Tuesday, October 16, 2007

Μικρές γλυκόπικρες ιστορίες...

Προσπάθησε να πατήσει πάνω στη μία βάρκα για να φτάσει στην άλλη... Κάπου στη μέση και ενώ στηρίζονταν και στις δύο βάρκες με τα πόδια του, αυτές έφυγαν κάτω από τα πόδια του και έπεσε στα πράσινα βρώμικα νερά...
Για κάποιο λόγο, νόμιζε πως οι βάρκες θα τον κράταγαν... Οι βάρκες όμως δεν έχουν τέτοια λογική... Όπου τις σπρώχνεις πάνε... Έχουν τη δική τους βούληση... Αντιδρούν κατά το πως θα δράσεις πάνω τους... Σπρώχνεις από τη μία, πάνε από την άλλη... Αυτή είναι η απλή βασική τους αρχή...
Προσπάθησε να ταΐσει τα δυο λιοντάρια... Αυτά μάλωναν για κάθε κομμάτι κρέας που τους πέταγε... Δεν καταλάβαιναν πως υπάρχει αρκετό φαγητό και για τα δύο... Μέχρι που πάνω στον καυγά τους σήκωσαν ταυτόχρονα σχεδόν το βλέμμα τους και το κάρφωσαν πάνω σε αυτόν που τα τάιζε... Το ένστικτό τους μπήκε σε λειτουργία αυτόματα... Η τροφή τους έπαψε να είναι τα άψυχα κομμάτια κρέατος... Θέλαν να φάνε κάτι ζωντανό... Ταυτόχρονα με δυο χτυπήματα του ξεκόλλησαν το λαιμό και άρχισαν να γουργουρίζουν ευχαριστημένα γλύφοντας το αίμα για να τους ανοίξει η όρεξη... Ξεκίνησαν το ένα από τα πόδια και το άλλο από το κεφάλι... Αυτό το βράδυ θα κοιμόντουσαν χορτάτα...
Είδε ένα τύπο καθισμένο σε κάτι σκαλάκια σε άθλια κατάσταση... του φάνηκε πως έπρεπε να τον βοηθήσει... Πλησίασε και του πρότεινε το χέρι του. Ο καθισμένος στα σκαλάκια, σήκωσε το βλέμμα του και με θράσος τον διαολόστειλε... Ποιος σου'πε πως θέλω βοήθεια? Μια κυρία με τσάντες από ψώνια είδε τη σκηνή και επενέβη... Τον έβρισε που πάει να μπλεχτεί εκεί που δεν τον σπέρνουν και του έφερε την πιο βαριά της τσάντα στο κεφάλι... Μετά έτεινε το χέρι της στον καθισμένο και αφού αυτός το άρπαξε, φύγαν μαζί, χέρι χέρι... Εκείνο το βράδυ ο άθλιος πέρασε μία χαρά... Αυτός που πήγε να τον βοηθήσει βρέθηκε στα σκαλιά με το κεφάλι του να βουίζει και ανήμπορος να σηκωθεί... Κρύωνε πολύ, κι ένιωθε το αίμα από το κεφάλι του να ξεραίνεται σιγά σιγά στο σβέρκο του...
Ένας πύραυλος εκτοξεύθηκε από τη Γη με σκοπό να εξερευνήσει το σύμπαν... Κάτι παιδιά τον είδαν κι άρχισαν να του πετάνε πέτρες με μια νοητική σφεντόνα... Μια σκέψη τους βρήκε στόχο στις τουρμπίνες προώθησης του πυραύλου... Η τροχιά του άλλαξε... Έπεσε στο έδαφος και μια μεγάλη έκρηξη που δεν άκουσε ούτε είδε κανείς, κατέστρεψε μόνο τον πύραυλο...
Τρεις σφήκες αφάνισαν ένα ολόκληρο μελίσσι... Ο μελισσουργός δεν έτρεξε να αφανίσει κάθε σφηκοφωλιά σε ακτίνα γύρω από το μελίσσι... Έβαλε τη στολή του... Έβαλε το προστατευτικό κάλυμμα του κεφαλιού... άναψε το καπνιστήρι που ζαλίζει τις μέλισσες και τις αποχαιρέτισε με καπνό μεθυστικό και τα μελένια του δάκρυα που δεν είδε κανείς ποτέ... Η βασίλισσά μου είναι νεκρή... Όλα χάθηκαν...

18 Comments:

Blogger JoaN said...

oeoeoeoe oeoeoeoeooeoeoe Liontaria k sfhkes! exw mia aporia: otan les "Για κάποιο λόγο, νόμιζε πως οι βάρκες θα τον κράταγαν... Οι βάρκες όμως δεν έχουν τέτοια λογική... Όπου τις σπρώχνεις πάνε... Έχουν τη δική τους βούληση... " Kati de paei kala. h Apla einai to shmeio sti3hs poy allazei to nohma.Poy mpereyei. den exoun tetoia logikh alla opou tis pas pane? (allo ok katalaba ti les )

(mhpws na sbhsw to sxolio k na pw ena "geia sou re itis"?-mpa asto na yparxei. prwto k makroskeles. xo)

16/10/07 20:50  
Blogger lee said...

Για πες κι αλλες,
για πες κι αλλες...

16/10/07 21:22  
Anonymous Anonymous said...

den basizesai se asta8eis "barkoules", den taizeis liontaria xwris na exeis e3asfalisei kiklidwmata asfaleias, den boh8as ean den aplwsoun to xeri kai panta uparxoun kai alles bassilhses. oso gia ta megala oneira krathse ta makrua, krummena apo zhlof8ona paidia me sfentones.

kalhmera

17/10/07 09:35  
Blogger it is said...

joan... έχεις δίκιο ρε... δε βγάζει νόημα :) Δε θα κάτσω να αρχίσω ηλίθιες δικιολογίες... απλά λιτά και απέριττα... έχεις δίκιο :) Πες το ποιητική αηδία... :p (κατόπιν εορτής βέβαια...)


lee... αχόρταγο πλάσμα! :P Σμακ!


verth... γαμώ είναι όλα όσα λες... αλλά δε λειτουργούν όλοι οι άνθρωποι έτσι.. ή μάλλον δε θέλουν να λειτουργούν έτσι... δηλαδή δε θέλουν όλοι να έχουν πάντα πισινές... δε θέλουν ανανεωμένο μοντέλο βασίλισσας... (αν και αυτό δεν το εννοούσα ως τη γκόμενα... αλλά τέσπα...) ακόμη κι αν ξέρουν πως πρέπει να τις έχουν τις πισινές και τις επιλογές τους ανοιχτές επιλέγουν να μην το κάνουν... σχεδόν πάντα τον πίνουν, αλλά όταν κάτσει και βρουν ανάλογουσ ανθρώπους ζουν πράγματα που μόνο έτσι μπορείς να ζήσεις και αξίζει να τα ζήσεις όσες σφαλιάρες και πίκρες να φας μέχρι τότε... :) Φιλιά και καλημέρες

17/10/07 11:27  
Blogger Ατθάνα said...

σκοτεινό...
όμορφα σκοτεινό

φιλάκια it is μου, φοβερές ιστορίες...ειδικά οι δύο τελευταίες... :)

17/10/07 12:45  
Blogger it is said...

Ευχαριστώ καλό μου :) Σμακ!

17/10/07 13:42  
Blogger Zissis said...

Ταξιδιάρικο και ωραίο. (Εγώ αυτό με τις βάρκες το 'πιασα.)
Τέλειο τέλος.

17/10/07 16:00  
Blogger it is said...

thanks ρε :)

17/10/07 16:03  
Blogger Crazy Chef said...

και τωρα τι θα κανουμε χωρις βασιλισσα?Ισως να ηταν κι αυτη καποια λυσις....

17/10/07 23:28  
Blogger alexis said...

όλες ωραίες :)

18/10/07 12:47  
Blogger Loth said...

ΙΣΤΟΡΙΕΣ..
ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ!

19/10/07 08:15  
Blogger an205 said...

Τώρα οι βάρκες πλέουν μόνες μακριά η μια από την άλλη, τα λιοντάρια ξύπνησαν την επόμενη μέρα και δεν ήταν κανείς εκεί για να τα ταϊσει,
ο τύπος ξαναβρέθηκε σε άθλια κατάσταση στα σκαλάκια αλλά αυτή την φορά εκληπαρούσε για βοήθεια αλλά οι περαστικοί γύριζαν το κεφάλι τους αλλού και έκαναν πως δεν έβλεπαν, τα παιδιά γυρίζοντας σπίτι βρήκαν τις μανάδες να κλαίνε, οι πατεράδες τους πήγαν για ένα ταξίδι πρωτοπόρο πέρα από την Γη και δεν θα γύριζαν ποτέ, ο μελισοκόμος είδε στον ύπνο του την βασίλισσα-μέλισσα να τον διατάζει να μην εγκαταλείψει τους υπηκόους της και την επόμενη μέρα ξανάστησε το μελίσσι από την αρχή και γω κάθομαι και γράφω παπαριές αντι να σου πω απλά ΜΠΡΑΒΟ!!!

20/10/07 17:05  
Anonymous Anonymous said...

ο πιο όμορφος τρόπος για να πει κανείς ακριβώς αυτό που είπες στο βερθέρο..
στις ιστορίες σου όμως οι ρομαντικοί δεν επιβιώνουν. ζουν, αληθινά, για λίγο, και χάνονται.
φιλί

23/10/07 21:02  
Blogger it is said...

Παιδιά σόρυ που έχω χαθεί... δε σας έγραψα... είμαι εκτός εταιρίας σε πελάτη και πήζω ασύστολα... ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια :)


chef ο Καβάφης είναι αγαπημένος μου ποιητής... τον γουστάρω απίστευτα πολύ και είναι από τους λίγους ποιητές που έχω διαβάσει αρκετά... :)


thrills thanks :)


καλημέρες λοθ μου :)


an205... σε πάω τέζα... καθόλου μαλακίες δε γράφεις αυτή τη φορά αρχηγέ :) Σ¨ευχαριστώ πάρα πολύ :)


deadend μου ευχαριστώ πολύ :)

Φιλάκια παιδιά... αν είμαι λίγο πιο χαλαρός σήμερα μπορεί να αξιωθώ να γράψω και τίποτα... ναι... αυτό είναι απειλή :p

24/10/07 10:16  
Blogger Crazy Chef said...

αντε μωρη λουγκρα ))))))

24/10/07 15:24  
Blogger Loth said...

ΨΗΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΓΕΝΗΗΗΣ!!ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΛΕΙΣ??
ΤΕΛΟΣ!
ΥΓ.ΕΧΩ ΜΠΕΡΔΕΨΕΙ ΤΑ ΜΠΟΥΤΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΤΟΥΤΟΥ..ΘΑ ΣΟΥ ΣΤΕΙΛΩ MAIL..MAAAATS!

25/10/07 11:02  
Blogger Ατθάνα said...

οκ, πήζεις!
τι θα γίνει όμως με το κοινό σου; ;) μάκια!

25/10/07 14:00  
Anonymous Anonymous said...

Βασίλισσες θα ξαναγεννηθούν!

26/10/07 14:23  

Post a Comment

<< Home

eXTReMe Tracker