Στα ίδια μέρη....

Το τραγούδι λέει: "Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε, τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους...".
Να'μαι λοιπόν πάλι στη δουλειά μετά από καμιά δεκαριά μέρες απουσίας, πρώτα λόγω εκπαίδευσης και μετά λόγω Χριστουγέννων.
Είναι πολύ χαλαρά τα πράγματα, έχω και καιρό να γράψω και μου έλειψε (παραδόξως όχι και πολύ, μιας και πέρναγα πολύ καλά αυτές τις μέρες I got a life κλπ).
Γιατί πέρναγα καλά? Όχι επειδή τσακώθηκα με τη γατίνα που αποφάσισε πως είμαι gay! Rofl... αλλά βρέθηκα μετά από 10-11 χρόνια με συμμαθητές μου από το δημοτικό. Η όλη φάση ξεκίνησε με έναν καφέ με μια φίλη από το δημοτικό που έτσι κι αλλιώς έβλεπα όλα αυτά τα χρόνια. Είχε φέρει μαζί και μια ακόμη φίλη που δεν έβλεπα όλα αυτά τα χρόνια και που είχαμε μιλήσει τηλεφωνικώς 2 φορές και είχαμε βριστεί με πάθος και τις 2. Μιλάμε για χοντρά καντήλια... χεχεχε
Όταν μου είπε η φίλη πως είναι κοντά στο σπίτι μου και πίνει καφέ και "αν θες πέρνα", τη ρώτησα με ποιον ήταν... Μου λέει με μια φίλη. "Δεν πιστεύω να είσαι με τη μαλακισμένη τη Σ" της λέω... "Ερρρρ όχι, όχι" μου κάνει και ήμουν σίγουρος πως ψεύδεται ασυστόλως, αλλά είπα να πάω γιατί τι καλύτερο από το να βρίσεις κάποιον και από κοντά, μετά το τηλεφωνικό ξέχεσμα?!
Τέσπα να μην τα πολυλογώ, από κοντά τα βρήκαμε μια χαρούλα με τη Σ, η οποία τολμώ να πω πως έχει γίνει γαμώ τα παιδάκια και έχει μάθει να βρίζει μια χαρά, προσόν που εκτιμώ γενικώς στους ανθρώπους, μιας και έχει ιδιαίτερη πλάκα το να δέχεσαι και καμιά ατάκα, αφού σου δίνει έμπνευση να τα χώσεις περισσότερο. Φυσικά και κέρδισα στις ατάκες, wtf? Είμαι καλός στο σπορ...
Να μην τα πολυλογώ είπα, το γάμησα πάλι όπως ήταν φυσικό.... Αφού θυμηθήκαμε τα παλιά (η Σ ήταν η πρώτη μου "γκόμενα" στην πέμπτη [όχι για να μη μας λες gay γατίνα :P]) είπαμε πως θα ήταν γαμάτο να ξαναβρισκόμασταν όλα τα μαλακισμένα από το δημοτικό... ή έστω όσο το δυνατόν περισσότερα μαλακισμένα από το δημοτικό :P Φυσικά και εγώ και η Σ χώσαμε τη Μ (είναι η μόνη που έβλεπα όλα αυτά τα χρόνια σε σχετικά τακτά χρονικά διαστήματα..) η οποία είναι και η πιο συναισθηματική από τους τρεις μας, σε σημείο που μερικές φορές καταντά αηδιαστικό, στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση ήταν πολύ βολικό, μιας και ανέλαβε το δύσκολο κομμάτι να βρει όλα αυτά τα άτομα. Να θυμίσω πως τότε δεν υπήρχαν κινητά και πως είχαμε κάποια σταθερά (όχι όλα) και μετά από 11 χρόνια... τρέχα γύρευε...
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν αρκετά ικανοποιητικό, δεδομένων των δυσκολιών... Κατάφερε να βρει περί τα 20 άτομα... Not bad... not bad at all! Κανονίσαμε λοιπόν να βρεθούμε μια Κυριακή... Εγώ ενώ είχα ψηθεί στην αρχή, όσο πλησίαζε η Κυριακή το σκεφτόμουν... Τελευταία φορά που είχα δει αρκετούς από αυτούς ήτανε ψιλομαλάκες και δεν ψηνόμουν και πολύ να τους ξαναδώ. Επειδή όμως είχα δεσμευτεί είπα δεν πάει στο διάολο, θα πάω και στα παπάρια μου... ό,τι είναι να γίνει θα γίνει...
Κανονίσαμε να βρεθούμε στο μέρος που βρισκόμασταν και όταν ήμαστε ακόμη στο δημοτικό! Χεχ στα Goody's στον Πειραιά.... Ανατριχιαστικές μνήμες ξεσηκώθηκαν... Οι περισσότεροι λούστηκαν στον κρύο ιδρώτα, μην και περάσουμε όλη την έξοδο όπως και στο δημοτικό: τρώγοντας χάμπουργκερ στα Goody's δηλαδή! Αχαχαχαχα θα είχε πολύ φάση αλλά thx, I'll pass...
Βρεθήκαμε λοιπόν καμιά 20αριά νοματαίοι και είχαμε πιάσει όλο το πεζοδρόμιο μπροστά στα Goody's. Κοιτάγαμε ο ένας τον άλλον καλά καλά και: "Κάτι μου θυμίζεις αλλά..." Μόνο εμένα με βρήκαν όλοι με τη μία γαμώ την τρέλα μου και άρχισα να αμφιβάλλω για την τεράστια ιδέα που έχω για τον εαυτό μου πως έχω εξελιχθεί με ραγδαίους ρυθμούς και έχω γίνει αρχιδούκας κλπ. Χμμ, μεγάλωσαν όλοι πάρα πολύ (λογικό μαλάκα μου μετά από 11 χρόνια και ειδικά άμα σκεφτείς πως έχεις να τους δεις από το δημοτικό...). Τέσπα την κάναμε από τα Goody's (μιλάμε για 20 αναστεναγμούς ανακούφισης όταν έγινε αυτό αχαχαχα) και πήγαμε για κανά ποτάκι σε κοντινό bar (πολύ κυριλέ για τα γούστα μου αλλά κομμάτια να γίνει...).
Και εκεί άρχισε η κάβλα.... Ενώ είχα να τους δω 11 χρόνια, μετά από 10 λεπτά κουβέντας και λίγη τεκίλα (It makes you happy....), ένοιωθα τόση ζεστασιά που δε μπορώ να την βάλω σε λέξεις... Ένοιωθα τρομερά οικεία, γούσταρα με την εξέλιξη σχεδόν όλων και εκτός από 1-2 που μείνανε μαλάκες (Hello Ελιάνθη.... U SUCK!) έχουν γίνει όλοι γαμώ τα παιδιά! Γαμώ τα παιδιά λέμε! Στο τέλος μείναμε 4 άτομα, και φύγαμε για Ψειρή (omg και 3 lol....) όπου πιάσαμε τις μπύρες και τα σφηνάκια και ήταν γαμώ! Είχα να νοιώσω τόση αγάπη και να περάσω τόσο καλά, δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια. Όλη εκείνη τη βδομάδα είχα ένα ηλίθιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη. Αν τους ξαναείδα? Προφανώς και ναι! Την περασμένη βδομάδα τους είδα 3 φορές. Πήγαμε σε club, πήγαμε σε δεύτερο club (κι ας μην τα γουστάρω μία τα club....) και γούσταρα απίστευτα λέμε! Ήρθαν κι άλλοι που δεν ήρθαν στο πρώτο meeting, είδα τους δύο κολλητούς μου στο δημοτικό, ο ένας από αυτούς έχει κάνει τις ίδιες μαλακίες με μένα σε σχεδόν ίδιες χρονικές στιγμές (εγώ τις έκανα λιγάκι νωρίτερα μουχαχαχαχαχχαχαα).
Με λίγα λόγια αυτά τα Χριστούγεννα βρέθηκα, εντελώς από το πουθενά, με φίλους που αγαπάω και με αγαπούν και που θέλω να ξαναγνωρίσω και να ξαναδεθώ...


PS Τσίμπησα και μια ψιλοχιλόπιτα.... ε δεν ήταν ακριβώς χιλόπιτα, προς το κοφτό μακαρονάκι ήτανε, αλλά χαλάλι.... Ακούς?! Χαλάλι σου βρε! :P