Αντικαταθληπτικά....

Οκ, οκ... όσο με προλάβατε να μ'έχει πάρει εντελώς από κάτω, με προλάβατε... I m back you little bitches! Μπορείτε να αποθηκεύσετε το προηγούμενο ποστ και να το δείχνετε στα εγγόνια σας και να τους λέτε περήφανα: "Είδα τον It Is να είναι χάλια και να μην πιστεύει πως είναι ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο, ο πιο έξυπνος υπεργαμάτος τύπος που περπάτησε ποτέ σε αυτή τη Γη, από την εποχή των δεινοσαύρων ακόμη, και μέχρι το τέλος του μάταιου τούτου κόσμου, που μόνη του ομορφιά και παρηγοριά είναι αυτός!!!!"
Γύρισα σπίτι νοιώθοντας τόσο πανέμορφα με τον εαυτό μου, όσο όμορφα μπορεί να νοιώθει κάποιος που μόλις του είπαν πως έχει AIDS, ενώ ένας ελέφαντας του πατούσε τ'αρχίδια, ακριβώς μπροστά στην κοπέλα του που πηδιόταν με τον καλύτερό του φίλο και τον χειρότερό του εχθρό ταυτόχρονα, με τον σκύλο του να συμμετέχει κι αυτός στο όργιο, λίγο πριν τον πατήσει μια νταλίκα... Όχι δε σιγοσφύριζα το I feel good....
Έφαγα ανόρεχτα, απαγόρεψα σε όλους γύρω μου διά ροπάλου να μου μιλάνε κι έβαλα να δω ένα manga με αρκετούς σκοτωμούς... Το κινητό μου χτύπαγε και φυσικά σιγά μην απαντούσα... Δεν πάνε να γαμηθούν όλοι τους! Σκεφτόμουν και μασουλούσα με το σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας να φωτίζει το συνοφρυομένο μου πρόσωπο...
Σε λιγότερο από 40 λεπτάκια έπρεπε να την κάνω για την δουλειά Β, που είναι κάτι ανάμεσα σε δουλειά και χόμπυ.... Δηλαδή είναι μεν δουλειά, αλλά τη γουστάρω πολύ... Πήγα να κάνω μάθημα στον υπερμαθητή μου, ο οποίος βέβαια συνήθως λειώνει στα games και δεν έχει διαβάσει Χριστό... Μετά τα (όχι τόσο όσο περίμενα...) τραγικά αποτελέσματα του πρώτου τετραμήνου βεβαίως, είχε αποφασίσει να διαβάσει! Ε ναι λοιπόν! Το σύμπαν συνομώτησε ώστε να μην κατέβω κι άλλα μέτρα κάτω από τη Γη!
Παρόλα αυτά, στη διαδρομή σκεφτόμουν όλα τα καντήλια και τις σφαλιάρες που τον περίμεναν αν δεν είχε διαβάσει πάλι... Όλες τις απειλές, τις επικλήσεις στα θεία, τις επικλήσεις στη θεία του που βαράει, καθώς και τις κατάρες ("Που να σου φτύσει το πισί το τροφοδοτικό στη μάπα ρε πούστη", "Που να σου μασουλήσει τα cd" κλπ...). Παράλληλα, έκανα το στάνταρ κόλπο στις δύσκολες μέρες (περιόδου και μη...). Έβαλα μουσική! Όχι, όχι, τίποτα το έντεχνο, τίποτα το λαϊκό... Pantera σε συνδιασμό με Sepultura σκίζονταν για πάρτη μου από τα ηχεία του αμαξιού... Ένοιωσα πολύ, μα πολύ όμως! καλύτερα...
Έφτασα στο σπίτι του καθυστερημένου (πλην συμπαθέστατου και καμιά φορά με εκλάμψεις εξυπνάδας... ) μαθητή μου και κρατούσα το ύφος "Είμαι σα γαμώ το Χριστό μου... πρόσεχε τι θα πεις και τι θα κάνεις or Hell WILL be unleashed!!!". Έβαλα καφέ να γίνεται... ελληνικό πικρό της παρηγοριάς πίνω πάντα όταν έχω μάθημα μαζί του, αν και το κονιάκ που επιβάλλεται στις κηδείες, πολλές φορές θα μπορούσε να με έχει γλιτώσει από τη νευρική κατάρρευση που μου προκαλεί όταν δεν έχει διαβάσει... ($%£%/"£&&%&$£%"(/£(/&!!!!!).
Όταν με βλέπει έτσι συνήθως νοιώθει και δεν αρχίζει τις μαλακισμένες ατάκες που του έχω επιτρέψει να μου χώνει, μιας και πιστεύω στην επί ίσοις όροις λεκτική αντιπαράθεση (ε καλά, εκ του ασφαλούς... σκόμη ο πιστσιρικάς δεν έχει ούτε το μισό λεξιλόγιό μου χεχεχε), λουφάζει και περιμένει κάποιο σημάδι από μένα για να πει καμιά μαλακία και να γελάσουμε... Είναι γλύκας ο μπαγάσας ώρες ώρες... χεχεχε
Έγινε ο καφές και μέχρι να κάνω ένα πρώτο τσιγάρο, για να βρω το κουράγιο να συνεχίσω... αρχίσαμε να λέμε καμιά μαλακία... Και τι έχεις ρε It Is και γιατί είσαι έτσι και με ρίχνεις ψυχολογικά και μένα και τέτοιες αηδίες ο πιτσιρικάς... και μου λέει και μια μαλακία που είχε κάνει (σε φάση όπως στο Γλυκές στιγμούλες...) που ήτανε με τον πατέρα του στο σκάφος και όπως πηγαίνανε έφτυσε ο πιτσιρικάς και με τον άνεμο η χλέπα (που από την βαθειά ένρυνη περιγραφή ακούστηκε για πολύ καλή χλέπα λέμε!) γύρισε ίσια πάνω στη μάπα του (όχι και τόσο...) ευτυχισμένου πατέρα! Οι γκριμάτσες του μικρού μου μαθητή για τον οποίο είμαι έξτρα υπερήφανος (μόνο και μόνο που με αντέχει και δεν έχει καταλήξει σε ψυχίατρο είναι ήρωας!) ξεφεύγουν των περιγραφικών μου δυνατοτήτων...
Αυτό ήταν... Σε συνδιασμό με το εκπληκτικό γεγονός πως το μαλακισμένο είπε να διαβάσει μετά από μήνα και βάλε... το κέφι μου έφτιαξε σε dt... χεστήκαμε στο γέλιο, όπως σε κάθε μάθημα και κατάφερε (πόσο περήφανος είμαι θεέ μου για το καθηστερημενούλι μου!) να λύσει όλες του τις ασκησούλες! Θυμότανε και τον Πρώτο Θερμοδυναμικό Νόμο ο ΘΕΟΣ! Ακόμη και τον τύπο τις εσωτερικής ενέργειας! Με κόπο συγκράτησα τα δάρυα χαράς που μαζεύονταν στα μάτια μου, ενώ κάποιες μυξούλες έτρεξαν και έσπευσα να τις σκουπίσω πάνω στον γλυκό μου soon to be Αϊνστάιν!
Αααααχ! Τι όμορφη που είναι η ζωή! Το μόνο που μένει τώρα για να συμπληρωθεί σωστά η μέρα και να μπορέσουμε όλοι να αλλαλάξουμε με χαρά "Τέλος καλό, όλα καλά" (όπως λένε και οι σοφοί του όρους Ακιμπίκι!), είναι μια γενναία και ζεστή μαλακία!
Φιλάκια... Σόρρυ αν σας ανησύχησα :)