Friday, October 26, 2007

Τρεις μυρωδιές...

Μέσα σε ένα αμάξι... Βράδυ... Η καλύτερη ώρα να οδηγείς... ησυχία... σχεδόν μόνος. Τα φώτα και το ραδιόφωνο η μόνη παρέα... Κάνει κρύο. "Εκτός Αθηνών"... Το παράθυρο όπως πάντα μα πάντα εκτός κι αν βρέχει καταρρακτωδώς τέντα ανοιχτό... Μουσική από παλιά τραγούδια... παλιοτράγουδα που σου θυμίζουν εφηβείες που γούσταρες... εφηβείες που πέρασες έντονα και σε έχουν διαμορφώσει...
Είναι τα λεπτά πίσω από το τιμόνι που δεν έχεις την κίνηση να σε αγχώνει... Που σου θυμίζει γιατί ήσουν τόσο καυλωμένος πιτσιρικάς να μάθεις να οδηγείς... Για να μπορείς όποτε σου τη βαρέσει να μπεις μέσα και να φύγεις... Να πας όπου γουστάρεις... να βγεις για λίγο από το καθημερινό σου ποτάμι... να σταθείς στην όχθη και να παρατηρήσεις της ζωής σου τη ροή... Να ψάξεις για κανά καλό παραπόταμο να επισκεφτείς... για κάποιο μακρινό δέλτα, να βγεις και να χαζέψεις ζωές παράξενες... που κάποτε είδες σε κάποιο "όνειρο-ντοκιμαντέρ".
Οδηγώ μηχανικά... το δρόμο τον ξέρω καλύτερα από τον εαυτό μου... Σ' αυτόν τον έρημο δρόμο έμαθα να οδηγώ, πολύ πιτσιρικάς ακόμη με τον πατέρα από δίπλα να με αγχώνει και να βριζόμαστε δημιουργικά... Οι αισθήσεις έχουν κατασιγαστεί, το μυαλό δουλεύει αλλά αλλού... Δεν είμαι εγώ μέσα σε ένα αμάξι... δεν είμαι εγώ πουθενά... αλλά είμαι παντού... και προχωράω... Απολαμβάνω τον κρύο αέρα που με χτυπάει στο πρόσωπο και περονιάζει τα μάγουλα... υπάρχει μια αντίθεση στο ζεστό αέρα του καλοριφέρ του αμαξιού που μου ζεσταίνει τα πόδια και του παγωμένου αέρα που μου παγώνει το πρόσωπο... Ειρωνικά θυμίζει εμένα με τις αντιθέσεις μου, τα άκρα μου, που δε μπορώ να βάλω σε μια μέση τιμή σαν τον καθένα... πόσο θα ήθελα να το κάνω αυτό... να μπορώ να είμαι μέτριος σε μερικά θέματα... Όχι... ό,τι κάνω το κάνω καλά και μέχρι το τέλος... είτε τα σκατώνω καλά... είτε τα φτιάχνω καλά...
Οι σκέψεις συνεχίζουν να τρέχουν και να ανατρέχουν... κύκλοι από πετραδάκι που πέφτει σε ήρεμα νερά... τόσο κλασική έκφραση... τόσο εύστοχη παράλληλα... Μια μυρωδιά με χτυπάει ξαφνικά... μια μυρωδιά που ξέρω... τόσο καλά... μια μυρωδιά με μνήμες παιδικές φορτωμένη... Δίνει μια ακόμη πετριά στη λίμνη και αναπηδά και ξανασκάει και ξανά και ξανά... ψαράκια με πλακουτσωτό βότσαλο... πολλά... και πάνω που άρχισε να χάνει ταχύτητα, χτυπά και άλλη μυρωδιά που δένει με την πρώτη και άλλη... και πλέον παύω να είμαι στο εδώ και τώρα... πάω στο εκεί, πριν πολλά πολλά χρόνια...
Ταξιδεύω και ξερνάω σκέψεις κι αναμνήσεις... Κάθε σπασμός βγάζει υλικά, μασημένα, άλλα καλά και άλλα λιγότερο καλά... και με κάθε σπασμό τα υλικά δείχνουν να έρχονται από όλο και πιο παλιά... όλο και πιο παλιά... πιο αλλοιωμένα... από τα χρόνια που μείνανε να σέπονται... Δεν είδα τη στροφή... Δεν είδα και την κολόνα...
Όταν άνοιξα τα μάτια μου έβρεχε ακόμη... Ένας παππούς προσπαθούσε να ανοίει μια πόρτα ενός σακατεμένου αμαξιού... Ο παππούς έβραζε μούστο, σε μια παλιά μαντεμένια χύτρα, μεγάλη και μαύρη από τις άπειρες ώρες που πέρασε στη ζωή της πάνω από ξύλα που καίγονται... κάτω από το ίδιο τσίγκινο σκέπαστρο... Συνήθως παρέα με τον ήχο από χοντρές στάλες να πέφτουν στον τσίγκο και τα τραγούδια μισομεθυσμένων μεγάλων, τα γέλια και τις φωνές μικρών παιδιών που τρέχανε γύρω γύρω από το τσουκάλι και τις φωνές των μαμάδων που τους λέγανε να μη βραχούν γιατί θα κρυώσουν... Ο παππούς είναι ο μόνος ζώντας μάρτυρας αυτών των ιεροτελεστιών... τουλάχιστον σε αυτήν την περιοχή...
Μυρωδιά μούστου. Μυρωδιά καμένου ξύλου. Μυρωδιά βρεγμένη γης...
Σταμάτα να μιλάς, σταμάτα να ακούς, σταμάτα να επ-αφίεσαι... Μύρισε και γεύσου τον αέρα... και βγες από του ποταμού σου τη ροή για λίγο...

28 Comments:

Blogger Ατθάνα said...

όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν Ζαν Μπατίστ Γκρενούιγ...
ο απίστευτος ήρωας του Ζίσκιντ που καταλήγει στο ότι...το συγκλονιστικότερο άρωμα που υπάρχει είναι αυτό της ανθρώπινης ύπαρξης...

επίσης ο επίλογος είναι...είναι!

27/10/07 12:28  
Anonymous Anonymous said...

η καρθατιδα απο απνω εχει δικιο, ιτ ιζ. και στο χα ξαναπει οτι κι ενα αλλο σου κειμενο μου θυμιζε την ταινια αυτη. η αισθηση της όσφρησης στα κειμενα σου μερικες φορες ειναι πραγματικα πολυ έντονη... ειδικα ο συνδυασμος με τη βροχη..τα σεβη μου.

27/10/07 19:44  
Anonymous Anonymous said...

εγώ διάβαζα μέσ' την καλή χαρά μέχρι που τρόμαξα ότι τράκαρες!
ποιητική αδεία ήταν αυτό, έτσι;
μ' αρέσει το μη μέτριο, πάντως..αν έπρεπε (μπορούσα) να διαλέξω μεταξύ του μονίμως μέτριου και του ακραία καλού/κακού, στάνταρ θα διάλεγα το δεύτερο.
φιλί.

27/10/07 20:01  
Blogger Ατθάνα said...

lifewhispers...αν δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο, πάρτο όπως και δήποτε! είναι μακράν καλύτερο από την ταινία...οι περιγραφές που έχουν να κάνουν με την όσφρηση και τις μυρωδιές είναι απίστευτες...κάτι που σε μια ταινία είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί...
κατά τη γνώμη μου είναι ένα από τα πιο δυνατά και πρωτότυπα βιβλία που έχει κυκλοφορήσει ποτέ...
καλά καλά σταματάω...πήρα φόρα ε; :)))

27/10/07 20:03  
Blogger an205 said...

Η μυρωδιά της πρώτης βροχής που το χώμα νοτίζει, είναι η μυρωδιά του φθινόπωρου που ήρθε...
Η μυρωδιά του ξύλου που καίγεται, είναι η μυρωδιά του χειμώνα που έρχεται...
Η μυρωδιά του μούστου που βράζει, είναι η μυρωδιά της παρέας που μαζεύεται γύρω από το τζάκι και λέει καλοκακαιρινές ιστορίες...

Άντε τώρα να το εξηγήσεις αυτό "στης πόλης τα παιδάκια..."

28/10/07 08:56  
Blogger Loth said...

"Ειρωνικά θυμίζει εμένα με τις αντιθέσεις μου, τα άκρα μου, που δε μπορώ να βάλω σε μια μέση τιμή σαν τον καθένα... "

ΚΑΙ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΣΕ ΚΑΤΙ ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΒΡΕΙ..
ΔΕ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΜΕ ΕΤΣΟΥΞΕ ΛΙΓΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ..ΘΑ ΣΤΟ ΠΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ!
ΜΑΑΑΑΑΑΑΤΣ!

29/10/07 08:21  
Blogger it is said...

karyatida :) καλημερούδια σ'ευχαριστώ πολύ... αν και δεν τον συμπάθησα ποτέ τον εν λόγω ήρωα :p όντως μεταφορικά το άρωμα του κάθε ανθρώπου είναι μοναδικό και κάποιες φορές όντως συγκλονιστικό... μάλλον μοναδικό είναι πάντα... και αν είσαι τυχερός κάποιος με συγκλονιστικό άρωμα έρχεται για λίγο ή για πολύ αρκετά κοντά σου ώστε να τον μυρίσεις :)




lifewhispers ευχαριστώ πολύ :) είχα καιρό να γράψω λόγω δουλειάς και πολύ χαίρομαι που σας άρεσε ρε παιδιά :)



deadend ναι προφανώς... δε μιλούσα όμως για το μονίμως μέτριο... μιλούσα για το ότι κάποιεσς φορές χρειάζεται και ένα μέτρο... όχι ρε δεν τράκαρα... είμαι οδηγάρα :D φιλάκια πολλά :)


καρυάτιδα :p πάντα η ταινία δε μπορεί να συναγωνιστεί το βιβλίο, εκτός κι αν το βιβλίο είναι εντελώς μάπα :p γιατί το βιβλίο αφήνει όλα τα περιθώρια της φαντασίας μας να απλωθούν στο άπειρο... η ταινία τα περιορίζει σε αυτό που βλέπεις όπως το είδε ο σκηνοθέτης... απομυθοποιεί τα πάντα....



an205 πέστα ρε! παρόλο που είμαι κι εγώ παιδί της πόλης... πες τα! :)



λοθ... ανυπομονώ :)

29/10/07 09:45  
Blogger Ατθάνα said...

ήταν και το ζητούμενο, πιστεύω, να είναι αντιπαθής ο ήρωας!
μμμ...ναι όμως δεν έχει να κάνει πάντα με συμπάθεια...πάει πιο μακριά.
Ξεπερνάει αυτό το επίπεδο...συμπάθειας αντιπάθειας...δεν θα'πρεπε να στέκεσαι εκεί,
πάντως αν και κάθαρμα, στα μάτια των άλλων, εγώ ήμουν πάντα με το μέρος του...άλλωστε μην ξεχνάς και τις συνθήκες στις οποίες μεγάλωσε...δεν πήρε ποτέ του αγάπη, δε θα δώσει κιόλας! γιατί απλά δεν θα ξέρει τι εστί...
ζούσε στον κόσμο των μυρωδιών...δεν ξέρουμε τους νόμους αυτού του κόσμου!
φιλάκια πολλά πολλά :)

29/10/07 12:11  
Blogger it is said...

είμαι περίεργος αν θα έλεγες το ίδιο λίγο πριν σε παστώσει με λίπος για να σου κλέψει το άρωμα... :p σσσσστ! μη μιλάς! Βρωμάν οι μασχάλες σου! :p σμακ!

29/10/07 12:15  
Blogger Ατθάνα said...

εμμ..δεν εξετάζω την πλευρά του θύματος αλλά του θύτη!
Επίσης! μιλάω γιατί οι μασχάλες μου μυρίζουν πανέμορφα!. Τόσο, που ο Γκρενούιγ όντως θα μου τις πάστωνε για να κλέψει τη δυσεύρετη αυτή μυρωδια ΜΟΥ!!!!!
ε τότε θα είχα και άποψη! Ως θύμα βεβαίως βεβαίως! Και όταν θα σου έλεγα την εμπειρία μου εσύ θα κοίταζες ξεπαγιασμένος εδώ κι εκεί να με εντοπίσεις! Αλλά πως να εντοπίσεις ένα πλάσμα φασματικό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
μη, σουτ! αααπ! σταμάτα σε λέω!

29/10/07 12:52  
Blogger it is said...

ΊΟντως δε θα απαντήσω γιατί θα εκτεθώ και δεν το θέλει κανείς από τους δυο μας αυτό... :)

Τέσπα... φιλάκια :)

29/10/07 13:08  
Anonymous Anonymous said...

wraies oi oneiropolhseis kai monadikes oi diadromes se hsuxous dromous alla dustuxws to ta3idi panta teleiwnei kai h pragmatikothta episterefei, estw kai me pio sumbatous tropous. Egw pantos otan odhgw monh se ushxous dromous den kanw toso ba8ustoxastes skepseis.

29/10/07 13:09  
Blogger it is said...

Ε ναι... είμαι και πολύ βαθυστόχαστος τύπος :p
Η επιστροφή της πραγματικότητας δεν είναι απαραίτητα κακή... Κακό είναι να μην έχει επέλθει καμιά αλλαγή στον καθένα μας μετά από κάθε επιστροφή... Βαλτώνουμε έτσι :)

29/10/07 13:21  
Blogger Loth said...

ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΔΙΑΚΟΠΤΩ ΑΛΛΑ ..ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑΤΑΚΙ ΣΤΑ ΥΠΟΨΗΝ Ε? ΕΧΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑ
ΚΑΙ ΠΑΡΕΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΑΚΡΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΓΟΥΣΤΑΡΑ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΩΣ ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ! ;)

29/10/07 13:42  
Blogger lee said...

Εγω αυτες τις βολτες τις κανω με τον σωφερ μου.. Πανω στη μηχανη και μακρια απο την πραγματικοτητα.

29/10/07 16:21  
Anonymous Anonymous said...

ως μη οδηγός, θα συμφωνήσω με τη lee, μηχανή και αεράκι και νορμάλ ταχύτητα και άδειος δρόμος, και ταξιδεύεις ψυχή τε και σώματι..

για το μέτρο θα συμφωνήσω -γενικότερα θέλει πολύ ισορροπία το πράγμα, και ποιος την πετυχαίνει και πώς είναι μεγάλη συζήτηση.
φιλί.

29/10/07 23:13  
Blogger Crazy Chef said...

τα καλυτερα ειναι να κατεβαινεις τον τυμφρηστο νυχτα με μηχανη και ομιχλη....εκει να δεις αυτογνωσια))

30/10/07 00:14  
Anonymous Anonymous said...

eipame egw den kanw ba8ustoxastes skepseis opote oute allazw, oute baltwnw meta apo tetoies diadromes. Egw to sex skeftomai. kai oso gia to arwma, ean kai pane xronia pou to diabasa, nomizw pws mesa eixe mia apo tis pio ais8hsiakes perigrafes biasmou pou exw diabasei.
oso gia diadromes kai autognwsia paw paso giati to apotelesma den 8a mou aresei kai einai polu eukolo na "3exaseis" na stripseis.

30/10/07 09:08  
Blogger it is said...

Loth έλεος! δεν περίμενα ειδικά από εσένα να τον γουστάρεις :p Μάκια κι ας λείπεις :)


lee με το κόκκινο φόρεμα? :) Δεν είναι το ίδιο αν οδηγεί άλλος... τέσπα


deadend αυτά τα πράγματα (περί ισορροπίας) είναι θέμα τριβής... από κάποιο σημείο και μετά βγαίνει αυθόρμητα χωρίς να προσπαθείς... όπως και όποια άλλη συμπεριφορά υιθετήσεις δηλαδή :)


Σεφ δε νομίζω πως μπορείς να πετύχεις τη φάση που περιγράφω σε τέτοιες συνθήκες... αυτό που λέω δεν έχει ανδρεναλίνες.... έχει αποστηθισμένες διαδρομές που ακριβώς σου επιτρέπουν να μην έχεις το νου σου στραμμένο πάνω τους... να οδηγείς μηχανικά για να μπορείς να σκέφτεσαι... :p μόλις έχασες την εντοιχισμένη κουζίνα μας λοιπόν, μιας και δεν το έπιασες :p


verth... μπορεί να ακουστεί κλασικά αντρικό αυτό που θα πω, αλλά το σεξ για μια γυναίκα είναι τόσο εύκολο όσο το να κλέψεις καραμέλα από παιδί... μιλάω για όταν το σεξ είναι αυτοσκοπός... ντύσου πρόστυχα και πηδιέσαι για πλάκα.... αν είναι κλειστή κοινωνία πήγαινε κάπου παραπέρα... αυτά... βαθμός δυσκολίας 1/10... no big deal...
Για το βιασμό... νόμιζα πως είναι μύθος πως κατά βάθος γουστάρετε... :p Έλεος! αλλά οκ, πλάκα είχε :)
Γιατί πρέπει να σου αρέσει απαραίτητα το αποτέλεσμα? Ποτέ δεν έχει νόημα να σου αρέσει... Το θέμα είναι όντως να μη σου αρέσει για να έχεις και κάτι να αλλάξεις και να βελτιώσεις... αλλιώς προφανώς και δεν κάνεις κάτι σωστά στην αυτοαξιολόγηση... Το να τρως τα μούτρα σου σε κολώνες που και που είναι εξίσσου καλό... σε δυναμώνει :) και μπορείς να κρατάς τη ματωμένη μύτη σου και να γελάς... καλημέρες :)

30/10/07 10:01  
Blogger Ατθάνα said...

δεν υπήρχε βιασμός όπως τουλάχιστον αυτός νοείται.
ο βιασμός πουλά εξουσία.
o Γκρενουιγ ούτε πουλά εξουσία ούτε νοιάζεται για το σεξ.
Είναι έξω από τον δικό του κόσμο.
μεθούσε με τη μυρωδιά.
ούτε βυζιά έβλεπε ούτε κώλους.
"βίαζε" αν θέλετε με τα ρουθούνια του.
από το μεγάλο πάθος του κι από φόβο μήπως αυτή χαθεί, η μυρωδιά, σκότωνε.
Οι κοπέλες μόλις που προλαβαίνανε να ουρλιάξουν. Προλάβαιναν;
μετά τις στράγγιζε από κάθε ίχνος μυρωδιάς, με τη μύτη του.

τέλος πάντων...συγνώμη αλλά πιστεύω ότι η προσέγγιση αυτή είναι αρκετα επιφανειακή.
έχει να κάνει με την Υπαρξη.
Δεν είναι Αρλεκιν!!!
προσοχή!
Δεν το λέω επιθετικά :)))
φιλιά!

30/10/07 13:18  
Blogger Crazy Chef said...

δεν μιλαω για αδρεναλινη.
Μιλάω για κατάσταση στην οποία πάς τελείως μηχανικά, με 15 χμ την ωρα κοιτωντας την ασπρη γραμμη στο δρομο για οδηγο και δεν βλεπεις τη μυτη σου, παρα πας και πας μεχρι να τελειωσει...εκει λοιπον καθεσαι και αναλύεις καταστασεις γιατι βρισκεσαι σε μια ιδιάζουα κατάσταση απομονωσης (τουλάχιστον σε αυτό που βλέπεις)
Πέρα απο αυτό υπάρχει και η όσφρηση που απο συμπληρωματικό παράγοντα υπο κανονικές συνθηκες, γίνεται κυρίαρχη αίσθηση καθώς είναι αυτή που σου δινει ουσιαστικά να καταλάβεις σε πιο κομμάτι βρίσκεσαι (μαντρια,ποτάμια κλπ)
ΦΕΡΕ ΤΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΡΕ!!!!!

30/10/07 20:16  
Blogger Φαίη said...

Το χάρηκα αυτό το κείμενο (αν κι εγώ τρόμαξα λίγο νομίζοντας ότι τράκαρες!). :)

31/10/07 09:24  
Blogger it is said...

karyatida... δε σου απαντάω γιατί μιλάς σε άλλον... οπότε να τα βρείτε οι δυο σας :p φιλάκια...


σεφ... έτσι όπως το είπες... κατεβαίνω τον τυμφρηστό... ε, εντούρο σκέφτηκα... έλεος... δε μου πήγε άσφαλτος στο νου... αλλά αυτά τα κάνεις για να εντυπωσιάζεις τα πιπινάκια... και μετά τα γυρνάς :p Άντε θα σου τη δώσω την παλιοκουζίνα να πάει στα κομμάτια :p


φαίη μου σ'ευχαριστώ :) χαίρομαι που σου άρεσε... διάβασα τη μλκία που παίχτηκε στη δουλειά σου και φρίκαρες.... με ξέρεις πλέον αρκετά καλά για να μη χρειάζεται να σου πω, πως αν είχα καμιά ιδέα για το τι σκατά θα μπορούσε να σε βοηθήσει ή τι έκανες λάθος και πρέπει να διορθώσεις, θα σου το έλεγα... αλλά πραγματικά έχεις όλα τα δίκια και είναι τρελοί μαλάκες τα παιδιά... οι ηλίθιοι άνθρωποι σε υψηλές θέσεις είναι απλά αποκαρδιοτικοί... :( Φιλάκια πολλά και καλημέρες ρε :)

31/10/07 09:54  
Anonymous Anonymous said...

to na skeftetai kaneis to sex den shmainei aparaithta pws skeftetai pou 8a brei gia na to ektelesei. Allwste to sex pou perigrafeis oudemia sxesh exei me poiothta kai hdonh. oso gia to biasmo allo einai to biwnw kai allo to diabazw. Polles gunaikes fantasiwnontai to biasmo alla kamia den ton epi8umei. oso gia tis kriseis autognwsias tis misw giati katalhgoun se klamata, (omologoumenos lutrwtika), einai opws oi fantasiwseis biasmou, kala einai na tis skeftesai alla sthn pragmatikothta ponane.

31/10/07 10:40  
Anonymous Anonymous said...

kalhmera :-)

31/10/07 10:42  
Blogger it is said...

Verth... κάτσε γαιτί μπερδεύτηκα τώρα..
Το να σκέφτεται κανείς το σεξ δε σημαίνει πως σκέφτεται που θα βρει για να το εκτελέσει... δηλαδή το βλέπεις μουσιακά το θέμα? κοίτα αλλά μην αγγίζεις φάση? Έλα ρε... δεν έχει νόημα να σκέφτεσαι το σεξ αλλά να μην σκέφτεσαι και πως θα το βρεις... εκτός αν είσαι αιώνιος αυνάνας που καλύπτεται μόνο από αυτό... που δε σε έχω κόψει για τέτοιο παιδί :p

To sex που περιγράφω ναι είναι δύσκολο να πιάσει καλά στάνταρ ποιότητας και ηδονής, αλλά όχι και ακατόρθωτο :p στην τελική ποτέ δε μπορείς να είσαι σίγουρος πως τα στάνταρ αυτά θα είναι υψηλά, όσο και να ξέρεις τον άλλον... αν δε δοκιμάσεις δε θα μάθεις και ποτέ...

για το βιασμό το ξέρω... πλάκα έκανα ρε :p

Για τις κρίσεις αυτογνωσίας θα πρέπει να μάθεις να μη σε τσακίζουν.... εκτός και αν σε ικανοποιεί το λυτρωτικό κλάμα, οπότε πάσο... απλώς έχουμε διαφορετική προσέγγυσι στο θέμα αυτογνωσίας.... :) καλημέρες επίσης :)

31/10/07 10:50  
Anonymous Anonymous said...

misunderstanding again, anyway. to 8ema den analuetai toiototropos opote asto kalutera. Aporia, to sex to skeftesai dhl mono otan den to kaneis? Otan to kaneis (oxi thn wra ekeinh) den skeftesai pws na megistopoihseis thn hdonh? oso gia thn autognwsia thn katalabainw opws thn perigrafeis alla eipa na dw kai thn optikh tou apaisiodojou, kata8liptikou.

31/10/07 11:11  
Blogger it is said...

verth... μιας και είμαι αγοράκι... τείνω να σκέφτομαι το σεξ αρκετά συχνά, το κάνω δεν το κάνω... όχι δε σχεδιάζω τη μεγιστοποίηση της ηδονής... συνήθως εμπνέομαι κατά την πράξη, αλλά έτσι κι αλλιώς νομίζω πως στη φάση που είμαι πλέον, έχω αποκτήσει μια σχετικά καλή εμπειρία στο θέμα, που σημαίνει πως χωρίς να έχω πιάσει το απόλυτο της ηδονής, εφόσον έχω και την κατάλληλη γκόμενα.....

Με λίγα λόγια... γαμάω καλά ρε βερθ... και έχω και πολλές εμπνεύσεις κατά τη διάρκεια... δεν κάθομαι να σχεδιάζω τις ώρες που δε γαμώ και αυτό γιατί αν δεν είναι αυθόρμητα τα πράγματα στον έρωτα αποκλείεται να φτάσουν σε καλά επίπεδα ηδονής, τουλάχιστον όχι και οι δύο... έστω πως έχω μηχανευτεί κάτι πολύ καλό εκ των προτέρων, μπορεί η γκόμενα να κλάψει από καύλα, εγώ όμως που ξέρω πως κάνω κάτι ήδη στημένο, δε θα το ευχαριστηθώ εξίσου...

να την αφίσεις την οπτική του καταθλιπτικού... δε λέει... με τίποτα όμως... κανένας καταθλιπτικός δε γαμεί καλά... αυτό είναι ντε φάκτο...

Πάντως πιο πιτσιρικάς όντως σχεδίαζα... την κρίσιμη στιγμή τα σκάτωνα... και κάπως έτσι καάλαβα πως όπως στη μπάλα ή στο ξύλο ή σε οτιδήποτε interactive με άλλους ανθρώπους και άρα χαοτικό, ο σχεδιασμός της κίνησης είναι ό,τι χειρότερο... θέλει απλώς τριβή και το μυαλό ξέρει που να σε πάει...


Πόσο μεγάλος γαμιάς, μπαλαδόρος και "βαράω" είμαι επιτέλους? Έλα μου ντε! :P

31/10/07 12:08  

Post a Comment

<< Home

eXTReMe Tracker