Καταιγίδα...

Μετά την καταιγίδα είθισται ν'ακολουθεί το ουράνιο τόξο, ή έστω η ηρεμία. Υπάρχουν όμως και καταιγίδες που με το τέλος τους ακολουθεί η επόμενη καταιγίδα, πιο σφοδρή και καταστροφική από την πρώτη.
Μου αρέσουν οι καταιγίδες. Βαριέμαι και σιχαίνομαι τα ψιλόβροχα. Είναι κουραστικά, μελαγχολικά και σε ταπεινώνουν. Αναγκάζεσαι να περπατάς με το κεφάλι σκυμμένο. Νερά στάζουν πάνω σου και όλες οι φάτσες τριγύρω είναι σκυθρωπές.
Μια καταιγίδα από την άλλη σε ξυπνάει. Σε κάνει και τρέχεις να βρεις σκέπασμα. Αν είσαι σε κατάλληλη διάθεση, ανοίγεις τα χέρια και δέχεσαι το ράπισμα της βροχής στο πρόσωπό σου, λυτρωτικό. Η κρύα αίσθηση των σταγόνων σε ξυπνάει. Γίνεσαι μούσκεμα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα και τρέμεις. Οι παλμοί της καρδιάς σου καλπάζουν και η ανάσα γίνεται κοφτή. Κεραυνοί σκίζουν τον ουρανό και η υπόκωφη βροντή ακολουθεί, να σου θυμίσει το μένος της φύσης και τη μικρότητά σου μπροστά του (του μένους ντε!).
Μου αρέσουν οι υψηλές ενέργειες, γι'αυτό μου αρέσουν και οι καταιγίδες. Δε με τρομάζουν. Τις νοιώθω φίλιες και λυτρωτικές. Λυτρώνεται ο ουρανός που τόσες μέρες μαζεύει και μαζεύει χωρίς να μιλάει, χωρίς να παραπονιέται, μέχρι που κάτι γίνεται και το ποτήρι ξεχειλίζει. Τότε ξεσπάει και κατεβάζει όλα όσα μάζευε τόσο καιρό. Αν είσαι άτυχος και βρεθείς στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή, θα σε εξαϋλώσει. Δε θα βρουν τίποτα που να σε θυμίζει. Μια μαυρίλα θα είναι ό,τι έχει μείνει από σένα και ακόμη κι αυτή σε λίγο καιρό θα πάψει να υφίσταται. Η βροχή θα την ξεπλύνει και το τοπίο θα επανέλθει σα να μη συνέβη τίποτα, σα να μην υπήρξες ποτέ εκεί.
Υπάρχουν όμως και οι καταστροφικές καταιγίδες. Αυτές που σε τρομάζουν, αυτές που σε κάνουν να νοιώθεις ανήμπορος μπροστά στο μένος. Αυτές που δε μπορείς να αντέξεις να βρίσκεσαι έξω απροστάτευτος. Κανένα κατάλυμα δε σε γλιτώνει. Θα σε βρει κι εκεί. Θα σε παρασύρει, θα σε ενσωματώσει μαζί με ό,τι άλλο σηκώσει ο άνεμος που λυσσομανά και θα σε πετάξει από δω κι από κει μέχρι να ξεθυμάνει. Κόκαλα και σάρκα μια μάζα. Το αίμα ελεύθερα τρέχει έξω από τις φλέβες. Λιώμα....
Μια βροχή, μια βροχή θα μας σώσει, μια βροχή.... να βραχεί το γκαζόν!

ΥΓ Είμαι καλά, είμαι καλά, είμαι καλά, είμαι καλά, είμαι καλά, είμαι καλά, είμαι καλά, είμαι μια χαράαααααααα :)