Fighting with a god...

Συζητήσεις επί συζητήσεων τις τελευταίες μέρες. Συζητήσεις κουραστικές αλλά και όμορφες... Συζητήσεις που γεμίζουν, που προκαλούν έντονα συναισθήματα, που σε βγάζουν εκτός εαυτού στιγμές, στιγμές και γίνεσαι ένας αλαζονικός μαλάκας και άλλες που βρίσκεις το κουράγιο να παραδεχτείς πως έκανες λάθος και να αλλάξεις λιγάκι ένα από τα λουπάκια του μυαλού σου...
Έστω και ένα λουπάκι αλλαγμένο είναι κέρδος... Αλκοόλ και λόγια έντονα συνθέτουν την είκόνα. Κούραση γλυκιά από αγώνες του λόγου. Αγώνες αλληλοαφύπνισης και όχι μέτρημα ρητορικής. Ειλικρινής επικοινωνία. Ειλικρινή μάτια... Βλέμματα που κοιτάνε κατευθείαν καρδιά... Μετράνε παλμούς και σταματάνε όπου αντέχεις...
Και ξαφνικά καταλαγιάζουν όλα. Δύο φίλοι εξουθενωμένοι κάθονται δίπλα, δίπλα. Λίγο πριν όλοι νόμιζαν πως μαλώνουν. Λίγο πριν η ενέργεια που ανταλλάσσονταν ήταν τόσο έντονη που σχεδόν την έβλεπες... Τώρα κάθονται και μετράνε απώλειες και κέρδη... και οι απώλειες είναι μονάχα σε κούραση... και τα κέρδη είναι ανεκτίμητα... Κοιτάζονται σαν κοκόρια αλλά ξέρουν... Η αγάπη ρέει... Μετά από τόση ένταση και τα κορμιά στέκουν ήρεμα... η στάση του σώματος μόνο αμυντική δεν είναι... Συγχαρητήριες αγκαλιές με τα μάτια... Ωραίος! Καιρό είχα να παλέψω τόσο όμορφα... Χωρίς να φοβάμαι τι θα πω ή πώς θα το πω... γιατί ξέρω πως καταλαβαίνεις τις μαλακίες μου και τα καλά μου... γιατί μοιάζουμε... γιατί ξέρεις τις αδυναμίες μου που είναι και δικές σου... γιατί σέβεσαι τον εγωισμό μου αλλά και του επιτίθεσαι με λύσσα... όχι για να με ταπεινώσεις...
Είναι δύσκολα αυτά τα ντέρμπι... Είναι τόσο δύσκολα, όσο και όμορφα... και το καλύτερο είναι πως πάντα νικάνε και οι δύο...