Καπνοί...

Τις βραδινές στιγμές που σκέφτεσαι πάντα τα χειρότερα... έρχονται να σε βασανίσουν κι οι χειρότεροί σου φόβοι... Λιγάκι πριν να κοιμηθείς... αργοσέρνονται οι δράκοι σου, οι προσωπικοί δικοί σου δράκοι... Γυρνοβολάνε το κρεβάτι σου και ψιθυρίζουν τους ακατανόμαστους φόβους σου...

Η μοναξιά σου κερδισμένη άξια... στο δρόμο το μοναχικό σου που επέλεξες, οφείλεις να σταθείς αγέρωχα... Χωρίς κανένα μήνυμα συμπάθειας ή συμπόνιας... Χωρίς κανείς να πάρει να σου πει έστω ένα χρόνια σου πολλά... Και θα είναι πολλά...

Είναι πολλά όπως και να 'χει όταν είσαι μόνος... και ένα να είναι, πάλι πολύ σου πέφτει... Σου μένει μόνο η ικανοποίηση της απόφασης... Μονάχα αυτή η μικρή ικανοποίηση που ώρες ώρες μοιάζει με χαρά αυνανισμού... Βέβαια... Πετυχημένη μαλακία... τύφλα να' χει το γαμήσι λένε... (οι αυνάνες....)

Πουτάνες οι στιγμές πριν απ' τον ύπνο... Πουτάνες που' ναι ακριβοπληρωμένες μα και πάλι, τον έρωτα μαζί τους δεν τον φχαριστιέσαι... Ίσα ίσα για να κάνεις την ανάγκη σου και να ρωτάνε με τον τρόπο τους... "Τελειώνεις?"...

Και οι καπνοί τους σε στοιχειώνουνε... Φιγούρες δίχως ραχοκοκαλιά χορεύουνε μπροστά στα μάτια σου... Κύκλοι και τροχιές που ακαθόριστα σε καθορίζουν ως το είναι σου... Περνάνε από μπροστά σου των στιγμών σου οι χοροί και σε ορίζουνε...

Μα αν κάνεις μια στιγμή πως πας να τις αλλάξεις... εξανεμίζονται στης κίνησής σου την ορμή ή την αστάθεια... και μένεις με το χέρι τεταμένο... Μονάχα play back αγόρι μου έχεις... Στο χρόνο δεν ταξίδεψε κανείς να τον αλλάξει... Μείνε μ' αυτά που έχεις και να νιώθεις εαυτόν ως τυχερό... που έχεις μνήμες για να σου χορεύουνε, καπνούς να σε χαλάνε πριν τον ύπνο...

Υπάρχουν και χειρότερα... Υπάρχουν και αυτοί που δεν καπνίζουνε τα βράδια πριν να πέσουν... Υπάρχουν και αυτοί, οι χωρίς επιλογές υπνήλιοι για πάντα... Κανείς χορός δεν τους ταράζει τις στιγμές, τίποτα δε θα προσπαθήσουν να αλλάξουν, γιατί τίποτα εξ' αρχής δεν έφτιαξαν...

Η έβδομη μέρα της δημιουργίας τους πανομοιότυπη και με την πρώτη, τη δεύτερη... την τρίτη και λοιπές... Για λύπες και χαρές ούτε συζήτηση... Η μέγιστη χαρά τους ένα τίποτα κι η μέγιστή τους λύπη...

Μακάριοι κοιμούνται ως μακάριοι οι πτωχοί επιλογών...

Μίσεψαν πάλι οι σκέψεις μου για να χορέψουν το χορό τους τον τρελό μπροστά μου... Μην τους άπτου*... Θα χαθούν... replay και όσο πάει στην αργή την κίνηση... μήπως και μάθουμε τι πήγε λάθος και όταν θα μας χρειαστεί σωστά το κάνουμε... τη δεύτερη ή την τρίτη την φορά... Γιατί η πρώτη πήγε μάλλον στράφι...

Η μήπως?...

*Το ξέρω πως είναι λάθος... γουστάρω τον ήχο του...