Ανοιξιάτικοι οργασμοί...

Κλώθουν τα χέρια σου ανταριασμένα τόπια από κλωστές φιλήδονης αυτοεκτίμησης. Γάτες αράθυμες παίζουν μαζί τους στα πόδια σου.
Οι φωτισμένες κοιμισμένες άνοιξες, ανοίξανε τους ουρανούς τους να χυθούν ποτάμια ζωογόνας δύναμης και να ξυπνήσουν τη χουζούρα φύση. Μεγαλεπήβολα τα σχέδιά της και για φέτος. Καμβάδες με χρώματα κάθε λογής. Μυρωδιές αρωμάτων που μεθούν τα έντομα, τις προξενήτρες των φυτών. Αυτοί είναι οι πιο πολύτιμοι βοηθοί σου. Χωρίς αυτούς, δύσκολα θα γεννούσες κάθε χρονιά το έπος σου.
Μυρτιά ευλύγιστη, πού βρήκες τα κλωνιά σου? Πώς ανασαίνεις χρόνια εκεί στεκούμενη στο ίδιο μέρος? Άραγε δε θα' θελες και συ κάποια νυχτιά να περπατήσεις? Με τα μπουμπούκια σου ψηλά να ατενίζουν τ' ουρανού το ξάστερο πρόσωπο, και να ζαλίζεσαι κοιτώντας πάνω, να μη σε νοιάζει αν θα μπλέξεις πουθενά τις ρίζες σου και πέσεις? Για πες μου όταν τα βράδια σου εκπνέεις, τι λέει η μιλιά σου? Τάχα μιλάς με την προστάτιδά σου νύμφη? Ή μήπως στέλνεις τη μιλιά σου σε θεούς που δε γνωρίσαμε, ευχαριστώντας τους για άλλη μία μέρα ζωής, για άλλη μία Άνοιξη?
Προχθές έβρεχε όλη μέρα... Κι ενώ εμείς γκρινιάζαμε τον άφαντο τον ήλιο ψάχνοντας, στα δάση στήσανε χορό τα δέντρα. Ορδές τα έλατα τεντώνανε τις κορυφές τους στη βροχή. Τα πεύκα παίζανε πνευστά με τις βελόνες τους να δίνουν το ρυθμό του ανέμου. Βελανιδιές και καστανιές να παίζουν τα κρουστά, αφήνοντας καρπούς τη γη να συναντήσουν. Κι εκεί κάπου σε μια αυλή με θέα το βουνό, είδα παράταιρη μια κλαίουσα ιτιά να μειδιά (λολ?... ό,τι να' ναι είναι αυτό... τέσπα :p σκάσε δεν το χάλασα απλώς δε μπορούσα να το αφήσω να περάσει έτσι αυτό...)
Οι άνθρωποι ωτακουστές και ηδονοβλεψίες... Σε έξαρση ερωτική ακούγοντας και βλέποντας, μυρίζοντας τον οργασμό της φύσης... ερωτεύονται! Δεν το καταλαβαίνουν πως και το γιατί... Η ηθική τους δεν αφήνει περιθώρια για να σκεφτούν πως γίνονται αυτόπτες και εξ' ακοής, μάρτυρες περιπτύξεων ερωτικών και οργασμών ολούθε... Λένε "Μας έπιασε η Άνοιξη!", αλλά δεν ξέρουνε τι εννοούν. Αγκαλιασμένοι περπατούν στο δρόμο κι άλλοι με βλέμμα παιχνιδιάρικο να προσελκύσουν προσπαθούν το άγνωστό τους ταίρι...
Κι όπως αφήνω το κορμί μου στον αιθέρα να λουστώ, θυμάμαι εκείνου του ποιητή τα λόγια, μέσα από χείλη στη σκλαβιά ελεύθερα δοσμένα... "Όποιος πεθαίνει σήμερα, χίλιες φορές πεθαίνει"...


ΥΓ... Ε, καλά... άμα δεν κατάλαβες ποιον ποιητή λέω... ο Σολομός είναι...
ΥΓ2... Έχω γαμηθεί στη δουλειά και μου είχε γαμήσει την όρεξη για blogs...
ΥΓ3... Ρε τσουτσουνάκο Eggod... τι πού είμαι? Χτες βράδυ σπίτι σου δεν ήμανε? :p
ΥΓ4... Άμα συνεννοούμασταν σαν τα βουβάλια, τα αρπαχτικά του κόσμου θα τα είχαμε τρέψει σε φυγή, χρόνια τώρα...
ΥΓ5... Βούβαλος FTW! For the horde γαμώ την τρέλα μου γαμώ!
ΥΓ6... Ε, αν δεν καταλαβαίνεις βυζί από τα παραπάνω δύο ΥΓ, δεν τρέχει... κατάλαβα εγώ κι άλλοι δυο - τρεις που ήθελα... (μέγιστος παρτάκιας I knows...)