Shit Happens...

Τις προάλλες με αϋπνίες να μη με αφήνουν να κοιμηθώ... (σώπα αυτό σημαίνει αϋπνία?) καθόμουν και αναμασούσα το παρελθόν... το πρόσφατο σχετικά, διαβάζοντας παλιά μου ποστ και τα σχόλια (ναι κάποτε είχα και τέτοια...).

Χμ... μαλακία και γεροντίστικη μάλλον θα ακουστεί... αλλά those were the days... Όλα έτσι πιο αθώα... περισσότερος ενθουσιασμός, πιο μικρή και οικογενειακή κοινότητα η blogόσφαιρα... δε χανόσουν, είχες καμιά 10αριά bloggers που διάβαζες στάνταρ και αυτοί έγραφαν στάνταρ... καθημερινά... και γούσταρες και γουστάρανε κι αυτοί κλπ...

Τώρα είναι η όλη φάση μια τεράστια πόλη, απρόσωπη και κάπως στεγνή... επαγγελματική(?) κλπ... Λείπει η αρχική κάβλα... όπως και με τις σχέσεις, τα πρώτα φιλιά και η μαγεία τους έχει χαθεί... Το θέμα είναι πως στις σχέσεις έχεις τουλάχιστον την αγάπη που μένει μετά το πρώτο πάθος... Εδώ, μπορεί να παίξει αυτό? Όταν με τους μισούς, και παραπάνω ίσως, τα έχεις κάνει σκατά και δεν έχεις όρεξη να ψάξεις όπως παλιά να βρεις καινούριους, όταν δε σε νοιάζει έτσι κι αλλιώς να γράφεις από δω και από κει, ψιλοεκβιάζοντας για σχόλια στο δικό σου μπλογκ... τι μένει?

Υποθέτω πως αυτό το ποστ το γράφω αναρωτώμενος... Πώς τα καταφέραμε να πάνε όλα τόσο σκατά? Αν και για τα περισσότερα σκατά δεν έχω μετανιώσει... για κάποια που και που αναρωτιέμαι... Αν είχα πάρει την άλλη στροφή... τι θα γινόταν? οέο?

Oh well... shit happens now and then, innit?