Πουτάνα ζωή....

Ο Χ πήγαινε μαζί με τον φίλο του, όπως κάθε μέρα, στο ίντερνετ καφέ κοντά στο σπίτι του. Το "καφέ" ήταν μέσα σε ένα εμπορικό κέντρο με πολλά μαγαζιά. Πολλοί μαγαζάτορες ήταν απίστευτοι μαλάκες. Κάθε φορά τους στραβοκοιτάζανε και γενικώς το ύφος τους δεν του άρεσε καθόλου του Χ. Έτσι καμιά φορά τους έπαιζε καμιά πουστιά, έτσι για να τους σπάει τα νεύρα. Τον στραβοκοίταζαν που τον στραβοκοίταζαν, ας τους έδινε τουλάχιστον έναν καλό λόγο για να το κάνουν.
Είχε κατουρήσει την πόρτα του μαγαζιού Λ. Είχε μια φορά ανοίξει το μαγαζί Ε. και μαζί με ένα φιλαράκι είχαν πάρει κάτι ψιλά από την ταμιακή, όσα είχε αφήσει η χοντρή η ιδιοκτήτρια που ήταν σα χήνα. Μια άλλη φορά όπως περνούσε τράβηξε μια κλωτσιά κι έσπασε μια μαλακία (μάλλον κάποιο έπιπλο) από το μαγαζί Μ. αν και η ιδιοκτήτρια δεν του είχε κάνει ποτέ κάτι.... Είχε όμως μια μουνάρα πωλήτρια εκεί και γούσταρε να τον προσέξει... Τι να έκανε? Καντάδα? Άσε που με τις μαλακίες που έκανε τα γκομενάκια τον έβλεπαν όπως έβλεπαν και τον αδερφό του... μάγκα δηλαδή. Πάντως εκείνη τη φορά που έσπασε το έπιπλο δεν αισθάνθηκε και πολύ μάγκας... Αντί για τη συνηθισμένη υστερική ιδιοκτήτρια, με τις στριγκλιές που περίμενε να ακούσει, είδε μια κουρασμένη γυναίκα. Δεν το έβαλε κάτω. Ήθελε να τη δει να στριγγλίζει, τι σκατά? Ολόκληρη επιπλάρα έσπασα μωρή βάλε μια φωνή να δούνε όλοι πόσο μάγκας είμαι. Αντί γι'αυτό η γυναίκα τον κοίταζε ήρεμα. Σα να ήταν το εγγονάκι της που έκανε μια ηλίθια σκανταλιά... Δε μπορεί, σκέφτηκε ο Χ., θα τη φτιάξω εγώ.... και βάλθηκε να χοροπηδάει γύρω της και να την προκαλεί με τραγουδάκια χωρίς λόγια. Τσιγκιρλόπ, τσιγκιρλόπ νια νια νια νια νια :PPpppPPpppppPPpp
Ήταν πιτσιρικάς, το πολύ 13 χρονών, δε μπορούσες να περιμένεις κάτι καλύτερο από αυτόν. Τελικά η γυναίκα το μόνο που είχε να πει και κοιτάζοντας τον μεγαλύτερο τις παρέας από τα (κωλο)παιδιά, τους ρώτησε: Αν αντί για μένα ήταν η μάνα σας που έχει το μαγαζί, θα θέλατε να της τα κάνουν αυτά? Ένας από τους μεγαλύτερους (θα πρέπει να πήγαινε περίπου 2α Λυκείου) που φαινόταν κάπως πιο "καθωσπρέπει" (τι μαλακισμένη λέξη.....) ντράπηκε μάλλον (μάλλον η μάνα του θα είχε μαγαζί και του είχε πει τέτοιες ιστορίες και αυτός πάντα παρακαλούσε να πετύχει κάποιον καριόλη να τα κάνει αυτά στη μάνα του και να βγει έξω να τον σαπίσει στο ξύλο....) και της είπε: όχι κυρία έχετε δίκιο, θα τους κρατήσω εγώ να μη σας ξαναπειράξουν... (μεσοπρόθεσμα δεν μπόρεσε να κάνει και πολλά αν και εφόσον προσπάθησε δλδ, αλλά για την υπόλοιπη μέρα τουλάχιστον, δεν ξαναπείραξε κανείς την κυρία...).
Κάτι μήνες μετά ο Χ κλασσικά στο νετ καφέ, ήταν στραβωμένος. Ο αδερφός του τον είχε ξεκωλιάσει τόσο στο RTS (Real Time Strategy) που έπαιζαν, όσο και στα FPS (First Person Shooter βλέπε Counter Strike, Doom, Unreal Tournament κτλ). Ήταν μπροστά και η γκόμενα του αδερφού του και γέλαγε με τον Χ γιατί είχε νευριάσει και έβριζε.... Ο αδερφός του ήταν και κομμάτια. Είχε πιει κάτι μπαφάκια με την γκόμενά του και αυτό του την έδινε ακόμη περισσότερο του Χ, γιατί τον pwnαρε κομματιασμένος και τώρα τον κράζανε όλοι οι φίλοι του και τον φωνάζανε άνοιωθο, noob και πελάτη....
Κάποια στιγμή δεν την πάλεψε άλλο και άρχισε να βρίζει τον αδερφό του... "Άντε ρε μαλάκα κομμάτια που την έχεις δει και μάγκας επειδή γαμάς την παλιοπουτάνα την Μ! Κέρδισες μια φορά από κωλοφαρδία και την είδες και gosάς! Τράβα γαμήσου καραγκιόζη!" Με το που τελείωσε και είδε την έκφραση του αδερφού του κατάλαβε πως είχε κάνει μαλακία....
Ήξερε όμως πως δε μπορούσε να κάνει την κότα τώρα γιατί θα τον κοροϊδεύανε όλοι για πάντα... Ο αδερφός του τον πλησίασε με νεύρο και πιάνοντάς τον από τα μαλλιά άρχισε να τον σέρνει προς τα έξω.... Μαζεύτηκαν όλοι γνωστοί και περίεργοι να δουν τον μεγάλο να βαράει τον μικρό... Φωνές και λοιπά, κλασσικά όπως σε κάθε μαθητοκαυγά...
Το καφέ ήταν όπως είπαμε σε ένα εμπορικό κέντρο, στον πρώτο όροφο. Έξω, εκεί που ήταν η κύρια είσοδος, είχε μπαλκόνι, όλος ο όροφος δηλαδή ήταν ένα μπαλκόνι το οποίο στη μέση ήταν ανοιχτό για να φαίνεται το ισόγειο... Ένα οβάλ φανταστείτε ανοιχτό στη μέση. Εκεί που είναι το άνοιγμα έχει αντί για κάγκελα, ένα μεταλλικό περίγραμμα που περικλείει plexyglass το οποίο υποτίθεται πως είναι πιο όμορφο από ένα απλό κάγκελο, προσφέροντας παράλληλα και ασφάλεια από πτώσεις, ή και σφηνώματα μελών μικρών παιδιών....
Ο μεγάλος αδερφός έχει πετάξει τον μικρό κάτω και τον κλωτσάει με λύσσα... βλέπεις παρακολουθεί η θιγμένη γκόμενα (όντως πουτανάκι από τα λίγα....) καθώς και κάμποσοι "της παρέας" που θα τον πούνε φλώρο άμα δε δώσει ένα καλό μάθημα στον μικρό... Ο μικρός υποχωρεί σερνόμενος προς το plexyglass, το οποίο όπως σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις είναι περισσότερο διακοσμητικό παρά προστατευτικό προς αποφυγή πτώσεων, ένεκα κόστους....
Ο μεγάλος συνεχίζει να κλωτσάει και να σέρνει τον μικρό. Κάποια στιγμή σε μια προσπάθεια να αποφύγει μια κλωτσιά ο μικρός τινάζεται με δύναμη προς τα πίσω και λίγο πλάγια και το πόδι του αδερφού του δίνει μια (πολύ καλή) κλωτσιά στο plexyglass. Κλωτσιά μεγάλου αδερφού και έντονο σπρώξιμο του Χ, καταβάλουν το προστατευτικό με αποτέλεσμα ο Χ να πέσει στο ισόγειο όντας όμως οριζοντιωμένος και όχι με τα πόδια.... Για κλάσματα του δευτερολέπτου το μόνο που ακούστηκε ήταν ο Χ να φωνάζει ΑΑΑΑΑααααααα και ο επακόλουθος γδούπος του κεφαλιού του στα πλακάκια του ισογείου..... Κατόπιν αυτού ακολούθησε υστερία...
Μαζεύτηκαν όλοι γύρω του, άναψαν τσιγάρα και άρχισαν να συζητάν τι θα έκαναν... Μέσα στον πανικό του καυγά, κάποιοι επωφεληθήκαν να δώσουν κι αυτοί καμιά κλωτσιά, δεν ήθελαν όμως να επωφεληθούν να πάρουν την ευθύνη για τις κλωτσιές που έδωσαν και έλεγαν στον αδερφό να πει πως αυτός έριξε τον μικρό κάτω... Παράλληλα κάπνιζαν ανέμελα γύρω από τον Χ που έκλαιγε και φώναζε. Ο λαιμός του είχε στραβώσει και έτρεχε αίμα.... Τόσο από το λαιμό του όσο και από τη σπονδυλική του στήλη. Τα χέρια του πάγωναν και με δυσκολία πλέον κρατούσε τα μάτια του ανοιχτά...
Την ίδια ώρα η κυρία που της είχε σπάσει το έπιπλο που μόλις είχε παραλάβει και ετοιμαζόταν να το βάλει στη βιτρίνα για να πουληθεί, άκουσε τις φωνές και η (μουνάρα) υπάλληλός της, την ενημέρωσε πως ένα παιδάκι είχε πέσει από τον έναν όροφο στον άλλον και είχε χτυπήσει σοβαρά.... Έτρεξε να δει το παιδί, γιατί η ίδια έχει παιδιά και πονάει τα παιδιά όσο κωλόπαιδα και να'ναι (βλέπετε και το δικό της παιδί είχε υπάρξει κωλόπαιδο επί σειρά ετών, μέχρι να ξεκολλήσει και να γίνει πάλι άνθρωπος....). Είδε τη σκηνή και της κόπηκε το αίμα. Ο μικρός Χ ήταν αιμόφυρτος και σε προφανώς άθλια κατάσταση. Γύρω του ένα τσούρμο από μαλακισμένα ψευτομαγκάκια που το καλύτερο σχέδιο δράσης που σκέφτηκαν ήταν να μαζευτούν γύρω από τον μικρό και να καπνίζουν όλοι μαζί, παραβλέποντας με χαρακτηριστική άνεση το γεγονός πως ο Χ δυσκολεύονταν να αναπνεύσει... και έτοιμοι να τον μετακινήσουν ανά πάσα στιγμή, μη και βρουν κανά μπελά. Η γυναίκα για μερικά δέκατα του δευτερολέπτου σκέφτηκε τις λάθος σκέψεις.... "Μήπως μπλέξω?", "Μήπως μου ορμήξουν οι υπόλοιποι επειδή φοβούνται μην μπλέξουν αυτοί?" και άλλα τέτοια... για ελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου.
Κατόπιν έσφιξε τα δόντια, ανασκουμπώθηκε και πλησίασε αποφασιστικά μαζί με την πωλήτριά της η οποία την αγαπάει, μιας και της φέρεται σα να'ναι κόρη της... "Απομακρυνθείτε όλοι από γύρω του να πάρει ανάσα το παιδί!" Το πρώτο που φώναξε με ύφος που δε σήκωνε αντίρρηση... Είναι σίγουρο πως ο τόνος και το ύφος της, τους θύμισε εποχές που ακόμη η μάνα τους τούς καταχέριζε όταν κάνανε καμιά μαλακία... Είναι ο τόνος που δε σηκώνει αντιρρήσεις... Ξέρεις να τον υπακούς, ξέρεις πως έχεις κάνει μαλακία και δε χωράνε ψευτομαγκιές.... "Ένας μόνο να μείνει εδώ να κρατάει το παιδί μην κουνηθεί".
Τι να κάνει? Τι κάνεις σ'αυτές τις περιπτώσεις? Ο μικρός σηκώνει για λίγο τα μάτια του και την βλέπει... Είναι αυτή που της έκανε "τσιγκιρλόπ τσιγκιρλόπ".... δαγκώνεται και για λίγο ξεχνάει τον πόνο του και μισοχαμογελάει ένοχα.... Παραδίδεται... πονάει πολύ για να κάνει κάτι άλλο και ζαλίζεται... Νοιώθει όμως και μια σιγουριά.... δεν ξέρει γιατί.
Ο Χ λιποθυμάει... Η γλώσσα του πάει να γυρίσει. Η γυναίκα βάζει το χέρι της και την τραβάει έξω. Του τρίβει τα χέρια να ζεσταθούν γιατί έχουν μελανιάσει. Και κάνει ό,τι μπορεί να μην τον κουνήσει ούτε χιλιοστό. Στέλνει να της φέρουν ζάχαρη και νερό. Του βάζει λίγη ζάχαρη στα χείλη και του στάζει με το δάχτυλο νερό.... σταγόνα-σταγόνα. Ο μικρός ασυναίσθητα γλύφει το ζαχαρόνερο και κάπως συνέρχεται....
Με τα πολλά ήρθε η αστυνομία και το ασθενοφόρο. Ήρθε και ο πατέρας του μικρού. Η μάνα του δεν ήρθε.... Ποιος ξέρει γιατί. Ο πατέρας του μικρού ήταν σα χαμένος. Όχι επειδή ανησύχησε.... Ανησυχούσε περισσότερο για το που θα αφήσει το αμάξι του άμα μπει στο ασθενοφόρο μαζί με τον μικρό παρά για το πόσο σοβαρά ήταν.... Δεν ήξερε τι να κάνει... Δεν του έκοβε... Ρώταγε τη γυναίκα να του πει τι να κάνει αντί να ρωτάει τους τραυματιοφορείς του ασθενοφόρου... Χαμένος... Νεκρός εγκεφαλικά και συναισθηματικά... Μα γιατί αλλιώς είχε 2 κωλόπαιδα? Η φατσούλα του Χ τώρα που πόναγε είχε χάσει τη μαγκιά που την ασχήμαινε και είχε γίνει η φατσούλα ενός 13χρονου που πονάει. Ανθρώπινη και σπαραχτική. Τότε μόνο μπορείς να δεις πως κανένα 13χρονο δεν είναι κωλόπαιδο κατά βάση, όσο καλά και να παίζει αυτόν τον ρόλο. Μόνο τότε βλέπεις το πόσο ευαίσθητο και αθώο είναι ένα παιδί. Και μόνο τότε εύχεσαι με όλη σου την καρδιά να μην έχει πάθει κάτι σοβαρό... (αν και είναι δύσκολο στην περίπτωση του Χ).
Η πουτάνα η ζωή όμως έ? Εκεί που είσαι μάγκας και κωλόπαιδο και "τσιγκιρλόπ τσιγκιρλόπ!", είσαι έρμαιο στα χέρια αυτού που χλεύαζες και προσπαθούσες να τον τσιγκλήσεις απλώς και μόνο για να φανείς μάγκας και σε ποιους? Σε κάτι μαλάκες.... Στους οποίους ποτέ δε θα μπορέσεις να στηριχτείς όταν κάτι σοβαρό γίνει και πρέπει να αφεθείς στα χέρια τους... Τον έχεις πιει άμα είναι οι μόνοι εκεί γύρω που μπορούν να βοηθήσουν, γιατί απλά.... δε μπορούν να βοηθήσουν....


ΥΓ Η ιστοριούλα δεν είναι αληθινή... Όχι εντελώς δηλαδή... Την "έζησα" χτες εξ'ακοής μόνο.... Και από τη χρονική στιγμή που ήδη είχε πέσει ο μικρός... Πώς έπεσε δεν ξέρω ακριβώς. Οι "φίλοι" του λέγαν πως τον έριξε ο αδερφός του και πως ο αδερφός του ήταν μαστουρωμένος όταν έγινε η μαλακία... Τα υπόλοιπα που γράφω τα έχω φανταστεί. Εκτός από το ότι ο μικρός είχε όντως σπάσει ένα έπιπλο από το μαγαζί της γυναίκας που τον φρόντισε μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο... Ελπίζω να μην έχει πάθει κάτι σοβαρό και μόνιμο. Ελπίζω τόσο αυτός, όσο και ο αδερφός του (που έκλαιγε κι αυτός όταν είδε πόσο σοβαρά ήταν ο μικρός) να βγουν καλύτεροι άνθρωποι από αυτήν την ιστορία και με τα λιγότερα αρνητικά κατάλοιπα, ψυχικά και σωματικά. Η ζωή πάντως είναι μεγάλη πουτάνα. Και ποτέ δεν ξέρεις σε ποιον θα πρέπει να στηριχτείς, όταν είσαι απελπισμένος... Γι'αυτό καλό είναι να μην είσαι ψευτόμαγκας.... Επίσης καλό είναι αν έχεις πάρει την απόφαση να κάνεις παιδιά, ή αν έχεις ήδη παιδιά, να είσαι σίγουρος πως έχεις διάθεση και ικανότητες να ασχοληθείς μαζί τους... Αλλιώς είσαι μεγάλο καθίκι....
ΥΓ2 Η ιστορία μου βάρεσε πολύ ευαίσθητες χορδές.... οπότε αν φαίνομαι δραματικός, ή καταστροφολόγος, υπερβολικός κλπ είναι λόγω έντασης καθότι το συμβάν έγινε χτες... και δεν το έχω ξεπεράσει. Και να σκεφτείτε πως δεν το είδα καν... Τέσπα...