Άμορφο Στερέωμα...
"Μήπως ραγίσει και πέσει η αγάπη..."
Γράφοντας τη μορφή του ουρανού, ανέβηκα το άμορφο στερέωμα του μυαλού μου... Κοιτάζοντας το άπειρο αχανές του χάους, μορφές σχημάτισαν το σώμα τους στα χέρια μου.
Χνάρια αρμάτων αστρικών με κάλεσαν ν' ακολουθήσω. Ατέρμονα κινούνται σε συμπαντικές τροχιές, χαράζοντας τα όρια του αμέτρητου μεγέθους... Τα σύνορα γκρεμίστηκαν στα μέσα μου...
Μονάχο σύνορο ορίζω τον εαυτό μου... Αυτός μπορεί να ανοίξει ή να κλείσει κατά το δοκούν. Ανοίγοντας, σε βάζω μέσα μου και κλείνοντας σε διώχνω νόημά μου...
Η σκέψη μου ανασαίνει στο αυτί σου... Νομίζεις πως δεν είμαι εκεί... μα είμαι. Κι όταν φαντάζεσαι πως αυθυπάρχεις... να σου θυμίσω πως εγώ σε γέννησα κι εγώ σε θανατώνω στη στιγμή...
Ζωντάνεψε και τρέξε στων χεριών μου τις γαλάζιες φλέβες... Η καρδιά μου σε κυκλοφορεί και οι πνεύμονες σου δίνουν την πνοή μου.
Με τον εγκέφαλο δεν έχεις επαφή... Δική σου βούληση... δική μου ζωή... δική σου πορεία... δικό μου το σώμα που είναι οι δρόμοι σου... Αλληλοπλέκονται οι υπάρξεις μας σε γαϊτανάκι μυθικό κι αληθινό μαζί...
Το δέρμα μου τσιτώνεται σε κάθε σου ταξίδι στο κορμί μου... Οι ώρες μου παγώνουνε στου χωροχρόνου το παιχνίδι κι ορμάνε ουρλιάζοντας όταν κοιτάω και πάλι το ρολόι...
Σ' αφήνω πάλι να χαθείς... Να σβήσει το ίχνος σου το αχνό... καθώς γυρνάς και πάλι στην ανυπαρξία...
Ίσως να φταίει η καρδιά που χτύπησε πιο γρήγορα και σ' έδιωξε με τέμπο αλέγκρο, άγριο, λιγάκι βίαιο και επιτακτικό...
Θα επιστρέψεις? Μου τ' ορκίζεσαι? Θ' ανοίξω ναι... Δώσε μου λίγο χρόνο... Θα σκαρφαλώσω πάλι στ' άμορφο στερέωμα... Στου μυαλού μου τις σκέψεις θα αναδυθώ... και τότε πάλι θα εμφανιστείς, στης φλέβας μου το μωβ κανάλι...
ΥΓ. Το κείμενο γράφτηκε υπό τους ήχους του τραγουδιού "Άλλοθι" από τους "Συνήθεις Ύποπτοι" εξού και η πρώτη σειρά σε εισαγωγικά που είναι ένας από τους στίχους του τραγουδιού... Το υπόλοιπο κείμενο είναι άσχετο... ακριβώς όπως και ο συνειρμός... :)
ΥΓ2. Το τραγούδι που αναφέρω παραπάνω... λουπάρει συνεχώς στο μυαλό μου και στο pc... και ήμουν σίγουρος πως κάτι θα γράψω υπό τους ήχους του...
ΥΓ3. Όμορφες νύχτες... γλυκές... σχεδόν καλοκαιρινές... ε? :)
ΥΓ4. Αν εξαιρέσεις φυσικά την πραγματικότητα που μας χτυπάει κάθε μέρα...
ΥΓ5. Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε...
Γράφοντας τη μορφή του ουρανού, ανέβηκα το άμορφο στερέωμα του μυαλού μου... Κοιτάζοντας το άπειρο αχανές του χάους, μορφές σχημάτισαν το σώμα τους στα χέρια μου.
Χνάρια αρμάτων αστρικών με κάλεσαν ν' ακολουθήσω. Ατέρμονα κινούνται σε συμπαντικές τροχιές, χαράζοντας τα όρια του αμέτρητου μεγέθους... Τα σύνορα γκρεμίστηκαν στα μέσα μου...
Μονάχο σύνορο ορίζω τον εαυτό μου... Αυτός μπορεί να ανοίξει ή να κλείσει κατά το δοκούν. Ανοίγοντας, σε βάζω μέσα μου και κλείνοντας σε διώχνω νόημά μου...
Η σκέψη μου ανασαίνει στο αυτί σου... Νομίζεις πως δεν είμαι εκεί... μα είμαι. Κι όταν φαντάζεσαι πως αυθυπάρχεις... να σου θυμίσω πως εγώ σε γέννησα κι εγώ σε θανατώνω στη στιγμή...
Ζωντάνεψε και τρέξε στων χεριών μου τις γαλάζιες φλέβες... Η καρδιά μου σε κυκλοφορεί και οι πνεύμονες σου δίνουν την πνοή μου.
Με τον εγκέφαλο δεν έχεις επαφή... Δική σου βούληση... δική μου ζωή... δική σου πορεία... δικό μου το σώμα που είναι οι δρόμοι σου... Αλληλοπλέκονται οι υπάρξεις μας σε γαϊτανάκι μυθικό κι αληθινό μαζί...
Το δέρμα μου τσιτώνεται σε κάθε σου ταξίδι στο κορμί μου... Οι ώρες μου παγώνουνε στου χωροχρόνου το παιχνίδι κι ορμάνε ουρλιάζοντας όταν κοιτάω και πάλι το ρολόι...
Σ' αφήνω πάλι να χαθείς... Να σβήσει το ίχνος σου το αχνό... καθώς γυρνάς και πάλι στην ανυπαρξία...
Ίσως να φταίει η καρδιά που χτύπησε πιο γρήγορα και σ' έδιωξε με τέμπο αλέγκρο, άγριο, λιγάκι βίαιο και επιτακτικό...
Θα επιστρέψεις? Μου τ' ορκίζεσαι? Θ' ανοίξω ναι... Δώσε μου λίγο χρόνο... Θα σκαρφαλώσω πάλι στ' άμορφο στερέωμα... Στου μυαλού μου τις σκέψεις θα αναδυθώ... και τότε πάλι θα εμφανιστείς, στης φλέβας μου το μωβ κανάλι...
ΥΓ. Το κείμενο γράφτηκε υπό τους ήχους του τραγουδιού "Άλλοθι" από τους "Συνήθεις Ύποπτοι" εξού και η πρώτη σειρά σε εισαγωγικά που είναι ένας από τους στίχους του τραγουδιού... Το υπόλοιπο κείμενο είναι άσχετο... ακριβώς όπως και ο συνειρμός... :)
ΥΓ2. Το τραγούδι που αναφέρω παραπάνω... λουπάρει συνεχώς στο μυαλό μου και στο pc... και ήμουν σίγουρος πως κάτι θα γράψω υπό τους ήχους του...
ΥΓ3. Όμορφες νύχτες... γλυκές... σχεδόν καλοκαιρινές... ε? :)
ΥΓ4. Αν εξαιρέσεις φυσικά την πραγματικότητα που μας χτυπάει κάθε μέρα...
ΥΓ5. Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε...
posted by it is at 1:20 AM
8 Comments:
ναι :) στο τριτο υστερογραφο πηγαινε αυτο. και ωραιο τραγουδι δεν το ειχα ακουσει, και ωραιο κειμενο. και ειναι ωραιο να νομιζεις οτι δεν ειναι εκει.. αλλα να ειναι.
φιλια
πωωωωωω κομματάρα! μεεεεεεεεεε τα δυο ματια μου κοιτάζω ψηλαααα σαλαλαλα
Χμμμ…τέτοια συμπαντική ανάβαση, μόνο σε Όμορφο στερέωμα μπορώ να τη δω
Γιατί,
Το χωρίς μορφή με παραπέμπει στο χωρίς σχήμα..
Και μόνο άσχημο δεν είναι ένα τέτοιο, με πολλές εικόνες δοσμένο…ενδοσκαρφάλωμα!
Κυριολεκτώ με τις λέξεις ε?
Ναι, το κάνω αυτό!
Καλησπέρα! ;)
deadend :) hehehe είναι είναι... και πολύ μου αρέσει :) Ευχαριστώ και συμφωνώ και πάλι... είναι ωραίο να το ξέρεις και μαζί να το αμφισβητείς :)
joan πού είσαι ρε σαλαλά κορίτσι? ε? :) το ήξερα πως θα το ξέρεις το κομμάτι εσύ :) έχουμε μεγαλώσει με παρόμοια ακούσματα μου φαίνεται :) το ποστ στα παπαράκια σου πάντως ε? χαχαχαχχα φιλιά ρε :) ελπίζω να είσαι καλά και να περνάς ακόμη καλύτερα και γι' αυτό να μην έχεις χρόνο για γράψιμο :)
At8ana... είναι η κλασσικλη διαφωνία μας και πάλι :) Το χάος έχει σχήμα :) χαοτικό και άμορφο ίσως σε σχέση με τα συμβατικά σχήματα... κύκλους, τρίγωνα κλπ... αλλά και πάλι :) έχει σχήμα... όμορφο αν και άμορφο, εύσχημο αν και άσχημο :) και ναι μου αρέσει που κυριολεκτείς με τις λέξεις... κι εγώ προσπαθώ... ίσως όχι όταν γράφω εδώ όμως :) οπότε να μη μου την έχεις στημένη για να μου την πεις κυρία μου! :p Ενδοσκαρφάλωμα... ή εξωσκαρφάλωμα με φόντο τον γκρεμό του εαυτού? μέσα και απ' έξω μαζί... για να βλέπεις το δέντρο σου μα και το δάσος μαζί... και να κοιτάς και τα άλλα δέντρα ένα ένα και όλα μαζί...
Καλησπέρες και σε σένα... οι λέξεις σου πάντα ευπρόσδεκτες :) σμακ!
οχι, δε διαφωνούμε, γιατί πολύ απλά δε μιλούσα για την γενική έννοια του χάους, ποια είμαι εγώ που θα κρίνω ότι τα σχήματα που το ορίζουν είναι άσχημα ή όμορφα! να πω ότι δεν είναι... ανθρώπινα, ναι!:)
χαοτικές δίνες και χαοτικοί ανεμοστρόβιλοι και...πςςςςς!
εγώ μιλούσα για το άμορφο στερέωμα του μυαλού.
δε γίνεται κάτι που δεν έχει σχήμα και μορφή να βγάζει σκέψεις όμορφες και σχηματοποιημένες!
έλα, το ξέρω ότι θες να με αναιρέσεις εκ νέου!! ;p
φιλάρες!
Να σου θυμίσω την κοσμογονία? Εν αρχή ην το χάος... αυτό γέννησε τα πάντα :) όμορφα, άσχημα... κυριολεξίες μεταφορές (ο Μπάμπης)...
Ντεν σε αναιρώ εγκώ καρντιά μου :)
Οι όμορφες σκέψεις σου που πηγάζουν από το χαοτικό και φαινομενικά άμορφο δίκτυο νευρώνων σου σε αναιρεί :) και δεν εννοοώ το δικό σου μόνο... όλων μας :) το άμορφο θα δημιουργεί ομορφιά και η ομορφιά θα γυρνάει στην άμορφη μάνα της... και σταμάτα επί τέλους να με βάζεις να σου λέω και καλά φιλοσοφίες :p
φιλιά πολλά :)
ΥΓ. Μ.Τ.Σ.Γ.Τ.Τ.Μ & Δ.Σ.Μ.Ο!
όπου εντόσθια έντερα συκώτι κτλ επικρατεί χάος. Ο εγκέφαλος διέπεται από απόλυτη αρμονια και απόλυτη σοφία! είναι ο αρχηγός!
από εκεί πηγάζει και ο λόγος!
βέβαια, οκ, κάποιοι τον εγκέφαλο τον έχουν για ομορφιά...!
...μάλλον και αυτοί είναι που τον αντιλαμβάνονται ως χαοτικό!!!:p
ΥΓ Τ.Τ.Κ.Ε.Γ.Π.Α.!
Διευκρίνιση
Το τελευταίο, όσο αντιφατικο κι αν ακούγεται/διαβάζεται, δεν πάει σε σένα! (Προφανώς!)
Πάει σε όλους τους ανεγκέφαλους/ες, βλαμμένους/ες, ηλίθιους/ες, γλυκανάλατους/ες του κόσμου τούτου...!
Νύχταααα...!
Post a Comment
<< Home