Απουσία Λογικής...
"Μοναχική μου συντροφιά τετράδιο...
Φεγγαροφωτισμένη μου σκιά αχνή, ψιλόλιγνη, διαγράφεσαι στο φαγωμένο απ' τα πατήματα τσιμέντο.
Σκληρή και κρύα ξιφολόγχη, με τη σκιά σου την ευλύγιστη να ρέει σε κάθε κίνηση..."
ΡΟΔΟΣ POST #7...
Φεγγαροφωτισμένη μου σκιά αχνή, ψιλόλιγνη, διαγράφεσαι στο φαγωμένο απ' τα πατήματα τσιμέντο.
Σκληρή και κρύα ξιφολόγχη, με τη σκιά σου την ευλύγιστη να ρέει σε κάθε κίνηση..."
ΡΟΔΟΣ POST #7...
Πέτρινο χώμα και ο σκύλος κάτω απ' του προβολέα τις βολές τις φωτεινές, να ξύνει κάποιο από τ' αμέτρητα τσιμπούρια του...
Φώτα παντού να σκίζουν το σκοτάδι. Κάπως σα να 'σαι σε τεράστιο βαρέλι σκοτεινό και κάποιες χαραμάδες να αφήνουνε το φως εδώ κι εκεί να μπαίνει...
Κατακαλόκαιρο μα οι φοίνικες ξεροί απ' το χειμώνα...
Όλα τα ίδια κάθε μέρα κι αποζητάς την άδεια απ' τα άδεια... Η θάλασσα από ψηλά παρήγορη κι οικεία, σου δίνει μία σιγουριά και τείνει μία φιλική ματιά στα μάτια σου που μάθανε στην έχθρα...
Σαν τα σκυλιά που βρίσκονται σε ξένα τους λημέρια και πουθενά των ούρων τους οσμή αναγνωρίζουν, έτσι κι εσύ σε ξένα μέρη, περιπατείς γαυγίζοντας...
Σε κάθε μία πρόκληση, να μη μιλήσεις δε μπορείς και μια απάντηση έχεις...
Ποιος κέρδισε τον πόλεμο κόντρα στην απουσία λογικής?
Κανένας...
Εσύ τι το ξεχωριστό νομίζεις έχεις?
Φώτα παντού να σκίζουν το σκοτάδι. Κάπως σα να 'σαι σε τεράστιο βαρέλι σκοτεινό και κάποιες χαραμάδες να αφήνουνε το φως εδώ κι εκεί να μπαίνει...
Κατακαλόκαιρο μα οι φοίνικες ξεροί απ' το χειμώνα...
Όλα τα ίδια κάθε μέρα κι αποζητάς την άδεια απ' τα άδεια... Η θάλασσα από ψηλά παρήγορη κι οικεία, σου δίνει μία σιγουριά και τείνει μία φιλική ματιά στα μάτια σου που μάθανε στην έχθρα...
Σαν τα σκυλιά που βρίσκονται σε ξένα τους λημέρια και πουθενά των ούρων τους οσμή αναγνωρίζουν, έτσι κι εσύ σε ξένα μέρη, περιπατείς γαυγίζοντας...
Σε κάθε μία πρόκληση, να μη μιλήσεις δε μπορείς και μια απάντηση έχεις...
Ποιος κέρδισε τον πόλεμο κόντρα στην απουσία λογικής?
Κανένας...
Εσύ τι το ξεχωριστό νομίζεις έχεις?
posted by it is at 10:25 AM
6 Comments:
Έμαθα πρόσφατα λοιπόν ότι σε ένα μέρος αρκετά κοντά στην Αθήνα που έχει αρκετούς φοίνικες, παρουσιάστηκε ένα σκουλήκι που τους τρώει από μέσα με αποτέλεσμα να έχουν καταστραφεί οι περισσότεροι και βέβαια οι κάτοικοι μέχρι να πάρουν χαμπάρι τι παίζει άφησαν τους φοίνικες να μοιάζουν με ανανάδες.
Αρκετές φορές όταν η λογική φεύγει, το κάνει γιατί δεν χρειάζεται να υπάρχει....
Απλά εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε μάθει να ζούμε με τα συναισθήματα μας και σε κάθε τέτοια απουσία πολεμάμε λες και το συναίσθημα είναι ο εχθρός ή το τέρας που θα μας κατασπαράξει...
Υ.Γ. Ένα μεγάλο φιλικό : ) για να κάνει εκείνα τα ματάκια να πετάξουν μια σπίθα και να ξεχάσουν για λίγο το ξένο μέρος που βρίσκονται.
Την καλημέρα μου.
:) roundel καλημέρες και καταρχάς ευχαριστώ για το ΥΓ :) αν και έχω τελειώσει πια από εκεί... (από στρατό δηλαδή :))
Αυτό με τους φοίνικες και το σκουλίκι το ξέρω... το ίδιο έπαιζε και με τους φοίνικες στο στρατόπεδο που ήμουν και από εκεί είναι και η αναφορά μου σε αυτούς :)
Βεβαίως πρέπει να σου πω πως η επεξήγηση με το σκουλίκι, μου θύμισε ένα παλιότερο ποστ μου που λέγεται ωδή σε ένα νεκρό περιστέρι (ή κάπως έτσι) και πέρασε κάποιος και μου σχολίασε πως πρέπει να κοιτάξω μην έχουν μείνει κομμάτια του νεκρού περιστεριού στο αμάξι γιατί θα βρωμάει :p με λίγα λόγια... σου δείχνω το φεγγάρι και κοιτάς το δάχτυλο :p
Όσο για το "λογική - συναισθήματα" συμφωνώ... και πίστεψέ με... σε πολύ μεγάλο βαθμό τα συναισθήματά μου υπεισέρχονται στην καθημερινότητά μου και την ορίζουν και σχεδόν πάντα το απολαμβάνω αυτό... εξάλλου τα συναισθήματά μου βγάζω κατ' εξοχήν εδώ... Αυτό που γράφω στο κείμενο, έχει να κάνει με μαλάκες στρατιωτικούς, οι οποίοι έδιναν διαταγές δίχως νόημα, ή σε τιμωρούσαν χωρίς λογική συνέπεια και το πόσο άσκοπο ήταν να μπεις σε αντιπαράθεση, μιας και η βλακεία είναι ανίκητη...
άμα βλέπεις Ρόδος Ποστ #... σημαίνει πως το έχω γράψει όσο ήμουν φαντάρος στη ρόδο... οπότε περιγράφω καταστάσεις από εκεί... ή εκθέτω συναισθήματά μου από εκεί...
ΥΓ. Αν έγινα εριστικός και βλάκας ή αν σου φάνηκε πως σου κάνω κύρηγμα ή το παίζω "κάπως" συγγνώμη... δεν είχα τέτοια πρόθεση :)
ΥΓ2. Και πάλι ευχαριστώ για το ΥΓ σου :) ασχέτως του ότι έχω φύγει από εκείνες τις φάσεις είναι ένα πολύ όμορφο ΥΓ για να αρχίσεις ή να συνεχίσεις τη μέρα σου :)
Φιλιά :)
Ελληνικός καφές, συννεφιά, δροσερό αεράκι και ένα τσιγάρο...
Είδες που τα σκουλήκια ταξιδεύουν?
Όταν οι άνθρωποι αδιαφορούν για τους φοίνικες, τα σκουλήκια ύπουλα πλάσματα, τρυπώνουν και τους μεταμορφώνουν σε τεράστια φρούτα.
Όταν οι άνθρωποι αδιαφορούν για τους σκύλους τα τσιμπούρια άτιμα, πολύ άτιμα πλάσματα μεταμορφώνονται σε βρυκόλακες, τρυπώνουν στο δέρμα και ρουφούν αχόρταγα το αίμα.
Όταν μερικοί άνθρωποι έτσι λόγω βλακείας έχουν την εξουσία στα χέρια τους και με ακόμη περισσότερη βλακεία την διαχειρίζονται, κάνουν μερικά μάτια που μάθανε στην έχθρα να νοσταλγούν την ζεστασιά, τα χαμόγελα, τον τόπο τους, όλα εκείνα τα γνώριμα και φιλικά.
Υ.Γ.1 Αγαπητέ πρώην φαντάρε δεν υπήρχε περίπτωση να μου δείξεις το φεγγάρι και εγώ να κοιτάξω το δάχτυλο, να το ακουμπήσω για να σου κρατήσω το χέρι μπορεί : )
Υ.Γ.2 Το σχόλιο στο ποστ με το περιστέρι μου θύμισε ένα κόμικ που μικρά πουλάκια έχουν προσγειωθεί από την φωλιά τους πάνω σε ένα παρμπρίζ αυτοκινήτου και μπορείς να φανταστείς το σοκαριστικό θέαμα, όπου στέκεται μπροστά του ο ιδιοκτήτης του και λέει με ένα στραβωμένο ύφος "Πωωω ρε γαμώτο εχθές το πήγα για πλύσιμο"
Υ.Γ.3 Την καλησπέρα μου και ένα μικρό γλυκό φιλί.
roundel... χαχαχα τρελό σχόλιο... και μεγάλο... γουστάρω :) κάτσε να σου απαντήσω παράγραφο παράγραφο :p
καφές και τσιγάρο... μέχρι και ταινία έχει γίνει :) είναι μεγάλη απόλαυση ώρες ώρες... :) πάει πολύ και με χαμόγελα αναμνήσεων... αν είσαι μόνος μόνη εκείνη την ώρα...
τα σκουλίκια δε χρειάζεται να ταξιδέψουν... είναι παντού! :p
Και τα φρούτα είναι επίσης παντού :p Βασικά δεν ξέρω αν τα σκουλίκια κάνουν τους φοίνικες φρούτα... πάντως όταν τους κόψανε στο στρατόπεδο μύριζε πτώμα... :(
Το επόμενο δε σου το σχολιάζω περί ματιών... καλά τα λες :p
ΥΓ.1... έλα... παραδέξου το... στο προηγούμενο σχόλιο, όχι απλώς μου έβλεπες το δάχτυλό μου... είδες και τη βρωμίτσα κάτω από το νύχι ;p χαχαχα
ΥΓ2... Ναι... παντού υπάρχουν ρομαντικοί ποιητές δίπλα μας... :p
ΥΓ3... Ανταποδίδω :)
Εντάξει το παραδέχομαι το πρώτο σχόλιο ήταν ολίγον άσχετο!
Συντονίστηκα όμως δεν μπορείς να πεiς!
Διάβαζα εκείνο το πανάρχαιο ποστ του 2006 που βαρέθηκες, έχω και γω ένα ανάλογο απλά το έχω ονομάσει όχι άλλο...!
Σε μελετάω δεν ξέρω αν το κατάλαβες χαχαχα!
Την καληνύχτα μου...
:) ναι... διάβασα το ποστ σου μια βδομάδα βίας... και άρχισα να αισθάνομαι λιγάκι μαλάκας για το δικό μου μερίδιο στη βδομάδα βίας σου (κάτι σαν ομάδα δίας ακούστηκε :p) μέσα από την πρώτη μου απάντηση...
και γενικώς λίγο μαλάκας για τις ψευτοφιλοσοφίες μου σε σύγκριση με το overdose πραγματικότητάς σου...
έι, ελπίζω να συνεχίζεις να μπορείς να την παλεύεις στη ζούγκλα με μια αγκαλιά την εβδομάδα :)
και ναι μια χαρά προσαρμόστικες... αν δεν πίστευα πως το έχεις δε θα ασχολιόμουν πάντως... (ε? πόσο γαμάτος τύπος ε? :p hahaha)
Τις καλησπέρες μου :)
ΥΓ. Να με μελετήσεις όσο θες... αν έχεις την υπομονή, γιατί όχι :) έχεις καμιά 300αριά δείγματα γραφής πάντως... ελπίζω να μη βαρεθείς :p
Post a Comment
<< Home