Αφιέρωμα κατόπιν θέασης...

Ένα φτερούγισμα περιστεριού ξυπνάει πούπουλα και σκόνες... Τα μάτια σου θα πεταρίσουν, μαζί με του πτηνού τα χνάρια, καθώς το χάος γύρω σου θα φαίνεται αναταραγμένο, αντίθετα με την καλή του καθημερινή την όψη.

Μία μανία για μια Βάσω και μια θέληση για ένα χορό σε πιάνει.. χορό μαζί με τις μπουνιές σου για να σκίζεις τον αέρα... Κλοτσιές και κίνηση μανιακού, ξορκίζεις τα κακά που είναι μέσα σου κλεισμένα χρόνια και σε καίνε... Θέλεις μ' αυτήν την κίνησή σου να τις σβήσεις όλες τις φωτιές σου...

Τα κόκκινα μάτια σου ακούραστα κοιτάνε γύρω σου τον κόσμο... Μές απ' το φίλτρο του δικού σου γούστου ξεπηδάνε ιστορίες... Βγαλμένες από συζητήσεις άλλων που μονάχος σου σ' ένα καφέ τις καταχράστηκες... Δε ζήτησαν πνευματικά δικαιώματα... κι εσύ δεν τους τα έδωσες... Εξ' άλλου αν δεν ήταν το δικό σου φίλτρο, ανώνυμες και άνοστες ίσως να μέναν... Υπηρεσίες διάσωσης προσωπικών στιγμών τρίτων... Σσσσσ... μπορεί να σε φορολογίσουν κι από πάνω...

Η μύτη σου σοφραίνεται της πόλης τις κρυφές τις μυρωδιές... Σε άδειους δρόμους φαίνεσαι να σεριανάς σα με αυτήν παρέα είσαι... Οι άλλες οι καρικατούρες χάνονται απ' την πλοκή και μαζί τους η δική σου η καρικατούρα ακολουθεί, αφήνοντας στη θέση της τον εαυτό σου... Λιγάκι εξιδανικευμένο ίσως και κομμάτι πιο ψηλό, πιο ίσιο το περπάτημα σου και η πλάτη, μα πάλι εσύ στα μέσα σου... Λίγο το περιτύλιγμα έφτιαξες για να μη φαίνεται άσχημο στους ξένους που σε παίρνουν μάτι διψασμένα...

Η χρονική σου η σειρά σιγά σιγά θα ξετυλίγεται... Ένα κουβάρι από ανθρώπους, σχέσεις, σκέψεις και στιγμές... Με χαρακτήρες που περίεργοι φαντάζουν και ανύπαρκτοι... κι όμως μες την παραφροσύνη που μας περιβάλει... Μπορεί και να μπορούσαν να υπάρχουν τελικά... Μέσα σε πόσα εκατομμύρια πιθανοτήτων ύπαρξης... πού ξέρεις? Ίσως να πεταχτεί απ' τη γωνιά το δίδυμο από μπράβους αλλοπρόσαλλους... ίσως και λίγο ευγενείς εκεί στο βάθος της σκατένιας τους καρδιάς... έργο κι αυτή μίας σκατένιας τους δουλειάς...

Στην υπόγεια διάβαση που ο φωτισμός της παραπέμπει (ναι) σε φιλμ νουάρ... Με κάτι ανεμιστήρες να κυλούν νωχελικά και η σκιά τους παιχνιδίσματα να κάνει με το άγχος της σκηνής που επίκειται... με κάτι χρώματα στα ρούχα εκτός τόπου... με κάτι φάτσες και διάλογους που φέρνουν θυμιδία και ξενίζουν δημιουργικά τη σκέψη...

Εκεί σ' αυτά τα σκαλοπάτια θα μιλήσει η φάτσα σου... Μισοκρυμένη μες το φως θα μουρμουράει περίεργες σκέψεις στο μυαλό τους... Για άλλο ένα ραντεβού, φτηνά τη γλίτωσες... μα στ' άλλο?

Ένα τρόλλεϋ περίεργο με διακόσμηση ψάρια σε διάφανα σακούλια... Οι λαβές να κρατάν τη ζωή τους κρεμμάμενη... Το τρόλεϋ φάντασμα... Άδειο. Ελεγκτής πουθενά κι ο οδηγός χαμένος κάπου στο πίσω μέρος της σκέψης σου υποθέτω... Αχρείαστος στο πλάνο για να φαίνεται... μονάχα χρήσιμος να οδηγεί το όχημα που πρέπει να κινείται... Δίνει κίνηση στ' ακίνητα χερούλια και τις αεικίνητες διάφανες σακούλες με τα ξεχασιάρικα... ποια? Δε θυμάμαι...

Παλιό με νέο να δένουν... Γραφικό με το όμορφο... Οι σχέσεις να πλέκονται και το φανταστικό με το αληθινό να δένουν σε μια σούρεαλ σάλτσα... Τα μάτια μου πλανήθηκαν μέσα απ' τα πλάνα σου...

Χμμμ... λιγάκι τραβηγμένο και συναισθηματικό αφιέρωμα σε έναν άνθρωπο που δεν ξέρω ούτε κι εκτιμούσα ίσως πολύ... Μα μου αρέσουν οι εκπλήξεις και μου άρεσες...

Με τον άγιο Βασίλη αγκαλιά να φωνάζετε πάντα τη Βάσω... Βασούλααααααααα!