Κότες...

Χίμηξαν τα γινάτια σου να μας αρπάξουν το λαιμό... Ανήσυχες εκδηλωμένες σκέψεις επιχρύσωσαν τα χάπια μας... Ουρανοπρόσαλλη αγάπη αναπτύσσεται μέσα στον κόρφο μας... κι εμείς κοιτάζουμε αλλού... Ζέστανε με τα χνώτα σου τα τζάμια της καρδιάς μου... Πάνω στο θόλωμα μπορείς να γράψεις ό,τι θες... Μπορείς να γράψεις "Θέλω πλύσιμο" στη σκονισμένη μου έκφραση που μένει μόνη να μιλά στον εαυτό μου...

*

Έλα να σπάσεις τους καθρέπτες μου! Έλα και μη φοβάσαι της παλιές προκαταλήψεις που μιλούν για χρόνια γρουσουζιάς! Γρουσούζηδες είναι μονάχα οι ανέραστοι... μα εμείς πράφοροι εραστές ανέγγιχτοι από αυτές τις ευτελείς προκαταλήψεις... Εκδιδόμαστε... την κάθε μέρα μας πουλάμε στους ανύποπτους περάστικους απ' τη ζωή μας... Νομίζουν πως μας ξέρουν, μα απλώς πληρώνουν για να έχουν λίγο από το χρόνο μας... Τιμές ευκαιρίας! Ξεπούλημα λόγω κλεισίματος... διότι κύριε επτωχεύσαμεν!

Κλειστά και σφαλιστά είν' τα ταμία της καρδιάς μας... Ανοίγουνε μονάχα κάτι βράδια μ' αλκοόλ... Εκεί σε κάποιον ξένο θα ξεράσουμε τα φράγκα μας... αυτά που μείναν να σκουριάζουν στα συρτάρια μας... Το νόμισμα που δίνουμε πια δεν περνάει... Αλλάξανε τα χρήματα κι εμείς παρωχημένοι μείναμε, με δέσμες πεντοχίλιαρα που (επιτέλους) γίναν πετσετάκια... Σαν τα παιδιά που κλέβουν στα κρυφά τα χρήματα απ' τη μονόπολη και προσπαθούν μετά να αγοράσουν όνειρα-παιχνίδια... Κι εμείς χαιρέκακα τους λέμε όχι! Δεν περνάνε τα λεφτά σας! Δεν περνάει η φαντασία σας! Εμείς όταν ήμαστε μικροί περάσαμε δύσκολα! Έτσι κι εσείς πρέπει! Να μάθετε πως είναι η ζωή... Πιο κάλπικοι κι από τα χρήματα τους είμαστε... εμείς!

Φτερούγισέ μου ένα "σ' αγαπώ" κι εγώ θα σε λατρέψω αιώνια στην πόλη των ορνίθων! Με πίτουρα ανρώπους εμεγάλωσες... Κι εγώ η κότα θα σε φάω, να κάνω το χρυσό αυγό! Για πάντα θα κουνάω τα φτερά μου μα κολλημένος παραμένω καταγής... Μέχρι αρκετά να έχω παχύνει, να με φάτε... και μη φοβάστε... δε θα σας κάτσω στο λαιμό μα ούτε στο στομάχι! Είμαι ευκολοχώνευτο και άγευστο πτηνό! Τα πάντα μοιάζουν με τη γεύση μου όταν δεν ξέρετε τι τρώτε!

ΥΓ... Στον κανένα! Τον πιο φανατικό μου αναγνώστη μετά τους μαλάκες χωρίς προσωπική ζωή :)

ΥΓ2... Am I back? Who gives a fuck... not even me...

ΥΓ3... Τι λέει κάβλες? καβλώνετε?

ΥΓ4... Το παρακάτω με το αστεράκι παρόλο που δε μου αρέσει το άφησα... ήταν να μπει εκεί που έχω το άλλο αστεράκι... (άμα δεν το είχες καταλάβει αυτό... γάμα τα!)

ΥΓ5... Αν κοιτάξετε δυο τρία ποστ πιο πίσω έχω βγάλει άλλο ένα που είχα γράψει παλιότερα... ναι ξέρω... στα παπάρια μας... απλώς για όποιον θέλει...

ΥΓ6... Τα μελέ :)

*Μπορείς ακόμη μπορείς... να μου θυμίσεις το πως ήτανε τότε που τρέχαμε δεμένοι χέρι χέρι σε τοπία γεμάτα ανεμώνες... Τότε που οι ανεμώνες και τα τοπία τους δεν ήταν τόσο gay όσο ακούγονται στο σήμερα... θέλω να τρέξουμε και πάλι, βαρελάκια να κάνουμε και σε λάσπες να πέσουμε με τα μούτρα... Να μου ανοίξεις το κεφάλι με πέτρες και να ματώσουμε τα γόνατά μας σε χωματόδρομους και βρώμικες ασφάλτους. Ποδηλατώντας ξέφρενα με γουόκι τόκι να οργανώνουμε επιδρομές στις άλλες γειτονιές...