Μία νέα πραγματικότητα...
Hiho...
Κάθομαι και σκέφτομαι τι μας συνδέει με την πραγματικότητα... και ποια είναι αυτή? Η πραγματικότητα είναι ακαθόριστη μάλλον... Ο καθένας έχει και μία πραγματικότητα... Είναι σαν τις απόψεις στην Ελλάδα... Έχεις κωλοτρυπίδα? Έχεις και άποψη και φυσικά και πραγματικότητα...
Μερικές φορές κάθεσαι και παίρνεις τη δική σου πραγματικότητα πιο σοβαρά από τις άλλες... Αλλά αν δεν είσαι τελείως ζώο και μάλιστα εγωιστικό και αναίσθητο ζώο, που αναίσθητο ζώο στη φύση δε βρίσκεις... είναι ανθρώπινο δημιούργημα... τότε καμιά φορά μπορεί να σε αγγίξει η πραγματικότητα κάποιου άλλου...
Εκεί πάνω στο άγγιγμα... μπορεί καμιά φορά να συνδεθούνε μόνιμα δύο πραγματικότητες και να σχηματίσουν μία νέα... Όχι μία τελείως αυθύπαρκτη... ίσως περισσότερο να πέφτει η μία πραγματικότητα πάνω στην άλλη και να αφήνει η μία ένα μικρό μέρος της άλλης ακάλυπτο...
Πώς να σου το εξηγήσω καλύτερα... χμμμ Δεν ξέρω αν όταν ήσουν στο σχολείο έπαιρνες το διαβήτη σου και χάραζες κύκλους στα βιβλία σου? Εκεί πίσω ακριβώς από το εξώφυλλο? Θυμάσαι που καμιά φορά έκανες τον ένα κύκλο μετά τον άλλον και άλλαζες ελάχιστα το κέντρο του κάθε κύκλου και σχηματίζονταν ένα σωληνοειδές? Κάτι τέτοιο εννοώ μόνο που έχει μόνο δύο κύκλους.... αν και... θα μπορούσε να έχει και παραπάνω (ναι... για παρτούζες μιλάω... λολ :p).
Είναι αυτοί οι κύκλοι οι πραγματικότητες των δικών σου ανθρώπων... που έρχονται σε επαφή με τη δική σου... τον δικό σου κύκλο... τον πρώτο κύκλο που χάραξες στο βιβλίο σου... αν και μάλλον στην αρχή τουλάχιστον, άλλοι τον χάραξαν για σένα... ένα μικρούλη κύκλο κατά δικό σου... που με λίγη τύχη έχεις διευρύνει...
Και έρχονται με τον καιρό άλλοι κύκλοι να πλησιάσουν τον δικό σου... από διαφορετικές κατευθύνσεις ο καθένας, άλλοι με κέντρο πιο κοντά στο δικό σου και έτσι μεγαλύτερη επιφάνεια να ταυτίζεται και άλλοι πιο μακριά με λιγότερη επιφάνεια κοινή... άλλοι με τον καιρό απομακρύνουν τα κέντρα τους από το δικό σου... άλλους τους σβήνεις γιατί τελικά δεν ταιριάζαν στο σχέδιό σου... άλλοι μικραίνουν, άλλοι μεγαλώνουν, ο δικός σου το ίδιο... άλλοι με το πολύ άνοιξε κλείσε το εξώφυλλο σβήνονται από μόνοι τους και μια μέρα ανοίγεις το εξώφυλλο και δεν τους βρίσκεις πουθενά...
Θέλει προσοχή... αν δώσεις πολλή σημασία στον κύκλο σου μπορεί να μην έχεις χρόνο και διάθεση να σχεδιάσεις άλλους... θα μείνει ένας κύκλος μόνος του... και όσο τέλειος και στρογγυλός να είναι... ένας κύκλος, μετά από τα πρώτα σου μαθήματα γεωμετρίας - πραγματικότητας, τελικά καταντά βαρετός και απελπιστικά μόνος του για να τον αντέξεις μια ζωή...
Έι και που 'σαι? καμιά φορά δυο κύκλοι, άμα κάτσουν με συγκεκριμένο τρόπο ο ένας πάνω στον άλλον (με πιανς τι σου λέω...) γεννάνε έναν νέο μικρούλη κύκλο... Ναι, ναι... δυο κύκλοι μπορούν να γεννήσουν μια νέα εντελώς καινούρια κι ασχημάτιστη πραγματικότητα... Είναι... ο κύκλος της ζωής υποθέτω αυτός :) Κι αυτή η ζωή δεν ξέρεις τι θα κλείσει μέσα της... Ξεκινάει την πραγματικότητά της στο βιβλίο σου σαν ένα σημείο... Εκεί που θα βάλεις το πόδι του διαβήτη...
Θα πάρει με τα χρόνια να ανοίγει... και αν σέβεσαι έστω και λίγο το βιβλίο σου και τον κύκλο σου και την πραγματικότητά σου... θες αυτός ο νέος κύκλος που εσύ τον έφτιαξες και δεν τον επέλεξες απλώς από τους γύρω κύκλους... θες αυτός ο μικρούλης νέος κυκλάκος σου, να σε ξεπεράσει... κι εσένα και τον άλλον κύκλο που σου έκατσε και φτιάξατε μαζί τη νέα πραγματικότητα... Θέλει δουλειά πολλή... Αλλά αξίζει... Από όλους τους κύκλους εκεί έξω, αυτός κουβαλάει το μεγαλύτερο μέρος της πραγματικότητάς σου... γιατί είναι και φορέας της άλλης πραγματικότητας που αποφάσισες να έχεις μαζί σου μια ζωή... του άλλου κύκλου που σου έκατσε... και είπαμε... Δύο κύκλοι είναι πάντα καλύτεροι από έναν... ειδικά όταν δεν έχουν κοινό κέντρο... πιάνουν περισσότερο χώρο στο βιβλίο σου... και ίσως αυτό το λευκό μέρος πίσω από το εξώφυλλο να είναι η μία άπειρη συμπαντική πραγματικότητα... αυτή που χωράει άπειρους κύκλους και που όσο περισσότερους έχεις κοντά στον δικό σου, τόσο μεγαλύτερο μέρος της ίσως να μπορείς να συλλάβεις, ή έστω να έρθεις σε επαφή...
θα έλεγα λοιπόν εν κατακλείδι πως καλύτερα είναι ίσως τους κύκλους μου να τάραττε... μήπως και κουνηθούνε λιγάκι στο λευκό καμβά της συμπαντικής μας πραγματικότητας και θρέψουν και γίνουν μεγαλύτεροι... Και για αυτό το νέο κυκλάκι που μπήκε στη ζωή δύο εκ των κύκλων που είχα την τιμή να γνωρίσω και να μοιραστούμε μέρος από τη σελίδα πίσω από το εξώφυλλο... να είναι καλορίζικο, να ζήσει ευτυχισμένο, να απλώνεται και να πιάσει μεγαλύτερο χώρο στη συμπαντική σελίδα απ' ότι οι κύκλοι που το γέννησαν... γιατί χρειαζόμαστε τέτοιους κύκλους... έχουμε έλλειψη...
Στην Κ. με την ευτυχισμένη - κουρασμένη καταχαρούμενη και τόσο οικεία φάτσα... στον Θ. που θα γίνει σίγουρα χαζοκύκλος του κερατά και επί τέλους θα βρει το μάστορά του (εγώ προσπάθησα φιλότιμα αλλά η περιφέρειά μου δεν έφτασε :p) και στον Γ. το νέο κυκλάκι που είναι τόσο τυχερό που έχει ήδη ένα πλήθος αξιόλογων κύκλων να προσέχουν και να θρέφουν το κέντρο του... Αγορίνα μου δε με ξέρεις αλλά σου στέλνω όλη μου την αγάπη με δάκρυα χαράς και περηφάνιας και όλες μου τις ευχές για μια απίστευτη πραγματικότητα... Είσαι φτιαγμένος από γερούς διαβήτες :)
Να μην το ξεχνάς ποτέ αυτό... και δε θα σβήσεις ποτέ!
Κάθομαι και σκέφτομαι τι μας συνδέει με την πραγματικότητα... και ποια είναι αυτή? Η πραγματικότητα είναι ακαθόριστη μάλλον... Ο καθένας έχει και μία πραγματικότητα... Είναι σαν τις απόψεις στην Ελλάδα... Έχεις κωλοτρυπίδα? Έχεις και άποψη και φυσικά και πραγματικότητα...
Μερικές φορές κάθεσαι και παίρνεις τη δική σου πραγματικότητα πιο σοβαρά από τις άλλες... Αλλά αν δεν είσαι τελείως ζώο και μάλιστα εγωιστικό και αναίσθητο ζώο, που αναίσθητο ζώο στη φύση δε βρίσκεις... είναι ανθρώπινο δημιούργημα... τότε καμιά φορά μπορεί να σε αγγίξει η πραγματικότητα κάποιου άλλου...
Εκεί πάνω στο άγγιγμα... μπορεί καμιά φορά να συνδεθούνε μόνιμα δύο πραγματικότητες και να σχηματίσουν μία νέα... Όχι μία τελείως αυθύπαρκτη... ίσως περισσότερο να πέφτει η μία πραγματικότητα πάνω στην άλλη και να αφήνει η μία ένα μικρό μέρος της άλλης ακάλυπτο...
Πώς να σου το εξηγήσω καλύτερα... χμμμ Δεν ξέρω αν όταν ήσουν στο σχολείο έπαιρνες το διαβήτη σου και χάραζες κύκλους στα βιβλία σου? Εκεί πίσω ακριβώς από το εξώφυλλο? Θυμάσαι που καμιά φορά έκανες τον ένα κύκλο μετά τον άλλον και άλλαζες ελάχιστα το κέντρο του κάθε κύκλου και σχηματίζονταν ένα σωληνοειδές? Κάτι τέτοιο εννοώ μόνο που έχει μόνο δύο κύκλους.... αν και... θα μπορούσε να έχει και παραπάνω (ναι... για παρτούζες μιλάω... λολ :p).
Είναι αυτοί οι κύκλοι οι πραγματικότητες των δικών σου ανθρώπων... που έρχονται σε επαφή με τη δική σου... τον δικό σου κύκλο... τον πρώτο κύκλο που χάραξες στο βιβλίο σου... αν και μάλλον στην αρχή τουλάχιστον, άλλοι τον χάραξαν για σένα... ένα μικρούλη κύκλο κατά δικό σου... που με λίγη τύχη έχεις διευρύνει...
Και έρχονται με τον καιρό άλλοι κύκλοι να πλησιάσουν τον δικό σου... από διαφορετικές κατευθύνσεις ο καθένας, άλλοι με κέντρο πιο κοντά στο δικό σου και έτσι μεγαλύτερη επιφάνεια να ταυτίζεται και άλλοι πιο μακριά με λιγότερη επιφάνεια κοινή... άλλοι με τον καιρό απομακρύνουν τα κέντρα τους από το δικό σου... άλλους τους σβήνεις γιατί τελικά δεν ταιριάζαν στο σχέδιό σου... άλλοι μικραίνουν, άλλοι μεγαλώνουν, ο δικός σου το ίδιο... άλλοι με το πολύ άνοιξε κλείσε το εξώφυλλο σβήνονται από μόνοι τους και μια μέρα ανοίγεις το εξώφυλλο και δεν τους βρίσκεις πουθενά...
Θέλει προσοχή... αν δώσεις πολλή σημασία στον κύκλο σου μπορεί να μην έχεις χρόνο και διάθεση να σχεδιάσεις άλλους... θα μείνει ένας κύκλος μόνος του... και όσο τέλειος και στρογγυλός να είναι... ένας κύκλος, μετά από τα πρώτα σου μαθήματα γεωμετρίας - πραγματικότητας, τελικά καταντά βαρετός και απελπιστικά μόνος του για να τον αντέξεις μια ζωή...
Έι και που 'σαι? καμιά φορά δυο κύκλοι, άμα κάτσουν με συγκεκριμένο τρόπο ο ένας πάνω στον άλλον (με πιανς τι σου λέω...) γεννάνε έναν νέο μικρούλη κύκλο... Ναι, ναι... δυο κύκλοι μπορούν να γεννήσουν μια νέα εντελώς καινούρια κι ασχημάτιστη πραγματικότητα... Είναι... ο κύκλος της ζωής υποθέτω αυτός :) Κι αυτή η ζωή δεν ξέρεις τι θα κλείσει μέσα της... Ξεκινάει την πραγματικότητά της στο βιβλίο σου σαν ένα σημείο... Εκεί που θα βάλεις το πόδι του διαβήτη...
Θα πάρει με τα χρόνια να ανοίγει... και αν σέβεσαι έστω και λίγο το βιβλίο σου και τον κύκλο σου και την πραγματικότητά σου... θες αυτός ο νέος κύκλος που εσύ τον έφτιαξες και δεν τον επέλεξες απλώς από τους γύρω κύκλους... θες αυτός ο μικρούλης νέος κυκλάκος σου, να σε ξεπεράσει... κι εσένα και τον άλλον κύκλο που σου έκατσε και φτιάξατε μαζί τη νέα πραγματικότητα... Θέλει δουλειά πολλή... Αλλά αξίζει... Από όλους τους κύκλους εκεί έξω, αυτός κουβαλάει το μεγαλύτερο μέρος της πραγματικότητάς σου... γιατί είναι και φορέας της άλλης πραγματικότητας που αποφάσισες να έχεις μαζί σου μια ζωή... του άλλου κύκλου που σου έκατσε... και είπαμε... Δύο κύκλοι είναι πάντα καλύτεροι από έναν... ειδικά όταν δεν έχουν κοινό κέντρο... πιάνουν περισσότερο χώρο στο βιβλίο σου... και ίσως αυτό το λευκό μέρος πίσω από το εξώφυλλο να είναι η μία άπειρη συμπαντική πραγματικότητα... αυτή που χωράει άπειρους κύκλους και που όσο περισσότερους έχεις κοντά στον δικό σου, τόσο μεγαλύτερο μέρος της ίσως να μπορείς να συλλάβεις, ή έστω να έρθεις σε επαφή...
θα έλεγα λοιπόν εν κατακλείδι πως καλύτερα είναι ίσως τους κύκλους μου να τάραττε... μήπως και κουνηθούνε λιγάκι στο λευκό καμβά της συμπαντικής μας πραγματικότητας και θρέψουν και γίνουν μεγαλύτεροι... Και για αυτό το νέο κυκλάκι που μπήκε στη ζωή δύο εκ των κύκλων που είχα την τιμή να γνωρίσω και να μοιραστούμε μέρος από τη σελίδα πίσω από το εξώφυλλο... να είναι καλορίζικο, να ζήσει ευτυχισμένο, να απλώνεται και να πιάσει μεγαλύτερο χώρο στη συμπαντική σελίδα απ' ότι οι κύκλοι που το γέννησαν... γιατί χρειαζόμαστε τέτοιους κύκλους... έχουμε έλλειψη...
Στην Κ. με την ευτυχισμένη - κουρασμένη καταχαρούμενη και τόσο οικεία φάτσα... στον Θ. που θα γίνει σίγουρα χαζοκύκλος του κερατά και επί τέλους θα βρει το μάστορά του (εγώ προσπάθησα φιλότιμα αλλά η περιφέρειά μου δεν έφτασε :p) και στον Γ. το νέο κυκλάκι που είναι τόσο τυχερό που έχει ήδη ένα πλήθος αξιόλογων κύκλων να προσέχουν και να θρέφουν το κέντρο του... Αγορίνα μου δε με ξέρεις αλλά σου στέλνω όλη μου την αγάπη με δάκρυα χαράς και περηφάνιας και όλες μου τις ευχές για μια απίστευτη πραγματικότητα... Είσαι φτιαγμένος από γερούς διαβήτες :)
Να μην το ξεχνάς ποτέ αυτό... και δε θα σβήσεις ποτέ!
posted by it is at 11:29 PM
11 Comments:
Τι να πω εγώ τώρα???
Καταρχάς να σας ζήσει το κυκλάκι!
Να είναι γερό και δυνατό και να έχει μια φοβερή μοναδική πραγματικότητα!
Επίσης με συγκίνησες....
Να πω και για τις συμπτώσεις??
Να μείνουν μεταξύ μας όμως!
Το υπόσχεσαι?
Λοιπόν αυτό το σχήμα που περιγράφεις, μου το είχε ζωγραφίσει ο προηγούμενος εκπαιδευτής μου σε μια πολύωρη συζήτηση που είχαμε για τις σχέσεις! Μου άρεσε πολύ και ζωγράφισα ένα πίνακα με αυτό το θέμα!
Να πω τώρα για τις πραγματικότητες?? Η έχεις καταλάβει και δεν χρειάζεται και καλύτερα να μοιραστούμε τη σιωπή?
..................φιλί
Α! Και αυτό με τον διαβήτη? Άλλο πάλι και τούτο (άσχετο βέβαια με τον δικό μου διαβήτη).
Τέλος πάντων σταματάω, ήθελα να το πω και αυτό!
Καλή σου νύχτα με στρογγυλά όνειρα: )
τι να πεις? ;p
ευχαριστώ... δεν είναι δικό μου :) αλλά ευχαριστώ :) εμένα τα δικά μου κυκλάκια είναι ακόμη τα κειμενάκια μου μόνο :) ακόμη είμαι στη φάση του "Και άμα βγει από εδώ θα τον βγάλουμε μαγκάιβερ..." αν με πιάνεις :p
Ο κύκλος είναι ίσως κατεξοχήν σχήμα για να περιγράψεις σχέσεις... ή έτσι νομίζω ίσως...
σε συγκίνησα ε? :) καλό αυτό... κι εγώ συγκινημένος έγραφα...
Πίνακα με θέμα τον κύκλο? Έλα εντάξει... ένα διαβήτη θες και τέμπερες... έτσι ζωγραφίζω κι εγώ ακόμη που πιάνω πινέλο και του πέφτουν οι τρίχες :p hahahaha
να πεις για τις πραγματικότητες... αυτό δε λέω? ο καθείς έχει τη δική του... το ωραίο είναι να τη μοιράζεται :)
Έχεις ζάχαρο? ^_^ να την πω τη μαλακία μου? θα την πω... δεν την παλεύω ;p αν έχεις ζάχαρο... φύγε από εδώ... θα σου κάνω κακο! (και καλά είμαι πολύ γλυκός και... όχι? μαλακία ε? καλά... :p)
φιλιά :)
οι νεες πραγματικοτητες λοιπον, σκανε με το που στριβεις την πλατη σου και σου υπενθυμιζουν οτι, εϊ, εσυ την εχεις βιωσει ηδη! σειρα μου τωρα! τραβα αλλου.
αυτη η μία πραγματικοτητα, που εγω περιγραφω, έχει διχαλα στην ακρη της.
δυο δρομοι που οδηγουν αντίστοιχα σε σπειροειδεις και απομακρυσμενες πλεον, επιφανειες.
καλη..σπείρα..
... ατθάνα... υπάρχουν και μερικοί κύκλοι που τους έχεις γράψει με ανεξήτηλα στυλό και δε σβήνουν ποτέ... τώρα αν δεν το καταλαβαίνουν αυτό... κακό του (έστω όμορφου...) κεφαλιού τους ;p
φιλάκια πολλά :)
ΥΓ το ποστ στα @@ακια σου ε? :p
Λοιπόν it is δουλεύω και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ με τίποτα...αλλά μαρέσει χαχαχα.
Έλεγα λοιπόν για τις πραγματικότητες και τις δικές μου παράλληλες πραγματικότητες.... είναι μεγάλο θέμα αυτό....
Καλά δεν έκανα και το αριστούργημα χαλάρωσε, μαρέσει να παίζω με τα χρώματα...
Ναι καλά κατάλαβες έχω...
Να φύγω έ?
Γλυκός ε?
Ωραία...
Κοιμήθηκες?
roundel... κοιμήθηκα... :p
Εγώ το καλύτερο που μπορώ να ζωγραφίσω είναι το κλασικό τετράγωνο σπιτάκι με την τρίγωνη σκεπή και την καμινάδα με τον καπνό μουτζούρα... αυτά :p
Νόμιζα πως δούλευες μέρα... τέσπα :) καλημέρες...
Δουλεύει και με άλλα σχήματα η θεωρία σου; Τι γίνεται όταν ένας κύκλος που εμφανίζεται χωράει μέσα στον δικό σου; Πολλά ερωτηματικά, πολλά. Ντροπή σου, με έβαλες σε σκέψεις πάλι! :D Μια χαρά κύκλος μου φαίνεσαι και οι άλλοι κύκλοι γύρω σου είναι σίγουρα τυχεροί που εφάπτονται με 'σένα. Καλημέρες!
thogias :) Ξεκίνησα να σου απαντήσω χτες... γίνανε τα ό,τι να'ναι και είχα αφήσει ανοιχτό τον μοζίλα με την απάντηση μισογραμμένη... αλλά έκανε reboot το μηχάνημα μόνο του... και τέλος πάντων... σόρρυ για την καθηστερημένη... χρονικά και ίσως όχι μόνο, απάντηση :)
Όπως γράφει και το κείμενο, ο κάθε άνθρωπος - κύκλος, έχει τη δική του πραγματικότητα... άρα και θεωρία επ' αυτής... οπότε ναι... μπορεί στη δική σου πραγματικότητα να παίξεις μέ ό,τι σχήμα γουστάρεις :) Στη δική μου διάλεξα τον κύκλο γιατί μου έκανε σαν εικόνα, αλλά και επειδή αφορμή της σκέψης μου ήταν όντως οι κύκλοι στη μέσα μεριά του εξώφυλλου των σχολικών μου βιβλίων :)
Όταν εμφανίζεται ένας κύκλος που χωράει μέσα στο δικό σου μπορεί να συμβαίνουν διάφορα τινά... όπως:
Να έχεις καταλάβει λάθος και να μην είναι όλος ο άλλος κύκλος μέσα στον δικό σου (που είναι και το πιο πιθανό κατά την ταπεινή μου άποψη...) Ή, να ειναι ο άλλος πραγματικά τόσο φτωχός σε πραγματικότητα που να χωράει όλη μέσα στη δική σου (σχετικά απίθανο αν έχει λοβούς και διατηρεί σώας τας φρένας... :p)
Σε κάθε περίπτωση... ένας τέτοιος μικρός κύκλος, παρεκτός κι αν είναι παιδί που ακόμη εξελίσσεται και που ακόμη κι αυτό είναι σίγουρο πως ξεφεύγει του κύκλου σου, μάλλον δεν έχει αξία να τον κρατήσεις στη ζωή σου - στο πίσω μέρος του εξώφυλλού σου, γιατί δεν έχει τίποτα νέο να σου προσφέρει, ούτε τη δυνατότητα να διευρύνει τον κύκλο σου ανοίγοντάς σου ορίζοντες, κάτι που στη δική μου πραγματικότητα είναι και το ζητούμενο, ή αν θες, ο λόγος ύπαρξης του κύκλου μου :) (ήταν μεγάλη αυτή η πρόταση or fucking what? :p)
Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια :) Αν και ξέρεις... τα φαινόμενα απατούν :p Πάντως όπως και να έχει σε ευχαριστώ που πέρασες και χαίρομαι που κατάφερα να σε κάνω να σκεφτείς με το κείμενό μου... είναι το πιο μεγάλο κοπλιμέντο που μπορείς να μου κάνεις :)
ΥΓ... Οκ... μου έκοψε πριν κάνω δημοσίευση σχολίου να το κάνω ένα κόπι πρώτα... και πάλι καλά... με του που πάτησα το κουμπί μου είπε σόρρυ αλλά δε μπορέσαμε να δημοσιεύσουμε το σχόλιό σας... και όταν πήγα πίσω στη σελίδα το σχόλιο δε φαινόταν πουθενά... Απλά θα ξενέρωνα τελείως άμα δεν το είχα κάνει κόπι :p Κάποιος δε θέλει να μιλήσουμε ρε! :p Συνωμοσία για να μην ακουμπήσουν οι κύκλοι μας μου μυρίζεται :p
Αυτό με τα σχόλια έχει καταντήσει αηδία! Πρέπει πρώτα να το γράφεις σε ένα αρχείο τεξτ για να σιγουρευτείς.. :D Το λυπηρό είναι που όσο μεγαλώνει κανείς, τόσο ελαττώνεται και ο ρυθμός επέκτασης του κύκλου. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός, έχω συχνά αυτό το πρόβλημα. Ας είναι! θα τα ξαναπούμε! Χαιρετώ!
Post a Comment
<< Home