Αξημέρωτα…
Ο μαύρος ορίζοντας πήρε να σπάει υπό τις πρώτες πιέσεις από τον ήλιο... Το φεγγάρι τεράστιο να δύει σε πορτοκαλοκόκκινες αποχρώσεις... Κι εγώ να περπατάω μέσα στο κρύο, σε ένα εξίσου κρύο και ακόμη μισοκοιμισμένο βιομηχανικό τοπίο... Σε ένα εργοστάσιο που μόλις πήρε να ξυπνάει και ακούγονται αμυδρά ακόμη οι βρυχηθμοί των μηχανών του...
Περπατάω και μυρίζω τις οσμές από μέταλλα που βρίσκονται υπό επεξεργασία... Σκέφτομαι πως δε θα μπορούσα ποτέ να δουλεύω με αυτή τη μυρωδιά καρκίνου να μου τρυπάει τα ρουθούνια κάθε μέρα... Σκέφτηκα και τα ανύπαρκτα σωματεία που με το που σήκωσαν κεφάλι και διεκδίκησαν, έχασαν το δικαίωμα στην εργασία αφού μεταφέρθηκαν πάραυτα τα εργοστάσια στα οποία δούλευαν...
Πάω να βρω κάτι γραφεία στην άκρη της βιομηχανικής ζώνης από τα πολλά κτήρια, σε ένα σα βομβαρδισμένο τοπίο... μέρος, να κάνω 10 λεπτών δουλειά... Και θέλοντας και μη, έρχομαι σε επαφή με τη βιομηχανία στην Ελλάδα και ό,τι αυτό σημαίνει... Είναι θλιβερή η φάση... όλα είναι θλιβερά, εκτός από τους εργάτες που μέσα σε αυτά τα σκατά... δεν ξέρω γιατί, αλλά μου εμπνέουν μια ελπίδα.
Νιώθω απίστευτα κονιόρδος που περπατάω με το τζινάκι μου και το παλτουδάκι μου και τα φλωροπαπουτσάκια μου στο βιομηχανικό αυτό τοπίο, ανάμεσα στους εργάτες. Γνέφω καλημέρες σε όλους όσοι διασταυρώσουν το βλέμμα τους με το δικό μου και σε αντίθεση με πολλούς υψηλόβαθμους σκατογιάπηδες, όλοι μα όλοι γνέφουν κι αυτοί... Και προχωράω.
Τελειώνω τη δουλειά μου σε 10 λεπτάκια, as expected... και επιστρέφω γρήγορα στο ζεστό μου φλωρογραφειάκι... Νιώθω την ασφάλεια της άγνοιας και πάλι... Νιώθω την ανακούφιση του ότι μπορώ να συνεχίσω να υπάρχω και να δουλεύω, βγάζοντας από το μυαλό μου πως υπάρχουν αυτά τα τοπία και αυτοί οι άνθρωποι... και μαζί με αυτά τα συναισθήματα ανακούφισης, προσπαθώ να σβήσω και τα συναισθήματα των τύψεων...
Γιατί τύψεις? Γιατί... γάμα τα... Άντε να σου εξηγήσω αν δεν το καταλαβαίνεις...
Γιατί σκέφτεσαι έτσι ρε μουνόπανο και ζεις σα να μην υπάρχουν? Τι αδερφή που είσαι κλπ κλπ κλπ? Η ίδια απάντηση ισχύει και για αυτήν την ερώτηση...
Τέσπα... Το τεράστιο πρωινό φεγγάρι ήταν όλα τα λεφτά... και άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε παίδες...
Καλησπέρες...
posted by it is at 1:49 PM
8 Comments:
Καλησπέρες...
απιστευτοι τυποι οι κουστουματοι μεσα στους εργατες ε? δεν θες να παιξεις hostel με την παρτη τους?
Αν εσκασες μποκονιοκος, θα εφαγες τρελο δουλεμα μετα.
Αν τωρα θες κοινωνικη αναλυση για την εργατια, δεν ειμαι η καταλληλη.. Καλημερουδια!
καλημέρα :))
ή του ύψους ή του βάθους, έτσι; για την ποσότητα των κειμένων λέω..
πάντως αν δεν ζεις σαν να μην υπάρχουν ορισμένα πράγματα, έστω ανάμεσα στις συνειδητοποιήσεις σου, δεν μπορείς να ζήσεις καθόλου. άμυνα..
φιλιά πολλά :)
Ok, συμμερίζομαι τα συναισθήματά σου για αυτούς που μοχθούν, την εργατιά που λέει και η Lee, αλλά ενοχές δεν πρόκειται να νιώσω!
ακούγομαι κακιά;
δεν είμαι και το ξέρεις...
φιλάκια πολλά :)))
αν νιώθαμε πραγματικά τύψεις, φίλε it is, για τις συνθήκες εργασίας των ανθρώπων που φτιάχνουν τα επώνυμα ρούχα και παπουτσάκια που φοράμε, τότε θα κυκλοφορούσαμε ξεβράκωτοι. Αν δεις τι γίνεται στις ασιατικές χώρες, θα βάλεις τα κλάματα...
Γι' αυτό, fuck it. Κατανάλωνε χωρίς ενδοιασμούς...
Γνέφω καλημέρες σε όλους όσοι[εργάτες] διασταυρώσουν το βλέμμα τους με το δικό μου και σε αντίθεση με πολλούς υψηλόβαθμους σκατογιάπηδες, όλοι μα όλοι γνέφουν κι αυτοί...
that's 100% true
ο "άμοιρος" ο εργατάκος δεν ζητάει πολλά. ένα ανθυπομειδίαμα να του σκάσεις και του αρκεί για να περάσει γαλήνια το υπόλοιπο της βάρδιας του. εδώ βεβαίως βεβαίως εγείρεται συνήθως και η ένσταση της-καικαλά_απέναντι μοχθηρής_καικαλά(δις) πλευράς: ο καθείς παίρνει ότι του αναλογεί.
τεσπα
joan yo! καλησπέρες και σε σένα σαλαλα κορίτσι :) φιλάκια
σεφ δεν είχε κουστουμάτους μέσα στο εργοστάσιο ρε :) η σύγκριση ήταν ευρύτερη... αλλά ναι... με μερικούς ψήνομαι αρκετά :p
lee... δεν έσκασα μποκονιόκος σε φάση με πουκάμισο... αλλά και με το τζηνάκι και την απλή τη μπλουζίτσα πάλι κονιόρδος είμαι σε σχέση με τα παλικάρια εκεί... εξάλλου να σκάσω με λαδωμένα ρούχα από μηχανόλαδα και φθαρμένες μπότες θα ήταν κομμάτι δύσκολο :p δε νομίζω να ασχολήθηκαν και πολύ μαζί μου αφότου έφυγα :) καλημερούδια as well :p
deadend... συμφωνώ μαζί σου, απλώς που και που τρώω σκαλωματάκια :)
καρυάτιδα... είσαι σκύλα μανίτσα μου! σμακ! τα είπαμε εμείς γι'αυτό δε σου απαντάω σοβαρά από εδώ... φιλάκια στα μουτράκια σου :)
tuco... μέχρι το fuck it συμφωνώ... από αυτό όμως και μετά θα εγείρω τις ενστάσεις μου ;) καλημέρες ρε :)
lao... ναι... αλλά να πεις σε αυτήν την και καλά πλευρά να πάει να γαμηθεί :p επίσης αυτό δεν ισχύει, γιατί αν ήταν έτσι πάρα μα πάρα πολλοί τύποι, θα είχαν πάρει τ'αρχίδια μου που τους αναλογούνε κι όλας :p
και για να κάνω και τη σύνδεση με άλλη μας συζήτηση... υπάρχει action plan από πίσω... άκου που σου λέω :p καλημέρες :)
Post a Comment
<< Home