Die!!!...

Αχαχαχαχα...
Έλα... έλα να χορτάσεις τις πνοές σου που πέφτουν γυμνές στα πόδια μου. Η κορυφογραμμή του προσώπου σου σπάει πάνω στα κύματα της θέλησής μου. Η γύμνια της αδυναμίας σου δεν εγείρει κανένα οίκτο. Τα μάτια σου θα βγάλω για να τα κάνω κολιέ στο μαύρο μου λαιμό. Με νύχια και δόντια θα σου ξεσκίσω τις σάρκες. Μασκερεμένες θεότητες με ανοίγματα φτερών τα πετάνε γύρω από το κεφάλι σου.
Τρομάζεις στη θέα τους. Σου ξεσκίζουν τα τύμπανα οι κραυγές τους. Πουλιά μαύρα που σκίζουν τον ουρανό. Σκίζουν τις σάρκες σου τα κρωξίματά τους. Βελόνες βρέχουν από τον ουρανό και οι ομπρέλες σου είναι άκαιρες. Θα τρυπήσουν τις ομπρέλες. Θα τρυπήσουν το κορμί σου. Θα τρυπήσουν το αδύναμο κρανίο σου.
Έφιπποι ξυπόλυτοι καβαλάρηδες θα τριποδίσουν θριαμβευτικά από πάνω σου. Το άψυχο κορμί σου θα κείτεται για πάντα κάτω από τις οπλές τους. Το χώμα δε θα σ'ακουμπά και ας ξαπλώνεις πάνω του. Η σήψη δε θα σε επισκεφτεί και ας είσαι νεκρός.
Συνεννοημένη η ύπαρξη θα σε αφήσει εκεί για πάντα. Να θυμίζεις σε όλους τι δε θα πρέπει να είναι. Τι δε θα πρέπει να κάνουν. Τι ήσουν, είσαι και θα είσαι. Το παραμορφωμένο από την αγωνία σου πρόσωπο μαρμαρωμένο, παρακλητικό, φοβισμένο, άδειο, στεγνό. Παλιά θυμάμαι την έπαρσή σου. Παλιά θυμάμαι την τρανή σου την περπατησιά. Πεθαμένος σε στάση παρακλητική στέκεις τώρα...
Δεν πίστευες στην πτώση σου. Ήρθε απρόσκλητη και σε βρήκε απροετοίμαστο... Παρακάλα αιώνια για έλεος τώρα...
Στο είχα πει. Αχαχαχαχαχα