αν έχεις λόγο να γίνεις παρορμητικός και αν αυτά που πρόκειται να εγκρίνεις για publish πατώντας το γαμημένο κουμπάκι, θα γυρίσουν μπούμερανγκ στα μουτσουνάκια σου και θα τραβάς τα βυζιά σου, όταν με copy-paste ή link κάποιος θα σου τα πετάξει στη μούρη και θα σου πει.... "Βούλωνε μαλάκα. Κοίτα τι μας έλεγες τότε...."
Και καλώς ή κακώς 999 στους 1000 (και είμαι και επιεικής....) θα βουλώσουν..... Δηλαδή και να μη βουλώσουν απλώς θα φανούν πιο μαλάκες και δόξα τω θεώ μαλάκες έχουμε άφθονους.
Είναι δύσκολο να μην πέσεις στην παγίδα να γράψεις εν θερμώ όταν διαβάζεις ορισμένα κείμενα. Πολλές φορές δε, όντας και σε μαλακισμένο mood, παρανοείς το περιεχόμενο ή/και το νόημα του κειμένου και αρχίζεις να λες παπαριές (με πολλή θέρμη) και ξεφτιλίζεσαι..... Το διαδικτυακό σου σώβρακο αφαιρείται από τον εξίσου διαδικτυακό σου κώλο και άγεται και φέρεται από blog σε blog και από post σε post, comment σε comment κλπ Και τι κάνεις τότε? Μα ό,τι θα έκανε ο κάθε μαλάκας που σέβεται τον εαυτό του.... Υποστηρίζεις τη μαλακία σου μέχρι τελικής πτώσεως.... Μπορεί από μέσα σου να ξέρεις πως γίνεσαι μαλάκας τη στιγμή εκείνη... But you won't let such minor details stop your glorious march to the ultimate musterbation of the century.... No fucking way bitch! Not on my watch! θέλει παπάρια εξ'άλλου να παραδεχτείς σε άγνωστους πως ήσουνα μαλάκας.... Και παπάρια δεν έχουν πολλοί, ειδικά όταν έχουν την πολυτέλεια της ανωνυμίας.... Το θέμα είναι πως στην πραγματικότητα αυτή η ανωνυμία είναι μούφα....
Δηλαδή οκ είσαι γνωστός μόνο μέσω ενός nick, όμως το nick αυτό συνδέεται στο μυαλό όσων έχουν έρθει σε επαφή μαζί σου, με μια περσόνα. Τώρα αν δεν έχεις account και ποστάρεις ως ανώνυμος... ε δε σε παίρνει και κανείς στα σοβαρά (ελπίζω δηλαδή....).
Παρατηρώ τον τελευταίο καιρό, πολλούς, μα πάρα πολλούς, να εμφανίζονται κριτές άλλων. Και μετά από λίγο να δέχονται τα δέοντα copy-paste που αυτομάτως τους καθιστούν στα μάτια κάθε blogger με 2ψήφιο έστω IQ, αναξιόπιστους στην καλύτερη των περιπτώσεων, μουνόπανα κακής ποιότητας (τσόχα και κάτω....) στη χειρότερη.
Αναρωτιέμαι παρόλαυτα, υπάρχει κανείς που να έχει μια παρουσία στα blogs πάνω από ένα μήνα (οκ ενεργό παρουσία εννοώ πάντα...) και να μην έχει παρουσιάσει αντιφατική συμπεριφορά, έστω και φαινομενικά αντιφατική? I think not....
Το θέμα είναι όμως πως έτσι κάθε φορά που θα γίνεται κάτι "σοβαρό" (πολλά εισαγωγικά στο "σοβαρό"...) δε θα υπάρχει το κατάλληλο credibility, ούτε η κατάλληλη αλληλεγγύη ώστε να πάρει κανείς κανέναν στα σοβαρά.... Θα υπάρχουν διάφορες υστερίες, θα σκίζονται και θα κλαίνε κάποιοι, κάποιοι άλλοι θα τους βρίζουν ή θα τους χαϊδεύουν τις πλάτες και κανείς δε θα μπορεί επί της ουσίας να πει κάτι σοβαρό και αντικειμενικό. Γιατί? Γιατί καπάκια ένα copy-paste θα του αφαιρεί το δικαίωμα να εκφέρει διαφορετική άποψη από αυτή που είχε εκφέρει παλιότερα... Ενδεχομένως και διακαίως. Είναι πολλοί και γνωστοί (και κατίνα δε θέλω να γίνω να αρχίσω να λέω ονόματα... δεν έχει και κανά νόημα, καλύτερα να το δούμε με generic διάθεση το θέμα) αυτοί που έστω άθελά τους χρησιμοποίησαν τον ενθουσιασμό πολλών bloggers για να κάνουν κάτι (να θρέψουν το blog τους με επισκέπτες? Να καλύψουν κάποια ανάγκη για προσοχή? [βλέπε attention whores by Pascal], κάτι άλλο οτιδήποτε? dun fucking know, dun fucking care....).
Έχω και ο ίδιος υποπέσει στη μαλακία να κάνω κάτι publish (comment συνήθως και μάλλον ποτέ post, until now at least....) και να το διαβάσω μετά από καιρό (πολύ ή λίγο....) και να αναρωτιέμαι τι σκατά σκεφτόμουν όταν έγραφα αυτές τις μαλακίες..... Γιατί είμαι τόσο ρόμπα ώρες ώρες? Γιατί βιάζομαι και δε σκέφτομαι τι μπορεί να θέλει να πει ο ποιητής και κάθομαι και του κατεβάζω γαμοσταυρίδια, ενώ η μαύρη άγνοια και η άσπρη μαλακία (τι είναι άσπρο και κρατάει μαστίγιο?) με δέρνουν αλύπητα....
Αυτό που προσπαθώ να πω, είναι πως καλά θα ήταν όλοι μας να ηρεμήσουμε λιγάκι.... Όταν κάτι μας ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι (το πάνω, όχι το κάτω.... πως γίνεται να σου ανεβαίνει το αίμα στο κάτω κεφάλι ρε μαλάκα? αφού είναι κάτω! Άμα είσαι ανάσκελα.... Pwned!) ας το αφήσουμε να πάει να γαμηθεί για λιγάκι, ας το ξαναδιαβάσουμε λίγο πιο μετά, ας δούμε και τα comments των ηλιθίων που βιάζονται να απαντήσουν και την απόκριση του ποιητή και μετά αν είμαστε σίγουροι (ή έστω αν νομίζουμε πως είμαστε) και έχουμε και αρκετά από τα δεδομένα τα απαραίτητα για να κρίνουμε, ας χώσουμε ό,τι κατεβάζει η κούτρα μας ενάντια στον ποιητή...
Επίσης όταν δημιουργείται ένα ρεύμα... ας μην πέφτουμε μέσα με τη μία σα χαζοχαρούμενα κοτοπουλάκια... Ως γνωστόν τα ρεύματα παρασύρουν... Ενίοτε πνίγουν κι όλας (στο σπέρμα από τη μαλακία που λέγαμε πως μας δέρνει?....).

Α και κάτι τελευταίο... Επιμένετε κάποιοι να θεωρείτε το blog προσωπικό ημερολόγιο.... Βλέπετε αυτό το άσπρο τέρας με το μαστίγιο από πίσω σας? Όχι ε?.... Οι υπόλοιποι που δεν έχουμε τυφλωθεί από τη μαλακία (ναι αυτό είναι το άσπρο τέρας από πίσω σου που σε βαράει αλύπητα....) το βλέπουμε... Και σε γενικές γραμμές γελάμε... Που και που όμως τα παίρνουμε. Και η πουτάνα η ζωή έχει πλάκα και μας έδωσε τα blogs :D Pwnage is at hand! Just a few key (dick) strokes away....
Με αγάπη, ταπεινότητα, έλεος και δέος μπροστά στο άσπρο τέρας, σας φιλώ....
Όσοι μαλάκες διαβάζουν και δεν αφήνουν comment γαμιούνται... (3 κι ο barman [that would be me I guess] μου γράφουν πλέον και έχει αρχίσει και με παίρνει από κάτω....) I'm a lill attention whore myself, I guess....