Για σένα...

Κάθε άνθρωπος έχει ή θα έπρεπε να έχει κάποιες σταθερές στη ζωή του... Οκ... όχι και η καλύτερη αρχή που θα μπορούσα να κάνω... Μου θυμίζει έκθεση γυμνασίου... Αλλά δε μου ήρθε και κάτι καλύτερο...
Νομίζω καθένας έχει μερικούς ανθρώπους, ή μερικές ιεροτελεστίες απολύτως προσωπικές για τον καθέναν, που τον βοηθάν να παραμείνει με σώας τας φρένας, τον βοηθά να βάλει τη ζωή του σε ένα λειτουργικό για τον ίδιο πλαίσιο, τον βοηθάν στο να μην αυτοκτονήσει, κυριολεκτικά ή μεταφορικά...
Θέλω να αφιερώσω αυτό το ποστ στη δική μου σταθερά... Σε αυτόν τον άνθρωπο στον οποίο οφείλω το μεγαλύτερο μέρος αυτού το συνοθηλεύματος που αποκαλώ "εγώ"... του εαυτού μου δηλαδή. Σε έναν άνθρωπο που με βοηθά να βάζω τον κόσμο μου σε ένα πλαίσιο, που με βοηθά να μην πειστώ πως είμαι τρελός...
Είναι ο φάρος μου, είναι αυτός που λειτούργησε ως σανίδα σωτηρίας στη μέχρι σήμερα πιο δύσκολη καμπή της ζωής μου, αλλά και σε όλες τις δύσκολες στιγμές μου, είναι το χέρι που απλώθηκε και με τράβηξε από τα άπατα που είχα φτάσει, είναι το χέρι που με έσπρωξε και με σπρώχνει από το κλαδί για να μάθω να πετάω μόνος μου...
Έχει κάνει για μένα και εξακολουθεί να κάνει, ό,τι περνάει από το χέρι του για να βοηθήσει και μερικές φορές ακόμη περισσότερα από αυτό. Χωρίς να έχει κανένα προσωπικό όφελος, χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα, χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες για τον ίδιο... Απλά και χωρίς πολλά πολλά, λες και είναι η μοναδική επιλογή, η φυσιολογική επιλογή, να κάνει ό,τι κάνει...
Κάθε φορά που αρχίζω να αμφισβητώ τον εαυτό μου και τον τρόπο σκέψης μου, κάθε φορά που είμαι έτοιμος να τραπώ σε άτακτη φυγή, είναι εκεί για να βοηθήσει. Είναι ο πιστός μου σύντροφος που θα βρίσκεται πάντα δίπλα μου στα καλά και στα άσχημα. Συμπολεμιστής και συνοδοιπόρος. Σταθερή αξία και σταθερά μου.
Σε αυτόν τον γενειοφόρο άνθρωπο, που ηρωικά έχει καταφέρει να σταθεί δίπλα μου τόσα χρόνια και που θα είναι πάντα εκεί χωρίς απαίτηση να πάρει το οτιδήποτε πίσω, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, ένα μεγάλο συγγνώμη για όλα τα άσχημα που απλόχερα τον έχω κάνει να ζήσει... και ένα μεγάλο σ'αγαπώ και θα σε αγαπώ για πάντα.

ΥΓ Αυτό είναι το επετειακό ποστ που ήθελα να κάνω για να "γιορτάσω" τα 200 ποστ...

ΥΓ2 Πρώτη φορά κλείνω τα κόμμεντς και μάλλον και τελευταία... Για τους δικούς μου λόγους... Αν θέλετε να μου πείτε ντε και καλά κάτι στείλτε το σε mail...