Ενέσεις θάρρους...

Ιπποτικά ανέμελο σκιάχτρο, δουλειά του να τρομάζει τα πουλιά.
Κοιτάω τον ουρανό και μου αρέσει που κοιτάω την πορεία του αέρα από τα σύννεφα που τρέχουν στο μπλε καμβά... Παίρνουν σχήματα διάφορα και διαφορετικά ανάλογα από τα που κοιτάς, απ' την ανάσα του ανέμου και από τα χρώματα που ο ήλιος προσδίδει από την ανεξάντλητη παλέτα του. Για λίγο μπορεί να διακρίνεις μια μορφή οικεία, όμως δε θα κρατήσει για πολύ... Αν τα σημάδια στην άμμο σβήνουν γρήγορα, τα σημάδια στα σύννεφα σβήνουν άμα τη γεννήσει τους... θνησιγενή θαύματα, δημιουργίες του αθάνατου ουρανού.
Στο ταξίδι του Σαββάτου που έγινε νωρίς το πρωί, ο ουρανός ήτανε γκρι. Τα σύννεφα είχαν χαμηλώσει τόσο, ώστε να έρθουν σε επαφή με τα βουνά. Είναι μια από τις φορές που ο ουρανός στον αιώνιο αγώνα του να ξαναπλησιάσει τη γη, βάζει όλη του τη δύναμη. Ο μεγάλος τιτάνας Άτλαντας, λυγίζει για λίγο κάτω από το βάρος του θεού και έτσι τα παιδιά του ουρανού, τα σύννεφα, μπορούν και παίρνουν λίγη από τη στοργή της μάνας γης, χαϊδεύοντας τα στήθη της τα βουνίσια.
Τα δέντρα κλαίνε, στην επαφή με τα αδέρφια τους, που ξέρουν πως δε θα κρατήσει για πολύ. τα δάση υπάρχουν ευτυχώς ακόμη. Υπάρχουν εκεί να κρύβουν τους ανθρώπους από τους βασανιστές. Υπάρχουν εκεί να κρύβουν τη ζωή από τους κυνηγούς. Υπάρχουν εκεί να μας τρέφουν με αέρηδες πιο καθάριους. Υπάρχουν εκεί να συμβολίζουν την ελευθερία και την αγριότητα την όμορφη που ζητάει μόνο να ζήσει και να ανασάνει ελεύθερα. Υπάρχουν εκεί να μας βάζουν την πρόκληση της επιβίωσης για όσους θέλουν να τη ζήσουν έστω και για λίγο πάλι. Αφιλόξενα, άγρια, επικίνδυνα, ελεύθερα. Αν σου βαστάει έλα... Αυτό ψιθυρίζουν σε κάθε θρόισμα του ανέμου μέσα από τα δισεκατομμύρια φύλλα τους τα δέντρα.
Οι σπηλιές σφυρίζουν παλιούς σκοπούς, εμβατήρια και μοιρολόγια που αν έχεις αυτί, τ' ακούς, και αν έχεις ψυχή ανατριχιάζεις.
Ανεξερεύνητες ανάσες καραδοκούν. Έλα.



ΥΓ Αφιερωμένο στη μάνα Ήπειρο. Εκεί που πήγα το σαββατοκύριακο και πήρα κουράγιο και ελπίδα από την όψη των δασωμένων βουνών, των σκεπασμένων με ομίχλη και χιόνια. Η καθαρή αγριότητα δε θα δαμαστεί ποτέ, θα συνεχίζει να τρέφει τη ζωή και την ελευθερία. Ανασάνετε ορέ! :)