Friday, March 30, 2007

Spank da monkey...

Ξύπνα.
Το κάλεσμα του πελαργού πάνω στο ανεμοδαρμένο τρίπτυχο της ερημιάς του βάλτου, έρχεται να σου αναπτερώσει τα φτερά της προσφυγής στα κάτεργα του ανέμου, που βαυκαλίζει την καρδιά σου και φτερουγίζει πάνω σου, ενώ καλείς με προσμονή την αναιμία του μυαλού σου, να εξανεμιστεί και να σου δώσει την απαραίτητη διαύγεια του νου, που πέρα τρέχει και δε βρέχει όπως τα χρόνια τα παλιά που ήσουν μόνος κι έρημος στο πηγάδι εκεί ψηλά κάτω απ'τη γη, με τα σκουλήκια να σε βαραίνουν και να σου τρων τα μέσα και τα έξω, από φόβο μπας και αν κουνηθείς θα λιώσεις κάποιο από αυτά και τ'άλλα θα φύγουν τρομαγμένα, ανήμπορα να συνεχίσουν το λουκούλλειο γεύμα τους, πάνω στα δάκρυα χαράς που έχυσες, μα τώρα στέρεψαν μια και καλή για πάντα και για πάντα θα τα ψάχνεις, αυτά τα ίδια και φυσικά δε θα'ναι πουθενά και θα χάνεις και τα καινούργια που έρχονται και φεύγουν και σ'αφήνουν να ψάχνεις και γελάν, καθώς περνάν και σε οικτίρουν, κάτι ακούς μα δεν ακούς και τίποτα και συνεχίζεις ακατάπαυστα και ηρωικά.
Ο ήλιος ανεβαίνει και κατεβαίνει ξανά και ξανά, περνάνε μέρες χρόνια, στιγμές κι αιωνιότητες, στα ίδια και στα διαφορετικά. Δεν καταλαβαίνεις τι απ'τα δύο είναι. Είναι μικρή η ύπαρξή σου για να νοιώσει το όλον. Όχι, ακόμη δε μπορείς. Εγώ πιστεύω πως κάπως στο μέλλον θα τα καταφέρεις, ως τότε όμως ζήσε όπως μπορείς, πάντα έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού σου, πως καλά είναι απλώς να ζεις, ακόμη καλύτερα όμως να φτάνεις στα όριά σου και να τα ξεπερνάς. Τότε, εκείνη τη μικρή απειροελάχιστη στιγμή, καταφέρνεις να δεις τα αόρατα. Μη φανταστείς θεούς και πνεύματα, μη φανταστείς οπτασίες καμιάς ψυχής αλλότριας. Όχι. Πολύ πιο απλά και πραγματικά αυτά που θα δεις. Τα έχεις ήδη δει χωρίς να τα προσέξεις. Ασήμαντα κι όμως σημαντικά. Θα δεις εσένα.
Κι ύστερα τι? (ύστερα, μα δεν υπάρχει ύστερα :p)
Παπαρολογίες του αέρα και της μαύρης γης τα τρυγεία. Τρομαχτικά αρπάζοντας τη νύχτα απ'τα μαλλιά. Έλα να δεις στα μαγικά μαγεία, μια άλλη εικόνα από κάτασπρα μαλλιά.
Μάλλινες κάλτσες, μάλλινα σώβρακα να τσιμπάν το καβλί σου και τα αχαμνά, μάλλινα και τα μάτια σου κάτω από το στρώμα. Για πάντα εκεί. Κάτω από το στρώμα.
Μαλλί της γριάς. Μαλλί του παππού. Μαλλί του παππέγγονου και του ιστού.
Άντε γεια...

9 Comments:

Blogger Αστάρτη said...

Μέρα με την ημέρα επιδεινώνεται η κατάστασή σου...
Για πρόσεξέ το!
Πάρε και φιλάκι σήμερα..νομίζω το χρειάζεσαι :PP

30/3/07 13:51  
Blogger it is said...

Γιατί ρε? Μια χαρά είμαι και σήμερα και χτες...

30/3/07 13:58  
Blogger Αστάρτη said...

Μμμμ..φαίνεται.
Μα ναι..είναι πασιφανές οτι είσαι μια χαρά.
Μασάς φύλλα δάφνης; Ελα..πες σε εμάς..

30/3/07 14:58  
Anonymous Anonymous said...

hi!

30/3/07 16:18  
Blogger an205 said...

Οι "ψυχές και οι αγάπες" είναι του Απόστολου Μπουλασίκη όπως και αυτό

28 min ( Των 16 και μετά )

Πως τυλίγετ' ο καπνός πάνω στο σώμα σου
μια ανάσα η ζωή κι αυτή στο στόμα σου
μεσ' τον ήχο της βροχής, πρίμο σαξόφωνο
δειλινό της Κυριακής με το ραδιόφωνο

Σύννεφο, λευκό φιλί, κι ο χρόνος χάνεται ξανά
το φιλί της Κυριακής, η βία απ' το πουθενά
έλα στη γωνιά του ονείρου, το ξημέρωμα να δεις
μια σταγόνα υδραργύρου απ' το στερέωμα θα βρεις

Έλα θάλασσα κι ιδρώτας στα σεντόνια μου θηλειά
ο Ευφράτης κι ο Ευρώτας στη παλάμη σου δροσιά
έλα από τη χαραμάδα σαν ακτίνα ζωντανή
έλα σαν πνιχτή λιακάδα στο πολύφωτο να μπεις
έλα απ' τα μεγάλα αστέρια
σαν τα τρύπια καλοκαίρια των δεκάξι και μετά

Χρώματα του δειλινού, ανταύγειες γόνιμες
παραμύθιασμα του νού, στιγμές ανώνυμες
σ' είχα δει λίγο πιο πριν, το τώρα σου να ζεις
ό,τι σου 'ταξ' η ζωή να το κοιτάς και ν' απορείς

Νάσαι από πού πάντα θέλεις
νάσαι αυτό που αγαπάς
νάσαι η καρδιά του δράκου
κι η ανάγκη της φωτιάς
νάσαι άσπρο κορδελάκι στο εσώρουχο της γης
νάσαι ένα καθρεφτάκι που δε κοίταξε κανείς

Ελα θάλασσα κι ιδρώτας στα σεντόνια μου θηλειά
ο Ευφράτης κι ο Ευρώτας στη παλάμη σου δροσιά
έλα από τη χαραμάδα σαν ακτίνα ζωντανή
έλα σαν πνιχτή λιακάδα στο πολύφωτο να μπείς
έλα απ' τα μεγάλα αστέρια
σαν τα τρύπια καλοκαίρια των δεκάξι και μετά

30/3/07 17:16  
Blogger οι σκιές μιλάν said...

Δε χούβερ στράιξ αγκέν(?)
:P

υγ: Πάει καιρός που κουτουληθήκαμε, όντως. Όλα καλά εδώ. Το αυτό επιθυμώ και δι' υμάς.

30/3/07 18:35  
Blogger Aggelos Spyrou said...

Χμμμ...

Μου θύμισες αυτόν τον τύπο στο MAD TV που κριτικάρει ταινίες και δεν καταλαβαίνεις τι λέει...

Μα... μάλλινα σώβρακα??????

Αν είναι δυνατόν!!!

Μου άρεσε το μαλλί του παππού... Πρωτοποριακό, ενάντια στο φεμινιστικό κινημα που θέλει μόνο τη γριά να ξεμαλλιάζεται...

Ο:)

31/3/07 20:53  
Blogger alexis said...

ε?
what?
quoi?
wie bitte?

2/4/07 10:04  
Blogger it is said...

verth hello :)


an205... δεν έχω κάτι να σου πω :p


σκιές κι εγώ καλά :) keep up the good work ρε :D


άγγελε έχω κλείσει την TV εδώ και χρόνια και δεν κατάλαβα ποιον λες... :p greetings and salutations!


thrills keine Ahnung :p

2/4/07 10:18  

Post a Comment

<< Home

eXTReMe Tracker