Γλυκές Στιγμούλες....

Είναι μερικές στιγμές γλυκές, όμορφες και τρυφερές... Προφανώς δε θα μιλήσουμε γι'αυτές... Είναι κάτι στιγμές που θες να ανοίξει η γη και να σε καταπιεί. Που μια φωνή από το πουθενά σου λέει στο αυτάκι: "Κοίτα ψηλά! Περνάει μια γραμμή με ρόμπες.... Διάλεξε μία στο νουμεράκι σου και βάλτη!" Αυτές τις γλυκές σας στιγμές θέλω να μοιραστείτε μαζί μου και για να μη λέτε πως ζητάω πολλά, θα κάνω εγώ την αρχή... Enjoy, αλλά όποιο παλιομουνί τολμήσει να γελάσει και με κοροϊδέψει να είναι έτοιμο να δεχτεί τις συνέπειες!
Όλα ξεκίνησαν στην τριήμερη που είχαμε πάει στην Κατερίνη... Ήταν η δεύτερη μέρα της τριήμερης και όλα κυλούσαν κανονικά. Τότε ήμουν ερωτευμένος όσο δεν πάει με μια όμορφη και κυρίως έξυπνη κοπέλα και ήμασταν μες την κάβλα... Εκείνο το βράδυ, όπως κάθε βράδυ που είχαμε την ευκαιρία... ήμουν στο δωμάτιό της και χαιρόμασταν τον έρωτά μας... Επειδή ήταν σε τρίκλινο με δυο φίλες της, είχαμε χωθεί στην τουαλέτα (από τα πιο ρομαντικά δωμάτια στον κόσμο or fucking what?) και τσιλημπουρδίζαμε ανέμελα...
Ανέμελα? Όχι για μένα... ο εχθρός κάθε άντρα με είχε χτυπήσει ύπουλα εκεί λίγο πιο κάτω από το στομάχι και συγκεκριμένα στο έντερο... Ήθελα να κλάσω απεγνωσμένα! Ναι λοιπόν το παραδέχομαι! Ήθελα να κλάσω σαν τον Βούδα! Παρόλα αυτά επειδή είμαι σωστός άντρας και έχω κάνει και κομάντο σε τέτοια ζητήματα ουκ ολίγες φορές... (καταραμένο junk food!) με χειρισμούς που θα ζήλευε φακίρης, έλεγχα το σουφρί μου και τους κοιλιακούς σπασμούς, ώστε να αποφευχθεί το μοιραίο!
Όπως λένε και οι φίλοι μας οι Λάπωνες όμως.... πεπρωμένο φυγείν αδύνατο! Έτσι λοιπόν, ο Σατανάς, έβαλε την προβοκατόρικη ιδέα στην κοπέλα μου να αρχίσει να με γαργαλάει... Γενικώς είμαι πολύ γαργαλιάρης άνθρωπος και γελάω πριν καν με ακουμπήσεις στα πλευρά και συνήθως το γουστάρω κι όλας, όμως όπως καταλαβαίνετε με είχε λούσει κρύος ιδρώτας εκείνη την ώρα... Απέφυγα τα χέρια της πολλές φορές, όμως οι επιθέσεις έρχονταν σαν τα κύματα και ακόμη κι ένας βράχος διαβρώνεται σιγά σιγά!
Έτσι, σε μια πολύ ύπουλη επίθεση και πάντα με τη βοήθεια και την καθοδήγηση του σατανά, η άμυνά μου ξεπεράστηκε, και τα λεπτεπίλεπτα δαχτυλάκια της καλής μου βρήκαν στόχο στα πλευρά μου!
Ακολούθησε διαστολή κωλοτρυπίδας και μια ηχηρή βροντή που ποτέ δεν πίστευα πως μπορούσε να βγει από μέσα μου! Μετά από μερικά κλάσ-ματα του δευτερολέπτου ξεκίνησε... Ο καθρέφτης που είχα πλάτη θόλωσε, τα μάτια μας άρχισαν να τσούζουν, ένα χελιδόνι άφησε την τελευταία του πνοή στο περβάζι, η εικόνα της παναγιάς στο διάδρομο δάκρυσε... Το σώβρακο μου είχε γίνει κρόσσια... Παρόλα αυτά με περισσή ψυχραιμία και οι δύο υποκριθήκαμε πως δεν είχε συμβεί τίποτα και προσπαθήσαμε να συνεχίσουμε κανονικά με τις ζωές μας, μιας και το χελιδόνι που μας έβλεπε από εκεί ψηλά, αυτό θα ήθελε...
Μετά από καμιά ώρα που πέρασε μέσα στην αμηχανία, κοιταχτήκαμε.... βαθειά στα μάτια... και κλάσαμε στο γέλιο... Από τότε και μετά, απελευθερώθηκα και την είχα τρελάνει στις κλάνες... Σήμερα μπορεί να τη συναντήσετε σε κάποιο λεωφορείο να ζητιανεύει μερικά σεντς, χωρίς μαλλιά, μισότυφλη και με εντελώς κατεστραμμένη την αίσθηση της όσφρησης και της γεύσης...
Αυτή ήταν η δική μου πικρή ιστορία... Περιμένω τις δικές σας! Μη με αφήσετε ξεκρέμαστο διάολε! (credits για το διάολε στη κική aka chaplin... δείτε link get your kicks.... διάολε!)

Edit..

ΥΓ Αφιερωμένο στην Κική, που μου θύμισε την ιστορία, που έχουμε ρίξει τόσο γέλιο και που μου έδωσε τη δύναμη να διηγηθώ τα παθήματά μου! :p Thanks Kiks!