Αιώνιο θύμα...

Χαοτικές απολήξεις έρχονται σ'επαφή. Το αποτέλεσμα άγνωστο ακόμη και λίγο πριν να έρθει.
Μέσα σε ένα νέφος άπειρων δυνατοτήτων καλείσαι να επιλέξεις τι είναι αυτό που θες. Προσπαθείς να δεις, να γνωρίσεις, να αιστανθείς περί τίνος πρόκειται και άκρη δε βγαίνει. Περιμένουν από σένα να επεκτείνεις τη συνείδησή σου προς το άπειρο και με κάποιο μαγικό τρόπο να καταφέρεις να κάνεις κτήμα σου πνευματικό το κάθε τι.
Ύστερα τρως μια φρίκη. Μέσα στη μάταια πάλη σου να ικανοποιείς νοιώθεις δυστυχισμένος. Μα φυσικά. Αφού η αγωνία σου είναι να ικανοποιείς τους άλλους και μόνο. Δεν είπε κανείς να γίνεις εγωιστής, αλλά δε γίνεται και δίχως.
Κατά βάθος το βολεύεσαι. Είναι πιο εύκολο να βρίσκεις τις ευθύνες στους κακούς που σε πιέζουν να τους ικανοποιήσεις και δε μπορείς να βρεις χρόνο για τον εαυτό σου, ούτε χρυσή τομή. Συνέχισε να γκρινιάζεις. Τα αυτιά όλων είναι κλειστά. Κανείς δε σε ακούει, δε σου δίνει καμία σημασία.
Ίσως να βρεις ανθρώπους να σε οικτίρουν και να νοιώθεις έτσι καλά με τον εαυτό σου. Για μένα όμως αυτό φαντάζει κόλαση. Δεν οικτίρω, ούτε θέλω να με... Θέλω δυνατούς ανθρώπους γύρω μου με μένα ίσο.
Δεν είναι πάντα εφικτό, δεν είμαι πάντα χαρούμενος, αλλά τουλάχιστον προσπαθώ. Δεν κοιτάω σκατά να είμαι πάντα, δε συνεχίζω να μπαίνω πεισματικά σε καταστάσεις που με χαλάνε και που δεν έχουν φως να διαφαίνεται. Εσύ εκεί. Όπου δεις σκατά βουτάς με το κεφάλι δήθεν να τα αλλάξεις, δήθεν καθαρός εσύ κι όμως η δυσωδία δεν είναι μόνο απ’τα σκατά.
Σκατό κι εσύ μες τα σκατά, κολυμπάς για να βουλιάξεις δήθεν εξουθενωμένος από την αλτρουιστική σου εκστρατεία στο χαμό και λίγο πριν το τελευταίο εκατοστό της ύπαρξής σου βρει το τάχα μου δραματικό του τέλος, αντλείς την άρρωστή σου ευχαρίστηση, φωνάζοντας “σπαρακτικά”: "Μα γιατί πάλι με πνίγετε, ενώ εγώ είμαι τόσο καλός και προσπαθώ για σας?"
Δεν πείθεις πλέον, κατάλαβέ το. Το μάθαμε το ρόλο σου. Βούλιαξε λοιπόν μια και καλή ή γίνε άνθρωπος και βγάλε το κεφάλι προς τα πάνω. Εκτός απ'τα σκατά υπάρχουν και λιβάδια, βουνά, ουρανοί και θάλασσες. Αν δε γουστάρεις τράβα ψώφα κάπου αλλού. Η δυσωδία σου μου φέρνει αναγούλα.



Ερρρρ λοιπόοοοοον... αυτό εδώ είναι το 100ό μου ποστ! Σκεφτόμουν εδώ και μερικές μέρες τι σκατά να γράψω για να είναι και καλά σπέσιαλ κλπ, αλλά τελικά παπαριές έγραψα και πάλι... απροετοίμαστος εντελώς κλπ... θέλω μόνο να μου ευχηθώ να τα χιλιάσω... και να καταφέρω να έχω έστω και έναν αναγνώστη ως τότε! Έστω και έναν να έχω θα είμαι ικανοποιημένος :p Ψέματα λέω... αλλά τέσπα...