Στρουθοκαμηλισμός...

Άδειο... Κενό... Έλλειψη... των πάντων.
Βούτα το κεφάλι σου στην άμμο. Ρούφα όσους περισσότερους κόκκους της μπορείς. Δεν είναι ότι κρύβεσαι. Δε θα το κάνεις γι'αυτό... Απλώς για να βουτήξεις πάλι σε κάτι. Δεν κουράστηκες τόσο καιρό απ'το κενό?
Στ'αυτιά σου ηχεί ένα βουητό συνεχόμενο. Δε φαίνεται να σταματάει ποτέ... Σα να δούλευες για χρόνια σε μηχανοστάσια, μέσα σε θόρυβους εκκωφαντικούς. Τώρα το βούισμα είναι ό,τι μονάχα ακούς και είναι άσκοπο, χωρίς ρυθμό, μονότονο, πάντα εκεί, άηχο... Ναι! Ίσως άηχο είναι η καλύτερη λέξη να το περιγράψεις... κι ας είναι οξύμωρο... Τι πάει να πει άηχο βουητό?
Βούτα το κεφάλι σου στην άμμο λοιπόν. Το βουητό δε φεύγει, όμως καλύπτεται από τους ήχους που θα κάνει η άμμος όπως τρίβεται στο κεφάλι σου. Θα καλυφθεί από τους κόκκους που εισπνέεις και σε ξαναγεμίζουν. Θα τους ενσωματώσεις. Είσαι καλός στην ενσωμάτωση. Γεμίζεις πάλι σιγά σιγά.
Η άμμος θα είναι η έμπνευσή σου... Η άμμος θα είναι η λύτρωσή σου. Η εξάρτηση, η επιθυμία σου η αναπόδραστη, η μαγική σου σκόνη που θα μεταμορφώνει τα άηχά σου βουητά σε μουσικές. Βούτα και ξαναβούτα και κάθε φορά θα βγαίνεις κάποιος άλλος. Κι ενώ όλοι θα έχουν στραμμένα τα βλέμματά τους πάνω σου, κανείς δε θα καταλαβαίνει την αλλαγή που συντελείται όσο είσαι βυθισμένος στην άμμο. Μονάχα όταν θα βγάζεις το κεφάλι σου και θα μιλάς, μονάχα τότε μπορεί κάποιοι να το καταλάβουν... Τη μεταμόρφωση όμως ποτέ κανείς δε θα τη δει... Κι ας φαίνεσαι. Και ας μη σε κρύβει η άμμος.
Βλέπεις νομίζω τώρα, πως ο στρουθοκαμηλισμός δεν είναι απαραίτητα κακός ή άσκοπος... Μπορεί να είναι δημιουργικός φορέας αλλαγής... Μόνο που αυτό το πετυχαίνεις μόνο όταν δε στρουθοκαμηλίζεις... Πρέπει ν'ακούς το άηχο βουητό και να ακολουθείς τη φυσική πορεία του. Έτσι μονάχα παρεμβαίνεις θετικά και στη ροή του. Έτσι μονάχα μπορείς να χρησιμοποιήσεις το τέχνασμα του στρουθοκαμηλισμού προς όφελός σου...
Το ξέρω πως δεν κατάλαβες τι σου'πα κι ας νομίζεις πως το έπιασες... Μονάχα με την πρακτική θα καταλάβεις...