Φόβος...

Καλημέρα μικρό ασήμαντο πρελούδιο τρέλας. Από το βράδυ το περαστικό του χτες σ' ονειρευόμουν και σκεφτόμουν τα μακριά σου τα μαλλιά τα μαύρα. Ονειροπερπατούσαμε μαζί στον ξύπνιο ύπνο μου κι ανέμιζαν οι αχτίδες της ματιάς σου στα βλέφαρά μου τα ορθάνοιχτα από θαυμασμό.
Της καλημέρας σου ζητώ το άκουσμα να με ξυπνήσει ευχάριστα και σήμερα σαν κάθε μέρα που ονειρεύτηκα πως ζω. Αρκούντως τούτου, να πω επίσης πως πολύ μ' αρέσει να σε βλέπω να γελάς. Το γάργαρό σου γέλιο το καθάριο, περνά απ' τους στάβλους της ψυχής μου και καθαρίζει τ' από χρόνια ακαθάριστα.
Χλιμίντρισαν τα άλογα τα μέσα μου όλα, μα σαν τους άλλαξα τον προσανατολισμό και τις σκιές τους πάψαν να κοιτάν, ο φόβος τους επέταξε γι' άλλες ψυχές και ντρέπομαι λιγάκι που τον ξεφορτώθηκα εγώ και θα τον φορτωθούνε άλλοι, μα μέσα μου τον είχα για καιρό (τον φόβο ντε! προστυχόμυαλοι! τρομάζουμε να πούμε μια κουβέντα γαμώ τον σίστον μου!) και είπα έστω για λίγο να τον διώξω, μήπως και μείνει μόνος του κι αυτός και φοβηθεί κι αλλάξει και από σκοτεινός και δόλιος, χαιρέκακος αγύρτης, μετατραπεί σε φωτεινό και φιλικό στον ξενιστή παράσιτο, γιατί παράσιτο θα μείνει, αφού μονάχος να τραφεί δεν το μπορεί, σε έχει ανάγκη, χρειά του είναι ο πρόθυμος που θα του δώσει τ' απαραίτητα προς τη ζωή του εφόδια και δυστυχώς υπάρχουν πλείστοι.
Θα τον κρατούσα πάνω μου για πάντα, αν ήξερα πως άλλους θ' αλαφρύνω, μα δεν μπορώ να τον περιορίσω κατ' οίκον. Γι' αυτό, που και που τον διώχνω, βγάζω τα άλογά μου έξω και τα αφήνω να καλπάσουνε απρόσκοπτα ωσότου να ξαναγυρίσει.

ΥΓ. Σε περίπτωση που δε νιώσατε... έχω βάλει banner... δεν έχω βάλει ποτέ ξανά ούτε προβλέπεται να βάζω σύντομα άλλο... Αυτό κανονικά θα πρέπει να σας πει πως είναι κάτι καλό και ιδιαίτερο... να πάτε όλοι εκεί μη σας σπάσω! Φιλικά, αγαπησιάρικα και δημοκρατικά... δικός σας :p