Πόλεμος...

Ήρθες να πάρεις τα φιλόδοξα βλέμματα για να τα βαραθρώσεις σε βάθη σκοτεινά... Κατακρημνίζοντας κάθε ελπίδα να βγει στο φως αυτή η μέρα... Το φίδι θα προσπαθήσει και πάλι να καταπιεί τον ήλιο. Η γάτα θα πολεμήσει πάλι στο πλευρό του θεού και αν τα τύμπανα ηχήσουν στους σωστούς ρυθμούς και πάλι θα κερδίσει το φως.
Ξέφρενα θα πανηγυρίσουμε τότε! Οι ιαχές μας θα ξυπνήσουν κάθε τι κοιμισμένο... Νομίζοντας πως κάτι κάναμε για να συμβάλουμε στη νίκη... Το μόνο που κάναμε ήταν οι τυμπανοκρουσίες... Με τυμπανοκρουσίες δε γυρνάνε οι τροχοί... Οι φέροντες τα τύμπανα απλώς δίνουν ρυθμό στους σκλάβους... Για να σπρώξουν πιο δυνατά... Για να τραβήξουν τα κουπιά πιο ράθυμα. Πάντα δίπλα στον τυμπανιστή περιμένει το μαστίγιο να δώσει κίνητρο σε όσους δεν έχουν "μουσικό" αυτί...
Ο ήλιος μαύρισε... Το σκοτάδι εμφυσά το φόβο στις καρδιές μας... Ο φόβος εμφυσά τον πανικό...
Ένα πανικοβλημένο πλήθος γίναμε... Που ξεχύνεται με τύμπανα και μαστίγια... Δεν υπάρχουν σκλάβοι πια να τραβήξουν το κουπί...
Τους πεθάναμε όλους.