Ανατροφοδοσία...

Ζούμε τις ώρες μας ευοίωνα... Μέσα στο πέλαγος από πελαγωμένους πανικόβλητους κρετίνους, εμείς ανάσταση ψυχής βιώνουμε. Δεν είναι πως στον κόσμο μας πλανιόμαστε ανέμελοι, είναι που δεν τρομάζουνε τα μάτια μας απ' τις κραυγές τους...

Ψυχές αντρειωμένες αντιστέκονται στην τρέλα του παρόντος τους... Γυρίζουμε τις πλάτες μας στο μέλλον τους, όπως και μάθαμε να τραγουδάμε από μικροί. Κι αν πότε - πότε λίγο μας λυγίζουνε, δε σπάμε. Μαθαίνουμε και πάλι στα δυο πόδια να στεκόμαστε... Κρατώ σε εγώ κι εσύ εμένα...

Πάλι τον κόσμο μου βάζεις σε πλαίσιο κι εγώ βοηθάω εσένα... Δυνάμεις ενωμένες σε μια ομάδα δυνατή... Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε or not?

Κόντρα στην κόντρα τους, και θα το δούμε ποιος στο τέλος θα κερδίσει... Εμείς δε θα πατήσουμε σε πτώματα... Ο ένας θ' ανεβεί στην πλάτη του αλλουνού να ατενίσει τον γαλάζιο της ζωής ορίζοντα...

Τα πρίσματά μας αναλύουνε το φως, τα πείσματά μας σπάνε κάθε φόβο και τα δυο μάτια σου θα με γεμίζουνε με φως, τη δύναμη του κύκλου μας να δυναμώνει...

Ανατροφοδοσία... μαζί θα φτιάξουμε το αεικίνητο... θα τους τρελάνουμε όλους τους εμείς... κι άσε τους να ουρλιάζουν... Στ' αυτιά μου θα αντηχεί για πάντα ο ψίθυρος σου... Η σιωπή μας θα ακούγεται πιο δυνατά από τις άναρθρες κραυγές και οι κραυγές μας θα τσακίσουν τα σκοτάδια τους...

Όσο σε γνωρίζω δε χωράω φόβο, δε νιώθω πόνο. Υπεράνθρωπα κοιτώ τον κόσμο από ψηλά...




ΥΓ. Γιατί είμαι ο Χουλκ...