Wednesday, October 03, 2007

Χορός...

Ξαπλωμένος ανάσκελα στο κρεβάτι άκουγε μια καινούρια γι'αυτόν μουσική... Άρπες και αυλοί, κρουστά από καιρό αποσυρμένα, ξαναφερμένα στη ζωή... Η μουσική σύνθεση τον ταξίδευε... Ο ρυθμός των κρουστών έκανε την καρδιά και την αναπνοή του να δουλεύουν μαζί. Ηρεμούσε και άκουγε... εξημερώνονταν...
Το φως του δωματίου χαμηλό. Κοίταζε τις σκιές που έριχνε η λάμπα του στο ταβάνι. Για λίγο το φως τρεμόπαιξε και του έστειλε σε κύματα μια παραίσθηση... Του φάνηκε για λίγο πως το δωμάτιό του φωτιζόταν από μια φωτιά από ξύλα στη μέση... και σκιές χορευτών του φάνηκαν να σαλεύουν έναν αργόσυρτο χορό...
Οι τοίχοι του δωματίου εξαφανίστηκαν... Τη θέση τους πήραν τα άγρια τοιχώματα μιας σπηλιάς και η μαύρη σκιά ενός δάσους. Ήχοι βραδινοί ήρθαν να επισκεφτούν τα αυτιά του και τα κελαηδίσματα των πουλιών της νύχτας έδεναν σε αρμονία με την αρχαία μουσική...
Ένας χορός από άντρες και γυναίκες σε δυο ομόκεντρους κύκλους γύρω από τη φωτιά, άρχισε να ξεθολώνει μπροστά του... Αργά κινούνταν με αντίθετες φορές ο μέσα κύκλος των γυναικών, από τον έξω των ανδρών. Σε κάθε αλλαγή του ρυθμού αλλάζαν κι οι φορές...
Ενώ βρισκόταν ακριβώς έξω από τον κύκλο τους δε φαινόταν να του δίνει κανείς σημασία... Ήταν και δεν ήταν εκεί ταυτόχρονα... Προσπάθησε να αγγίξει το χιτώνα του πιο κοντινού χορευτή αλλά το χέρι του πέρασε μέσα από το χιτώνα σα να ήταν άυλο... Προσπάθησε να πνίξει την κραυγή του και το μόνο που ακούστηκε ήταν ένα μικρό αλύχτημα, πνιγμένο, σαν σκύλου που τις έφαγε από το αφεντικό του...
Ο ρυθμός που έδιναν τα όργανα ολοένα και ζωντάνευε... Οι δύο κύκλοι ανέβαζαν ταχύτητα κλιμακώνοντας σιγά σιγά... Οι χιτώνες μερικών χορευτών άρχισαν να πέφτουν από τους ώμους τους... Σε λίγο όλοι είχαν ξεφύγει από το πάνω μέρος των κορμών των νέων και συγκρατούνταν από τη ζώνη που φόραγαν στη μέση... Άσπρη ζώνη οι γυναίκες, κόκκινη και μαύρη οι άντρες... Τα όργανα φτάναν στην κορύφωση... Οι χορευτές έκλαιγαν και ούρλιαζαν σαν πληγωμένα ζώα... οι κύκλοι δεν έσπαγαν όμως... Τα κορμιά τους σα σπασμένα συνέχιζαν να γυρνάνε τέλεια εναρμονισμένα σαν ομάδα, σχεδόν κατεστραμμένα σαν μονάδα...
Φοβήθηκε πως θα πέθαιναν όρθιοι από την έκσταση και την εξάντληση και έκανε να φωνάξει να σταματήσουν... Άνοιξε το στόμα του αλλά δε βγήκε φωνή... Μονάχα από το δάσος άκουσε το ουρλιαχτό ενός λύκου να έρχεται να ενωθεί με τις κραυγές του χορού... Τα όργανα ξαφνικά σταματούν με ένα τελευταίο τρανό χτύπημα των κρουστών που ακούστηκε σα να έδωσε εντολή να σταματήσουν τα πάντα... Κάθε θόρυβος, κάθε κίνηση, κάθε ανάσα, κάθε ζωή....
Απόλυτη ησυχία... Τα μέλη του χορού ξαπλωμένα στο πάτωμα της σπηλιάς ακίνητα... Ίσα που αναπνέουν... Οι μουσικοί με κεφάλια κατεβασμένα και κάπως κοφτές ανάσες φαίνονται κι αυτοί σε έκσταση με τα μάτια κλειστά... Αυτός, φασματική ύπαρξη με το στόμα ανοιχτό και την αναπνοή του δύσκολη... Ο τελευταίος κτύπος του τύμπανου ήταν σαν ο τελευταίος της καρδιάς του... Σα γροθιά χαμηλά στο στέρνο του... Προσπαθεί να ανασάνει... Ακούει φωνές... Κάποιος τον καλεί με τ'όνομά του... Δεν ξέρει πιο είναι το όνομά του, ούτε ακούει αρκετά καθαρά τη φωνή για να καταλάβει τι λέει... Απλώς του φαίνεται πως τον καλούν με τ'όνομά του...
Ξυπνάει ζαλισμένος στο δωμάτιό του... Η γυναίκα του τον σκουντάει και του μιλάει...
- Αγάπη μου είσαι καλά? Μου φάνηκε πως έβλεπες εφιάλτη...
- Όχι, όχι... Κα... λά είμαι...
- Σίγουρα?
- Ναι...
...
....
- Αγάπη μου?
- Ναι?...
- Θέλω να σου κάνω έρωτα...
- Μα τέτοια ώρα?
- ....
- Εντάξει μάτια μου...
Υπό κανονικές συνθήκες η γυναίκα του δε θα δεχόταν... Είδε όμως στα μάτια του κάτι διαφορετικό... Είδε μια λάμψη πρωτόγνωρα ερωτική και επιτακτική... Αρχαία θα έλεγε αν είχε μια λέξη μόνο για να το περιγράψει... Του δόθηκε και φτάσαν σε μέρη που δεν είχαν φτάσει ποτέ... Για πρώτη φορά αιστάνθηκε πως αντάλλαξαν ερωτική ενέργεια με αυτόν τον τρόπο... Σε τέτοιο βάθος... Με τέτοιο πάθος, που δε ζητά... μονάχα δίνει... Μια μορφή ενέργειας έβγαινε από τον έναν για να μπει στον άλλον και να επιστρέψει ενισχυμένη... Πολλαπλή, παντοδύναμη... Ο κύκλος αυτός συνεχίστηκε για πολλή ώρα μέχρι που ξέσπασε μέσα από τις κραυγές τους...
Κοιμήθηκαν αγκαλιά ξανά μετά από χρόνια... Τίποτα δεν είχε αλλάξει αλλά και τίποτα δεν έμεινε το ίδιο μεταξύ τους από τότε... Ο αόρατος δεσμός τους ενισχύθηκε και εμπλουτίστηκε με σύμβολα πανέμορφα και αειφόρα... Φαινόταν όποτε ήταν ο ένας δίπλα στον άλλον...
Αγαπιούνται ακόμη... Κάπου εκεί έξω είναι και περιφέρονται δίπλα μας... Αν είσαι τυχερός θα τους δεις χέρι - χέρι στο δρόμο και ίσως αν κοιτάξεις καλά να δεις τα δεσμά τους που τους αφήνουν ελεύθερους...

20 Comments:

Blogger genna said...

τι όμορφο, και πόσο είχα ανάγκη να πιστέψω κάτι τέτοιο σήμερα, να το δω να κυκλοφορεί...
καλημέρα σου!

3/10/07 12:34  
Anonymous Anonymous said...

kalhmera.polu wraio keimeno. kai h perigrafh ths sunousias emoiaze me perigrafh gunaikeiou orgasmou. omws exw mia aporia. ta xrwmata ton zwnwn ti sumbolizoun?

3/10/07 12:36  
Blogger it is said...

Καλημέρα γέννα :) Χαίρομαι πολύ που σου έφτιαξε τη μέρα... Άντε να σου πάνε όλα καλά και στο υπόλοιπο :)

3/10/07 12:36  
Blogger it is said...

verth γράφαμε ταυτόχρονα :p
Ερρρ τα χρώματα... χμμμ... συνειδητά τίποτα... ασυνείδητα θα σε γελάσω :p
Χμμμ χαίρομαι που η περιγραφή μου, σου έβγαλε εικόνα και αίσθημα... και ευχαριστώ :)
Τώρα που το ξανασκέφτομαι για τα χρώματα... Κοίτα... Μέσα στο μυαλό μου σε κάποιο σημείο φαντασιώθηκα τον χορό στη σπηλιά σα μύηση στην εφηβεία των μελών του χωρού... Υποθέτω πως το λευκό των γυναικών επομένως σημαίνει την αγνότητά τους... Το κόκκινο και το μαύρο στους άντρες είναι το πάθος και η δύναμη αλλά και η αντίθετη φύση του αρσενικού από το γυναικείο (ασπρο - μαύρο...) τώρα όλα αυτά είναι και ελαφρώς δικές μου μπαρούφες... Το καλύτερο είναι να δώσεις εσύ ό,τι συμβολισμό γουστάρεις :) Καλημέρες...

3/10/07 12:40  
Blogger Loth said...

ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ..ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΕΡΟΙ
ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ..
ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΩΡΕ..
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΛΕΩ ΦΙΛΟ ΜΟΥ!
ΜΑΤΣ!

3/10/07 12:57  
Blogger Ατθάνα said...

ε ναι!
στο σημερινό post, δίνεις μόνος σου την απάντηση για τις τυμπανοκρουσίες που αναφέρεις στο προηγούμενο...!

"ουρλιάζω γιατί...δε ξερω, αλλά αυτή τη λέξη τη ΓΟΥΣΤΑΡΩ!!!!!!!"

μη τύχει και δω να περιγράφονται αρχέγονες καταστάσεις, πετάω τη σκούφια μου!!

μάκια πολλά!

3/10/07 13:32  
Blogger it is said...

ερρρρ λοθ και καρυάτιδα με κάνετε και νιώθω και πολύ γαμάτος ναούμε :p
Ευχαριστώ :) Φιλάκια και στις δύο...
λοθ αυτό που λες περί περηφάνιας... it goes both ways καλό μου :) σμακ!
καρυάτιδα... που θα μου πάει θα την πιάσω τη σκούφια σου και θα σε βαράω με αυτή :p (μη ρωτάς γιατί... είμαι ανώμαλος...)

3/10/07 13:46  
Blogger Loth said...

ΩΡΑΙΑ!!! ;))

3/10/07 13:51  
Blogger lee said...

Μου εχει συμβει κατι παρομοιο...
δεν μπαινω σε λεπτομερειες γιατι εισαι και ανωμαλος εσυ..

3/10/07 13:57  
Blogger it is said...

Με τη διαφορά πως ο ήρωάς μου είναι drugfree :p εχεχεχε μάκια σουρεάλ γκομενάκι :)

3/10/07 13:58  
Blogger lee said...

ε, καλα ενα ντεπονακι τοσο κακο κανει? :D

3/10/07 14:14  
Blogger it is said...

ahahahahaha yeah right... :p

3/10/07 14:20  
Blogger lee said...

Εισαι συκοφαντης και εγκαθετος.
Θα σου κανω μην(ι)υση ρε!

3/10/07 14:30  
Blogger it is said...

Ειδικά άμα σκάσεις στο δικαστήριο με το κόκκινο το φόρεμα τον έχω πιει... οπότε ανακαλώ :p

3/10/07 14:33  
Blogger lee said...

ετσι μπραβο.

3/10/07 14:42  
Blogger an205 said...

ΚΑΙ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΟΥΤΙ "ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΒΙΑΓΚΡΑ ΜΗΝ ΤΟ ΣΥΝΔΥΑΖΕΤΑΙ ΠΟΤΕ ΜΕ ΑΛΚΟΟΛ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ, ΙΛΙΓΓΟΥΣ, ΕΦΙΑΛΤΕΣ, ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΥΣ"
:-Ρ

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!!!

3/10/07 17:23  
Anonymous Anonymous said...

Ειπα να αφήσω ενα σοβαρό σχόλιο στην αρχη. Ε,μετα είδα τα σχόλια και ξεράθηκα ρε ιτ ιζ! Γαμώ τους οργασμούς!

3/10/07 17:42  
Blogger Zissis said...

Οσάν τη karyatida, άμα διαβάσω κάτι με λύκο την πετάω και γω την γαμοσκούφια μου. Πραγματικά όμορφο φιλαράκι. Με άγγιξε για διάφορους λόγους.
Κυρίως γιατί με μέθυσε με νοσταλγία....

4/10/07 09:52  
Blogger it is said...

an205 ευτυχώς στα 24 μου χρόνια δε μου χρειάζεται βιάγκρα... αν είχα τέτοιο θέμα από τώρα θα την έκοβα... :p Greetings and salutations :D


lifewhispers μη σε επηρεάζουν τα σχόλια των άλλων ρε... Πάντως χαίρομαι που προσφέρω οργασμούς... :p αισθάνομαι πως γεννήθηκα γι'αυτόν το σκοπό λολ....


eggod... γεια... ελπίζω να νιώθεις πολύ όμορφα που είμαι στα πρόθυρα νευρικού κλωνισμού (ή κλονισμού... ή όπως αλλιώς γράφεται αυτό το σκουπίδι....) Ευχαριστώ για να καλά σου λόγια... με έχουν στοιχειώσει οι δυο χαρακτήρες και νιώθω τόσο άχρηστος που δε μου έρχεται ούτε μισή ατάκα στο μυαλό... καλή φάση! Γουστάρω δημιουργική φάση! Είναι το πια γαμιστερό! Πάω να ψωνίσω καραμπίνα να τελειώσω τη μίζερη ύπαρξή μου τώρα... Και πάλι ευχαριστώ φιλαράκι! Να σαι καλά ρε! :p

4/10/07 10:01  
Blogger Zissis said...

Να προτιμήσεις 14άρια σκάγια. Αυτά για τους ελέφαντες. Να'σαι σίγουρος βρε αδερφέ...

4/10/07 21:45  

Post a Comment

<< Home

eXTReMe Tracker